tag:blogger.com,1999:blog-44744342799065506992024-02-19T04:28:24.020+02:00ΕΥ-ΛΕΓΕΙΝΣυντακτρια κειμενων:
ΘΑΛΛΕΛΑΙΑ ΙΑΚΩΒΙΝΑ ΚΑΡΑΜΟΛΕΓΚΟΥΘαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.comBlogger80125tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-49925270457711884862021-10-17T21:34:00.000+03:002021-10-17T21:34:20.881+03:00ΡΩΣΙΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Στάσου» φώναξε Καθισμένος κάτω από ένα περβάζι δίπλα
στην κόγχη ενός λιμανιού, ενώ τα πόδια του βρέχονταν από τα κύματα της
θάλασσας. Ένας νεαρός ετών κάπου 20 με μαύρα πλούσια μαλλιά και ένα καπέλο
στρογγυλό κοίταζε επίμονα τον άντρα, να μπαίνει στο πλοίο που μόλις έφευγε από
το λιμάνι της Οδησσού. Εκείνος δε γύρισε πίσω μήτε τα μάτια έστρεψε να τον δει
μα με σταθερό βηματισμό κατευθυνόταν στην επιβίβασή του. </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Απόψε μύρισε επανεκκίνηση ψιθύρισε ο νεαρός στον
διπλανό του νεαρό Ρώσο άντρα, που χαμένος κοίταζε τον άλλον να επιβιβάζεται στο
πλοίο. Ήρθε η ώρα, αυτή η ώρα να φύγουν οι παλιοί και να γεννηθεί μια καινούρια
αγάπη μεταξύ μας, αυτή που πάντα υπήρχε, αυτή που πάντα θα αναδύεται μέσα μας. </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Εσύ από τη Σαντορίνη και εγώ από τη Ρωσία, πώς θα τα
καταφέρουμε μέσα στην καινούρια ιστορία , που χτίζεται, σαν παραμύθι θα ορμήξει
σε μας η φτώχεια» ψέλλιζαν τα χείλη του τις λέξεις καθώς κοιτούσε το έδαφος
σταθερά.</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Για αυτό σκας; Ωχ αδερφέ μου κάνεις λες και δεν
ξέρεις τι μας συνδέει, λες και δεν ξέρεις πώς ήρθαμε εδώ, λες και δεν ξέρεις
πόσα γλέντια και λειτουργίες κάναμε σιμά ο ένας με τον άλλον. Πες μου πως δεν
ξέρεις λοιπόν».</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span></span></span></span></p><a name='more'></a><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ο Ρώσος νεαρός άντρας έγνεψε αρνητικά και σήκωσε το
καπέλο του γύρισε το κεφάλι του προς τον συνομιλητή του </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Τι ζήσαμε λοιπόν και είσαι σίγουρος πως θα κάνουμε
ακόμα τόσα θα μου πεις; Εσείς από τη Σαντορίνη φαντάζομαι ήρθατε με πλοία μέρες
για να φτάσετε εδώ». Ο Σαντορινιός έριξε μια τελευταία ματιά στον συγγενή του
που επιβιβαζόταν στο πλοίο του γυρισμού και πρόσφερε το χέρι του στον Ρώσο
άντρα να σηκωθεί. «ΈΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ» τον προσκάλεσε πάμε να σου δείξω εκείνα που
φαίνεται πως ξέχασες. Οι δυο άντρες με βήμα σταθερό περιφέρονταν στο λιμάνι της
Οδησσού μιλώντας για διάφορα «Η Σαντορίνη ήδη από το αρχαίο ακρωτήρι ανέπτυσσε
πολιτισμό στη θάλασσα και οι εμπορικές επαφές με τις γύρω περιοχές ήταν η κύρια
πηγή χρημάτων. Από τους αρχαίους χρόνους οι Έλληνες επισκέπτονταν συχνά βόρεια
ακτογραμμή της Μαύρης Θάλασσας, διατηρώντας πολλές αποικίες και εμπορικούς
σταθμούς. Στα τέλη του 18ου αιώνα, οι Σαντορινιοί ήρθαν ξανά σε σημαντικό
αριθμό στο μέρος αυτό της ρωσικής αυτοκρατορίας. Η επέκταση των εμπορικών
ευκαιριών, ιδίως η ακμάζουσα εξαγωγή σιτηρών βοήθησε στην έλξη των Ελλήνων στην
περιοχή αυτή κυρίως στην Οδησσό». </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Μα στάσου» τον σταμάτησε ο Ρώσος νεαρός
«αντιλαμβάνομαι πως ήρθατε εδώ και αναπτυχθήκατε μα ήσασταν πολλοί εννοώ πώς
έβγαινε η συνομιλία μέχρι να μάθετε την γλώσσα μας;»</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Την απάντησή σου αυτή την έχω στον χαρτοφύλακά μου.
Έχω εδώ την έρευνα του </span></span><span class="jlqj4b"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Mikhail</span></span><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">-</span></span><span class="jlqj4b"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Dimitri</span></span><span class="jlqj4b"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span><span class="jlqj4b"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Sturdza</span></span><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (1983)</span></span><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">. <span class="jlqj4b">Η απογραφή του 1897
ήταν μέρος μιας μνημειώδους έρευνας της ρωσικής αυτοκρατορίας, ο μόνος τέτοιος
γενικός έλεγχος που έγινε στα τσαρικά χρόνια. Το 1892 υπήρχαν 5283 ελληνόφωνοι
στην Οδησσό. Το 1892, από τους 5283 ελληνόφωνους, οι 4182, ή το 79,1%,
διατήρησαν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ο μεγάλος αριθμός Ελλήνων πολιτών
εντός της ελληνόφωνης κοινότητας θα μπορούσε να σημαίνει ότι διατηρούσαν
συνεχείς, στενούς δεσμούς με την πατρίδα τους. Το 1892 οι Έλληνες στην Οδησσό
καταγράφηκαν σε συντριπτικό αριθμό ως μέλη της Ορθόδοξης πίστης. Καταγράφηκαν
μόνο πέντε ελληνόφωνοι Εβραίοι, αν και η πόλη είχε τεράστιο εβραϊκό πληθυσμό.
Οι άνδρες κυριαρχούν στον ελληνόφωνο πληθυσμό. υπάρχουν 165 άντρες για κάθε 100
γυναίκες. Για όλους τους κατοίκους της Οδησσού, η αναλογία είναι 110 άνδρες ανά
100 γυναίκες. </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Μόνο το 41,5% των ενηλίκων Ελληνίδων ήταν εγγράμματες.
Οι Έλληνες άντρες, από την άλλη πλευρά, εμφανίζουν ποσοστό αλφαβητισμού 50,8%.
Από τους 2346 Έλληνες άνδρες που διατήρησαν την ξένη υπηκοότητά τους, οι 1013,
ή το 43%, γεννήθηκαν στην Οδησσό. Οι Έλληνες διακλαδώνονταν σε όλες τις
συνοικίες της πόλης κοίτα το σχεδιάγραμμα». Ο νεαρός Σαντορινιός αναγίγνωσκε το
έντυπο ακουμπισμένος σε έναν τοίχο και με τα μάτια του προσηλωμένα σε αυτά που
διάβαζε , αλλά ο Ρώσος άντρας είχε ακόμα περισσότερες απορίες και τον διέκοψε</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Μα και πάλι και πάλι πώς ασχοληθήκατε εννοώ με τι;
Σας απορρόφησε κάποιος κλάδος;»</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Τα λέει όλα εδώ μη μου στενοχωριέσαι Να άκου! Μεταξύ
των Ελλήνων, κάποιοι ζουν από αποδόσεις μετοχών, ομολόγων και κρατικών
χρεογράφων. Ένα μεγάλο ποσοστό στην ελληνική κοινότητα είναι αυτό των εμπόρων,
812 Έλληνες άντρες ασχολούνται με το εμπόριο και τις τράπεζες, ενώ 588 είναι
κατασκευαστές. Φαίνεται η αναλογία στο σχεδιάγραμμα με τους άλλους λαούς. Είναι
ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι οι έμποροι σιτηρών, τους οποίους η απογραφή
απαριθμεί ως ξεχωριστό επάγγελμα, δεν απασχολούταν μεγάλος αριθμός Ελλήνων
ανδρών, μόνο 64 μεταξύ αυτών και ο κ. Ρούσσος Ιωάννης καταγόμενος εκ
Σαντορίνης. Η Οδησσός Εξακολουθούσε να προσελκύει μετανάστες και άνδρες σε
σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό από τις γυναίκες. Πολλές Ελληνίδες γεννήθηκαν στην
πόλη, παντρεύτηκαν εκεί, μεγάλωσαν τα παιδιά τους, αλλά φαίνεται ότι δεν είχαν
κάνει καριέρα εκτός σπιτιού. Οι Έλληνες άντρες ήταν στην πλειοψηφία τους
παροδικοί μετανάστες και πολλοί παρέμειναν άγαμοι καθώς αναζητούσαν δουλειά και
καριέρα. Το Ροστόφ, ο Νικολάεφ, η Μαριούπολη και ο Ταγκανρόγκ ήταν σημαντικά
κέντρα της ελληνικής εμπορικής δραστηριότητας. Ο Μιχαήλ Λαγκαδάς, ο πατέρας της
Ελένης Λαγκαδά Σούτσου μετανάστευσε από το νησί μου τη Σαντορίνη και
εγκαταστάθηκε στο Ταγκανρόγκ τη δεκαετία του 1880 ή 1890. Παρέμεινε στην
επιχείρηση εξαγωγής σιτηρών μαζί με πολλούς άλλους Σαντορινιούς, που
εξελίχθηκαν σε αυτό το κομμάτι μέχρι την ανάληψη της εξουσίας από τους
Μπολσεβίκους το 1920. Μαζί με τα στοιχεία της απογραφής, φαίνεται ότι οι
φτωχότεροι Έλληνες συνέχισαν να μεταναστεύουν στην Οδησσό στα τέλη του 19ου
αιώνα, αλλά αυτοί με κάποια μέσα και με εμπορική καριέρα είχαν πλέον
προσεγγίσει τα πιο ανατολικά λιμάνια. Ο κατάλογος των επιχειρήσεων στις οποίες
οι Έλληνες έχουν επενδύσει μετά το 1860 είναι εκθαμβωτικός: κατασκευαστικές
εταιρείες, εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας και υφαντουργίας, ατμοκίνητα
εργοστάσια παγωτού, εργοστάσια ζαχαρότευτλων, αποστακτήρια, τυπογραφεία,
εργοστάσια συσκευασίας τροφίμων ( συμπεριλαμβανομένων μαρμελάδων και
σοκολάτας), διανομείς σαμπάνιας, κονιάκ και κρασιού και δερμάτινα ρούχα .»</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ο νεαρός άντρας χάζευε τα μάτια του Σαντορινιού με τι
υπερηφάνεια διηγούταν την ιστορία του, με τι στόμφο στον λόγο του καμάρωνε για
τα επιτεύγματα των συμπατριωτών του. «Σίγουρα εσείς οι Έλληνες, οι Σαντορινιοί
στην Οδησσό βοηθήσατε στην εμπορική και οικονομική ανάπτυξη. Μα εμείς όμως οι
Ρώσοι δίπλα σας, ακούω ιστορίες, καθόμασταν, δουλεύαμε μαζί με σας, μαζί
γιορτάζαμε.»</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Σας φέρνουμε οίνο. Απάντησε ο Σαντορινιός Μαζί
πίνουμε κρασί, μαζί παράγουμε σιτηρά, με σας ανταλάσσαμε πολιτισμό προϊόντα,
κουλτούρα, αγάπη. Πρώτα Ο Ιησούς Χριστός»</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Πρώτα ο Ιησούς Χριστός» συμφώνησε ο Ρώσος νεαρός
καθώς ηχούσε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η καμπάνα στην Οδησσό και
προσκαλούσε τους πιστούς για προσευχή.</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Για ακου κι αυτό που γράφει το έντυπό μου: Από την
ίδρυσή της το 1794, αλλά και πιο πριν σου λέω εγώ έως την έναρξη του πρώτου
παγκοσμίου πολέμου, η Οδησσός και άλλες πόλεις της Μαύρης Θάλασσας προσέλκυσαν
πολλούς μετανάστες από πολλά μέρη της Ελλάδας και από τη Σαντορίνη. Αρχικά,
ήταν εύποροι έμποροι που είχαν ηγετικό ρόλο στην ανάπτυξη της εξαγωγής σιτηρών
στις αρχές του αιώνα. Στα τέλη του 1800, έφταναν επίσης πολλοί φτωχοί Έλληνες.
Καθώς η εμπορική περιουσία της Οδησσού μειώθηκε, πολλές από τις μεγαλύτερες
οικογένειες εγκατέλειψαν την πόλη και εκείνες που παρέμειναν τείνουν να
επενδύουν σε γη και σε επιχειρήσεις. Η κοινή πίστη στην Ορθόδοξη πίστη μπορεί
να διευκολύνει ένα υψηλό μέτρο αφομοίωσης. Οι Έλληνες και ειδικότερα οι
Σαντορινιοί της διασποράς της Μαύρης Θάλασσας δεν είχαν χάσει την εθνική και
πολιτιστική τους ταυτότητα. Ενώ η σχέση τους με Ρώσους και άλλους σε αυτή τη
γωνιά του κόσμου ήταν στενή και πάντα θα είναι . » είπε ο νεαρός από τη
Σαντορίνη «Εμείς αδερφέ μου ο κόσμος να έρθει ανάποδα για πάντα θα αγαπάμε και
θα στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, πάντα θα μεγαλουργούμε μαζί, γιατί μας συνδέει
ο πολιτισμός, οι αρχές μας, η πίστη μας, οι αξίες μας για την ιστορία μας. Εγώ
όταν έζησα εδώ δεν υπήρχε άλλος καταγεγραμμένος Σαντορινιός, κι όμως δες μας
πόσα καταφέραμε πάντα μαζί σας. Εμείς μαζί είμαστε ένα ουράνιο τόξο, χώρια
είμαστε θαμπό φως στον κόσμο τούτο. Δηλαδήηηη…»</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Τι εννοείς όταν ζούσες εδώ;» τον διέκοψε ο νεαρός από
τη Ρωσία «Πόσο παλιά ζούσες;» έντρομος προσπαθούσε να αντιληφθεί αυτό που μόλις
άκουσε. Πλέον η μορφή του νεαρού Σαντορινιού φαινόταν πιο φωτεινή σαν να μην
ήταν επίγεια ύπαρξη, είτε σα να ήταν κάποτε επίγεια ύπαρξη…</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Μικρέ μου αδερφέ εγώ αυτό που έπρεπε το δημιούργησα.
Βάλαμε τους πυλώνες, στήσαμε τις σχέσεις μας, ενισχύσαμε την αγάπη μας,
αλληλοβοηθηθήκαμε μέχρι και για την ανεξαρτητοποίηση της χώρας μου. Χωρίς την
σχέση μαζί με εσάς μπορεί να ήμασταν ακόμα σκλαβωμένοι κι εσείς ακόμα ξένοι. Μα
τώρα πρέπει να αποσυρθώ να ασχοληθείτε οι νεότεροι να μην ξεχνάς να αγαπάς τους
αδερφούς σου τους Έλληνες, τους Σαντορινιούς και όταν έρθει και η δική σου η
ώρα θα περιμένω να σε ξεναγήσω πλουσιοπάροχα και στον τόπο μου. Εντάξει;»</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Μα με πληγώνει το παρελθόν, αυτό που τώρα συμβαίνει
το 1919 ότι πρέπει να μπουν οι Ελληνες οι Σαντορινιοι στα καράβια ότι πρέπει να
χωριστούμε εσένα όχι;»</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Αδερφέ μου </span></span><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Το παρελθόν είναι φάρος, όχι λιμάνι. Ένας φάρος, που
φωτίζει για να βλέπεις αυτό που πρέπει να αποφύγεις για να φτάσεις στο σωστό
μονοπάτι. Η ιστορία είναι διδαχή και ευλογία, να σηματοδοτείς τα καλά και να
μαθητεύεις από τα άσχημα. Εμείς δε θα χαθούμε γιατί είμαστε αδέρφια και στο
παρόν και στο μέλλον πάντα αδερφωμένοι θα πορευόμαστε πάντα μονιασμένοι θα προοδεύουμε.
Οπότε μη μου θλίβεσαι να κοιτάς τον φάρο» Ο νεαρός από τη Σαντορίνη έκανε βήμα
να κινηθεί να απομακρυνθεί αλλά ο Ρώσος συνομιλητής του του φώναξε: </span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Πες
μου το όνομά σου μήπως σε βρω. Το όνομά σου.»</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Νικόλαος
Ντούντας 20 χρονών από τη Σαντορίνη. Φεύγω αδερφέ μου μα θα ξαναέρθω να σε βρω.
Θα σε περιμένω και στον τόπο μου. Τη Σαντορίνη μου.» Η μορφή του χανόταν στον
ορίζοντα σα να γινόταν ένα με τον ουρανό, σα να έβρισκε τη θέση του ανάμεσα στα
αστέρια. <span class="jlqj4b"></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ο
Ντούντας Νικόλαος ετών 20 έφτασε από τη Σαντορίνη στην Οδησσό για μια καλύτερη
ζωή, για ένα πιο ευοίωνο μέλλον το 1792. Ο φάρος δεν σβήνει και αρκεί μονάχα να
τον κοιτάς για να βρεις το σωστό μονοπάτι εκείνο που δεν σβήνει ποτέ, εκείνο
που για πάντα θα κελαηδάει με εύθυμους σκοπούς την αγάπη των Σαντορινιών και
των Ρώσων, την αγάπη τη συναλληλία και τη συνεργασία. Εκείνο το μονοπάτι που θα
μας σιγοτραγουδά ότι το εμείς είναι πάντα πιο δυνατό και πάντα ζωντανό να
αναπτύσσεται να εξελίσσεται και να προοδεύει.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ο
Ντούντας Νικόλαος ως έμψυχη μορφή δε διακρινόταν πια στον ορίζοντα και ο νέαρος
Ρώσος έχανε σιγά σιγά την οπτική επαφή μαζί του, μα η φωνή του Νικολάου ταξίδευε
στον αέρα εκείνη τη νύχτα στην Οδησσό: «<span class="jlqj4b">Να προσέχετε τα
παιδιά μας γιατί στα παιδιά μας είναι το μέλλον μας, το μέλλον της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αγάπης, το μέλλον της συναλληλίας μας».</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="jlqj4b"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></span></p>
<p> </p>Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-38339355860437855492021-07-10T14:29:00.006+03:002021-07-11T11:48:10.630+03:00ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ .. ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ<p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="362" src="https://www.youtube.com/embed/Sw4Q53CWvdY" width="558" youtube-src-id="Sw4Q53CWvdY"></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: justify;">Εγώ είμαι.. Τι με παρατηρείς μέσα από τα μαύρα γυαλιά, που κρύβουν το εγώ σου; Εγώ είμαι έξω από τη γυάλινη σπασμένη σφαίρα, που με είχες εντάξει να ζω, έξω από αυτό το χώμα , που με είχες φυτέψει για να ανθίσω, πέρα από κείνο, που πάντα θα υπολόγιζες να είμαι. Κοίτα με σου φαίνομαι ίδια; Εγώ, που κυνηγούσα μέχρι και τους Κύκλωπες τους τυφλούς μήπως σε βρουν και πληγώσουν, τώρα βρίσκομαι κι εγώ να πίνω καφέ μαζί τους και να τους εξηγώ πως κι εγώ που έβλεπα, δεν έβλεπα εν τέλει. που και τα χρώματα, που διέκρινα δεν άλλαζαν τον κόσμο. Πως ίσως εκείνοι έβλεπαν καλύτερα. Εγώ που μέχρι και την αποκεφαλισμένη Μέδουσα φύλαγα να μην τη δεις και σε καταστρέψει, εγώ τώρα χτενίζω τα μαλλιά της και της εξηγώ ότι κι αυτός ο φόνος της ήταν λύτρωση για κείνη πως κι αυτή η μεταμόρφωσή της σε Μέδουσα ήταν σωτήριο, καθώς κάπως έτσι γλίτωσε τη γυάλινη σπασμένη σφαίρα και το χώμα. Κοίτα με! Δίπλα σε όλους εκείνους τους κακούς, που πολεμούσα να μην γρατζουνίσουν ούτε στο ελάχιστο την καρδιά σου να τους εξηγώ πως η καρδιά μου δεν υπάρχει πια. Να τους εξηγώ πως την έκανες πέτρα, πως όλα εκείνα για τα οποία ύψωνα την ασπίδα ήταν πλέον μια παράλληλη φύση της ζωής, μια έξαψη της φαντασίας μου. Κοίτα με δεν κλαίω όχι γιατί είναι πέτρα η καρδιά μου γιατί ακόμα κι εκείνη αόρατη χτυπά δυνατά και σπάει και 'χει κομματιάσει τόσες φορές, που πλέον δεν υπάρχει μέρος να μην έχει χτυπηθεί , μέρος να μην έχει πονέσει. Δεν κλαίω όχι γιατί δεν πονάω αλλά γιατί έχω συνηθίσει τις μαχαιριές σου, έχω πλέον πληγές ανοιχτές κι εκείνες δε νιώθουν πια τον πόνο σου.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span><a name='more'></a></span><span style="text-align: justify;"><br /></span></div><p></p><p style="text-align: justify;">Εγώ είμαι! Αυτή που σου έδινε τη χαρά και το χαμόγελό της σε κάθε σφαλιάρα σου, αυτή που στεκόταν όρθια σε κάθε σπρωξιμό σου και σε αγκάλιαζε γιατί έτσι θεωρούσε πως θα σε θεραπεύσει και μετά εσύ πάλι την χτύπαγες και πάλι εκείνη σε έπαιρνε αγκαλιά και σε κοιτούσε μήπως τώρα φορτίσεις από αγάπη. Μα δεν υπολόγισες πόσα κόκκινα σημάδια είχα και πώς πλήθαιναν αυτά κάθε φορά που έτρεχα για σένα...λύγισα πλάνταξα στο κλάμα και θεώρησα πως έτσι θα αντέξω να σε αγαπώ περισσότερο να προσπαθώ περισσότερο με το ρόπαλο να σε επαναφέρω στην αρένα της μάχης. </p><p style="text-align: justify;">Με αναγνωρίζεις; ή καλύπτουν το πρόσωπό μου οι γρατζουνιές, που έγιναν βαθιές πληγές του παρελθόντος σου; Έπεφτα με τα γόνατα να συγκρούονται στο τσιμέντο για να σηκωθείς και να με δεις για να μου πεις μπράβο σε αγαπώ προχώρα, για να σε σώσω. Για να με σώσω. Κι εσύ όπως ήμουν γονατισμένη κρατώντας στα χέρια μου εσένα , που είσαι πιο βαρύ κι από τη γη του Άτλαντα, με πίεζες να ξαπλώσω, με έσπρωχνες να παραδωθώ στη δύναμη της μοίρας. Δες με πώς σηκώθηκα και σε πέταξα μακριά, αδιαφορώντας για το αν υπάρχεις μέσα μου. </p><p style="text-align: justify;">Έγιναν όλοι οι άλλοι η ύπαρξή μου κι εσύ μια παράπλευρη αναγκαιότητα του συζην. Εγώ είμαι τι με κοιτάς; Εγώ που θυσίαζα την αναπνοή μου για να εισπνεύσεις εσύ, εγώ που λάσπωνα την καρδιά μου για να σε δέσουν με κηδεμόνα , για να ελέγχω την ανάπτυξή σου. Κοίτα με ζω μέσα σου, μα τόσο μακριά σου, που ούτε καν σε βλέπω πια, ούτε καν που νοιάζομαι αν θα επιβιώσεις, αν θα επιβιώσουμε κι οι δύο. Μη μου κρούεις τον κώδωνα του κινδύνου, τη νιώθω την ενόχληση, το αισθάνομαι το νεύρο του πόνου όταν το προκαλείς μα τόσα χρόνια που σε σεβόμουν με κατέστρεφες, τώρα θα σωπάσεις γιατί δε σε αντέχω άλλο να γίνεσαι ο αφέντης και εγώ ο πιστός υπηρέτης πάντα στις διαταγές σου. </p><p style="text-align: justify;">Μα τι εννοείς ή μαζί ή τίποτα κι αν θέλω να σε αποχωριστώ δεν υπάρχει τρόπος; Τι εννοείς τα μάτια μου προδίδουν τη συνύπαρξή μας; Τι εννοείς το πνεύμα μου γεννήθηκε από σένα; Τι εννοείς το συναίσθημα φτιάχτηκε μαζί με σένα; Μα τι εννοείς η καρδιά χτυπά χάρη σε σένα; Και τότε τι κάνουμε; Είμαι αφιερωμένη σε σένα στη λάσπη μέσα στη γυάλινη σφαίρα σου για πάντα κι εσύ μου συνθέτεις το παρελθόν, παρόν και μέλλον. Εσύ μου χτίζεις το είναι.. Και το έκανες τόσο ευάλωτο, το έκανες τόσο ρευστό, που όλοι πάτησαν για να νιώσουν τη γαλήνη καθώς ποδοπατούσαν την απαλή επιφάνειά του και παραμορφώνοντάς το κάθε φορά σε κάτι ακόμα πιο άσχημο. </p><p style="text-align: justify;">Κι εγώ ήμουν εκεί για αυτούς γιατί εσύ με φόβισες πως για τέτοιους είμαι. Κι εγώ προσπαθώ να σώσω τον κόσμο γιατί δεν μπορώ πια να σώσω εσένα, γιατί κουράστηκα να σώζω εμάς. Γιατί το θεωρώ ανώφελο να καώ και πάλι στη φωτιά για να σε βγάλω έξω από αυτή και να ανασάνεις. Γιατί έπεσα ανάσκελα τόσες πολλές φορές μέσα στην στάχτη απλά για να σε δω να ζεις κι εσύ να παραπατάς στην πρώτη πέτρα και εγώ σαν μπαστούνι να σου λέω πρόσεχε... Γιατί απηύδησα και ξεφύσηξα δυνατά την τελευταία φορά που προσπάθησα να σε σηκώσω και εσύ αδιαφόρησες να πιάσεις το χέρι μου. </p><p style="text-align: justify;">Για όλα κείνα που δε λέω ζω πλέον για τους άλλους γιατί ίσως σε κείνους μπορεί να καταφέρω να φτιάξω εκείνα για τα οποία εσύ μου γυρνούσες επιδεικτικά το κεφάλι. </p><p style="text-align: justify;">Για όλα εκείνα που δε λέω ναι το παραδέχομαι ζω για αυτούς σκοτώνοντας εσένα, πυροβολώντας εμένα, ευνουχίζοντας εμάς. Μα έτσι προχωρώ να αδιαφορούν κι εκείνοι κι εσύ για όλα όσα προσπάθησα να σας δώσω, εκείνοι να μην προσφέρουν κάτι πίσω κι εσύ τότε που ασχολούμουν μαζί σου να μην αντιδράς. Και πες μου ποιον να κοιτάξω; </p><p style="text-align: justify;">Ποιον να βγάλω από το πηγάδι; Δεν βλέπω φως. τι συνέβη; Δεν βλέπω ήλιο και δεν βλέπω και τριγύρω μου το πηγάδι σας, μονάχα τοίχο και νερό να κολυμπώ. Κοίτα με με αναγνωρίζεις; Εδώ κάτω στο σκοτάδι μέσα στο νερό και τριγύρω τοίχους να σας καλώ να με σώσετε, να σας παρακαλώ την προσοχή να σας πετάω από το σκοτάδι πάνω ό,τι θησαυρούς βρίσκω να τα πάρετε για να με δείτε για να με αγγίξετε για να αγαπήσετε εσείς εμένα πια. Σκύψτε και δείτε με, ακούστε τον ήχο που κραυγάζει εδώ κάτω για προσοχή και αγάπη, σκύψτε και δείτε πόσο χαμηλά είμαι για να σας ανεβάσω, σε τούτο το πηγάδι, που τράβηξα να σώσω και σένα και τους άλλους γλίστρησα και μένω εγώ πια. Και μένα τώρα ποιος θα με βγάλει; Κι εσάς πια ποιος θα σας σώσει αν όχι εγώ;</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-14456851021254169952020-06-20T13:16:00.002+03:002020-06-20T13:17:19.791+03:00ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/AK51LblcEOw" width="560"></iframe>
<br />
<br />
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Εγώ σιωπώ για τις βουές, που πλέκονται στο μυαλό μου. Εγώ σιωπώ για τους ήχους, που απλώνετε αδίστακτα γύρω μου. Εγώ σιωπώ για όλα εκείνα, που ξεχνάτε να μου θυμίσετε και για όλα εκείνα που δε διστάζετε συνεχώς να μου τονίζετε. Κλείνω τα χείλη μου και σιωπώ γιατί αν μιλήσω φοβάμαι. Θα μου πεις ποιον; Θα μου πεις τι; Εμένα . Γιατί δεν είμαι έτοιμη να αντιδράσω στην σφαίρα σας. Δεν είμαι έτοιμη να σηκωθώ από το καβούκι μου. <b>Φοβάμαι εμένα γιατί αυτό το εγώ στέκεται ανήμπορο να αντιμετωπίσει τον κόσμο, που θα αλλάξει μετά τη φωνή μου.</b> Κι έτσι σας κοιτώ και βάζω τα δάχτυλά μου να σας μιλούν πίσω από μια φωτεινή εικόνα οθόνης, που υπακούει σε κάθε διαταγή μου. Μένουν τα δάχτυλα να προβάλουν αυτά που η γλώσσα κομπιάζει. Κι έτσι σας κοιτώ, εδώ, εκ του ασφαλούς στη σιωπή μου.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κοίτα πώς βασιλεύει η σιγή, καθώς με πυρπολίζετε με τα βέλη σας. Κοίτα πώς με συντροφεύει το αθόρυβο εγώ μου στις ηχηρές υπάρξεις σας, καθώς κοχλάζει μέσα μου η φωνή και καταπίνεται σαν άλλο πικρό δηλητήριο. Κι έτσι χύνομαι στο πάπλωμά μου, φορτισμένη, μα ανάλαφρη. Άλλη μια μέρα, που η ζωή μου κυλάει εκ του ασφαλούς. Καμιά δική μου φωνή, κανείς δικός μου ψίθυρος, καμιά αλλαγή στον κόσμο, που μου θέτετε να ζω. Και πάλι καληνύχτα και πάλι καλημέρα και κάθε στιγμή να βράζει το το τσουκάλι της ψυχής μου εκκωφαντικά, μα για σας ερμητικά αθόρυβα. Άλλη μια μέρα εκ του ασφαλούς. Να γεμίζουν πληγές τα χτυποκάρδια μου, να αρρωσταίνουν οι γύρω μου, να κακοποιούνται μικρά παιδιά, να χτυπάνε στον τοίχο τον γείτονά μου κι εγώ να ξέρω κάτω από το πάπλωμά μου σκύβοντας το κεφάλι και να μένω καλυμμένη και αθόρυβη εκ του ασφαλούς. Κάτω από τα δροσερά σεντόνια, πάνω από το απαλό στρώμα να κρύβω το κεφάλι μου προς τα κάτω, σίγουρη πως κάνω το σωστό, να καταπίνω τη φωνή μου, εκ του ασφαλούς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πού να μπλέκεις; πού να μιλάς; Τι να πεις; Δε βαριέσαι η ζωή θα δείξει τον δρόμο της. Όλα γυρνάνε θα δεις δεν χρειάζεται να μιλήσεις, δεν χρειάζεται να βγάλεις χροιά, δεν χρειάζονται ψίθυροι από σένα. Έτσι σιωπηλός να περνάνε οι μέρες σου εκ του ασφαλούς. Πίσω από την κλειστή σου πόρτα του σπιτιού κάτω από το φτιαγμένο για σένα καβούκι σου κρυμμένος εκ του ασφαλούς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η φωνή σου θα αλλάξει τον κόσμο, το αντέχεις; Μα πες μου σκέφτηκες ποτέ τους γύρω σου; Εκείνους, που τα δόντια τους κρατάνε σφιγμένα, ελπίζοντας να απελευθερώσεις τα δικά σου και να ηχήσεις; Οι άλλοι αντέχουν να μη μιλάς; Σκέφτηκες ποτέ αυτή τη δόλια την ψυχή σου, που αργοπεθαίνει στο τσουκάλι, που την έβαλες να βράζει; Παρά μονάχα τον φόβο σου λογιέσαι. εκείνος, που τρέφει τη χύτρα, ανεβάζει τη θερμοκρασία στην απογοήτευση, ανακατεύει τις σκέψεις σου, δικαιολογεί όσα δε δικαιολογούνται, σε ταϊζει υπομονή, σου διδάσκει αντοχή και σου ράβει το στόμα. Εκ του ασφαλούς. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ένα μικρό παιδί, που χαρούμενα θέλει να κελαηδά και να χορεύει, η ψυχή σου, φορτώνεται σκουπίδια και πιέζει την γλώσσα σου να κουνηθεί μα εσύ την σπρώχνεις πάλι στον οισοφάγο, προσθέτοντας στη ζωή σου άλλη μια μέρα εκ του ασφαλούς. Αυτό το εκ του ασφαλούς τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Σε παρακαλώ" κραυγάζει η ψυχή, που ίσα ίσα την νιώθεις πια, καταπλακωμένη κάτω από τα σκουπίδια σου, προσπαθώντας να ορθώσει το ανάστημά της κατά του εκ του ασφαλούς σου. Μα εσύ της βουλώνεις τη φωνή της, που όλο και σιγότερα ακούς μες στο μυαλό σου, πετώντας της κι άλλα σκουπίδια, που βλέπεις κι ακούς στον κόσμο τους. Κι αργά αργά, σιγά σιγά, γρήγορα γρήγορα ξεχνάς το γέλιο, ξεχνας το χαμόγελο, ξεχνάς την αλήθεια, αφού είναι πιο ωραίο απαθής να μένεις εκ του ασφαλους στον κόσμο τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
Και πονά η αληθειά και γιορτάζει το ψέμα. Και καταστρέφονται ζωές γύρω σου και επιβραβεύεται ο θάνατος των αξιών σου. Και θεριεύει ο φόβος και σιγάζει η ψυχή σου. Και καλοζωεί ο κόσμος τους και πεθαίνεις εσύ. Γιατί αν μιλήσεις φοβάσαι αν θα επιβιώσεις στον κόσμο, που θα αλλάξει από τη φωνή σου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και φωνάζει η ψυχή σου, καθώς παραδίδει εαυτόν και αργοσβήνει το κάλεσμα της :</div>
<div style="text-align: justify;">
"Άκουσέ με, σταμάτα να κεντάς το αδράχτι του θανάτου σου". Κι εσύ την σπρώχνεις πιο βαθιά και τρυπιέσαι από τη βελόνα καθημερινά μες στη σιγή σου, μα είσαι εκ του ασφαλούς. Κι αυτό σου φτάνει, σου είναι αρκετό κι ας μπορεί να καταστρέφεται ο ιδανικός κόσμος σου και ας υψώνεται ο αρρωστημένος δικός τους, κι ας τον αφήνεις να σκοτώνει την ψυχή σου, καθώς υψώνει τη σημαία της νίκης και μαγεύει με ξόρκια τη ζωή σου. Αρκεί, που είσαι ξαπλωμένος πάνω στο δικό σου απαλό στρώμα κι ας αδειάζεις μέσα σου. Αρκεί που είσαι πίσω από την πόρτά σου και υπάρχει ακόμα η αδράνεια της καθημερινότητάς σου, εκ του ασφαλούς. Μα πρόσεξε θα γίνει ο χρόνος δικαστής και την ψυχή σου θα προβάλει ως θύμα και εσύ με τον φόβο ως ένοχοι θα πληρώνετε το τίμημα. Εκ του ασφαλούς.</div>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-91009775690711783612020-05-03T21:38:00.003+03:002020-06-20T13:16:34.014+03:00Κι ειμαστε παλι εδω. ζωντανοι....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/fKEGNdFjkVc" width="560"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι είμαστε πάλι εδώ... Κρυμμένοι πίσω από τα κουμπιά του πληκτρολογίου, να αναζητούμε το εγώ μας σε μία κατάσταση μαζικής μέθης της καταστροφής. Κι είμαστε πάλι εδώ, πίσω από την κλειστή κουρτίνα του σαλονιού, χωμένοι πάνω σε έναν ημιστρωμένο καναπέ μιας άτακτης ζωής, που μας κυκλώνει. Κι είμαστε πάλι εδώ, πατώντας στις μύτες των πιο μικρών στο σώμα μας δακτύλων να προσπαθούμε να κινούμαστε αθόρυβα μην ταραχθεί η πολύβουη πραγματικότητα του δικού τους δήθεν. Κι είμαστε πάλι εδώ...Ζωντανοί ή και όχι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κοίτα με! Αυτά τα γράμματα είναι τα μάτια μου, αυτές οι λέξεις είναι η ψυχή μου. Δες με πώς παίζω με τα γράμματα, ενώ προσπαθείς να με δεις. Πώς αναπηδούν σε σειρά οι λέξεις για να σε μπερδέψουν να μη με βρεις; Ξέρεις γιατί; Έτσι έμαθα, να κρύβομαι, εκεί, που δε θα με ψάξεις ποτέ, στο πιο προφανές μέρος. Κι είναι ωραίο το κρυφτό, ξέρεις, αν έχεις βρει την κρυψώνα σου. Είναι ωραίο το φως αν πρώτα έχεις γνωρίσει το σκοτάδι. Μα τώρα με συναντάς, διαβάζεις τα μάτια μου και σχηματίζεις την ψυχή μου. Πες το, ψιθύρισέ το μαζί μου... </div>
<div style="text-align: justify;">
Κι είμαστε πάλι εδώ... Πού; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάτω από το πέπλο του αδύναμου παρατηρητή σε μια ροή χειμάρρου, που μας πνίγει. Ποιος ξέρει μέχρι πού φτάνει το ψέμα, ποιος ξέρει πού ξεκινά η αλήθεια; Ποιος νοιάζεται; Μόνο για τους γύρω μας, να φαινόμαστε ενημερωμένοι, να δείχνουμε πως ξέρουμε τη δήθεν ποντικοπαγίδα τους, ενώ αγκιλωμένοι σε αυτήν, τεντωνόμαστε να φτάσουμε το τυράκι, εκείνο, που πάντα έχουν ρίξει για να μπούμε. Κι είμαστε πάλι εδώ. Συζητήσεις του τίποτα και του πουθενά, υπερηφάνιες κοκόρων, ότι γνωρίζουν και κυριαρχούν, ενώ υποτάσσονται να συνυπάρχουν με άλλους χιλιάδες ίδιους κοκόρους στο ίδιο κοτέτσι. Ποια νέα; Τι λες; Ουάου! Πότε τα έκαναν όλα αυτά; Κοίτα να δεις οι κροκόδειλοι, δες τα λιοντάρια πώς τρώνε μυρμήγκια. Κοίτα η ζέβρα πώς γίνεται μπλε, δες πώς τα έχουν στήσει όλα. Καλυμμένα τα πρόσωπα ανώνυμα στην αλμύρα του καιρού και τα νέα διασπείρονται σαν άνεμος 10 μποφόρ με χαλάζι. Και τώρα; Με ρωτάς. Και τώρα είμαστε πάλι εδώ να περιμένουμε σαν νεογέννητα σπουργίτια με ανοιχτό το στόμα να μασ πετάξουν και πάλι το σκουληκάκι να μασήσουμε, να καταπιούμε, να ζήσουμε . Κι ένα ωχ αδερφέ. Κι αυτό το ωχ αδερφέ μας! Και για όσα νομίζεις ότι βλέπεις, είσαι τυφλός, και για όσα νομίζεις πως διαδίδεις είσαι μουγκός και για εκείνα τα ορθά σου πως μαθαίνεις, πως οι άλλοι σου λένε, εκείνα, που φωνάζεις στα αυτιά μου να σε ακούσω είσαι κουφός και παραμένεις έτσι. Ένας θορυβώδης σιγαστήρας, που ακούγονται φωνές για τα ιδεώδη σου μονάχα στους τοίχους και τυφλώνεσαι, μουγγώνεσαι, κουφαίνεσαι έξω απ' αυτούς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και είμαστε πάλι εδώ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βομβαρδισμένοι από όλα τα νέα του πλανήτη, από εκείνα που πιστεύει ο καθένας μας κι εκείνα που δεν πιστεύει, από εκείνα που επικροτεί και εκείνα που προσκρούει, να τρώμε το τυράκι, που μας σερβίρουν, με κάποιους από μας να νομίζουν ότι το τρώνε σε παγίδα και κάποιους από μας να νομίζουν ότι γευματίζουν στο σαλόνι τους. Μα όλοι μας το τυράκι τρώμε. Ποιος ξέρει αν το νερό της βρύσης της δικής μου είναι πιο καθαρό από το δικό σου; Πώς θα μάθεις την αλήθεια πίσω από το νέφος της μαύρης και κόκκινης σκόνης, που σου δίνουν να αναπνέεις οι μεν κι οι δε. Ποιος είναι σίγουρος; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και οι μεν και οι δε σερβίρουν γεύμα, εικασίες του τίποτα με επίγευση της σιγουριάς του δήθεν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κι είμαστε πάλι εδώ, να λέμε ευχαριστώ και καλή όρεξη μεταξύ μας, καθώς προσγειώνεται ο δίσκος. Κι εκείνοι, οι μεν κι οι δε, να μαγειρεύουν το δείπνο μας, εκείνο πριν πουν καληνύχτα στην εναπομείνουσα νόηση μας. Κι είμαστε πάλι εδώ ανάλογα με ποια νέα ενστερνιζόμαστε, να αγκαλιάζουμε είτε τους μεν είτε τους δε, ενώ εκείνοι σηκώνουν το πάπλωμα και φιλούν το κεφάλι μας, ευχόμενοι ολόψυχα στη νόησή μας καληνύχτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι άμα τους ψάξεις στο όνειρο δε θα τους βρεις, ούτε εκείνους, μήτε τους άλλους. Είναι ωραίο το κρυφτό και για αυτούς, το ξέρουν. Είναι ωραίο το κρυφτό γιατί έχουν βρει την κρυψώνα τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι είμαστε πάλι εδώ. Ζωντανοί ή και όχι.</div>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-59768899244295282192019-10-28T19:03:00.001+02:002019-10-28T19:05:13.332+02:00ΤΟ ΔΩΡΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ; ΜΙΑ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΤΣΟΥΛΗΘΡΑ, ΜΕ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/1Roz0LPjIg4" width="560"></iframe><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Συναντηθήκαμε
τυχαία μέσα σε ένα ασανσέρ, εγώ η πιο μικρή από όλους κοίταζα τα πρόσωπα των
παιδιών , που έμπαιναν. Ήμασταν στην αρχή 3, το ένα, εγώ, ήμουν μικρόσωμο η
Ιζαμπέλ, το άλλο νέγρο αγόρι ο Ζαχάρ και το τρίτο ένα σκιστομάτικο μικρό αντράκι,
ο Τσεν.. Και τα τρία κρατούσαμε στα χέρια χαρτάκια με νούμερα. Τα νούμερα της
ελευθερίας μας. Τρία παιδιά έως δέκα ετών από τόσο μακριά, τόσο κοντά μέσα σε
ένα ασανσέρ να ψάχνουν τη ζωή τους. Σιωπούσαμε, ώσπου έκλεψα μια ματιά να δω το
νούμερο του διπλανού μου, 8 νούμερα πιο πίσω από μένα, κατσούφιασα:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Θα μας πάρουν μαζί;» το ρώτησα το
νέγρο παιδάκι Ζαχάρ, που ήρθε αριστερά μου «Είμαι το 257 για σήμερα, εσύ το 268».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Έφαγες;» με ρώτησε, έγνεψα
καταφατικά και έσκυψα το κεφάλι , καθώς το σκιστομάτικο ο Τσεν με αγωνία με
κάρφωνε στα μάτια. Προσπάθησα να στρέψω αλλού τη ματιά μου, αλλά με διαπερνούσε
σαν καρφίτσα το βλέμμα του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Ξέρεις πού θα μας πάνε; Είμαι το 249»,
με ρώτησε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Το ασανσέρ ανεβαίνει για κάπου»
απάντησα. Τα φωτάκια από τα νούμερα των ορόφων έσβηναν, καθώς ο ένας όροφος
διαδεχόταν τον άλλον.. «Μάλλον για κάπου καλύτερα» προσέθεσα, κοιτάζοντας τον
Ζαχαρ να έχει κάτσει σε στάση μουσουλμανικής προσευχής κρατώντας την κοιλιά
του, χλωμός κι ανήμπορος να συγχρονίσει το βλέμμα μου με το δικό μου. Με μια
απότομη κίνηση το σώμα του Τσεν γύρισε προς το μέρος του νέγρου παιδιού,
κοιτάζοντας τον κουλουριασμένο σα να παρακαλάει για σωτηρία από μια ανώτερη
δύναμη. Δυο λέξεις ίσα, που σχηματίστηκαν με τη γλώσσα του: «Είσαι εντάξει;» ψέλλισε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«-Πεινάς;» συμπλήρωσα τρομαγμένη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Πολύ» ανταποκρίθηκε με τρεμάμενη
φωνή εκείνο «Θα μας ταΐσουν;» συνέχισε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Κανείς μας
δεν απάντησε. Ποιος ξέρει, ποιος θα μπορούσε να ξέρει. Έτσι σκυμμένοι από πάνω
του κοιτάζαμε τη φωτεινή ένδειξη στο ασανσέρ να καλωσορίζει το ένα νούμερο
ορόφου μετά το άλλο, ενώ ανηφορίζαμε εγκλωβισμένοι όχι ανάμεσα στους τριγύρω
μας τοίχους, μα κυρίως ανάμεσα στις σκέψεις μας. Πηγαίναμε πάνω πάνω για την ελευθερία.
Μας είχαν τάξει ελευθερία. Σιωπούσαμε , σα να σιωπούσαμε υπέρ κάποιου.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><o:p></o:p><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Ένα
απότομο σταμάτημα του ασανσέρ μας τάραξε. Η πόρτα άνοιξε κάπου στη μέση των ορόφων
και φάνηκε ένα πόδι, μοναχά μια γάμπα ενός άντρα να κλωτσάει την κοιλιά ενός κοριτσιού
μικρού με μαντήλα. Το κλώτσαγε, ενώ γελούσε δυνατά σαν άλλο κατόρθωμα, το
κλώτσαγε να μπει στο ασανσέρ και γελούσε. Γελούσε δυνατά, ενώ η καρδιά του
έκλαιγε, θρηνώντας τη νεκρή ψυχή του. Το κοριτσάκι, η κοπέλα σε μας, με μια
δυνατή κραυγή κι έναν ηχηρό κρότο καλωσόρισε τον εαυτό της στο πάτωμα του
ασανσέρ, ανάσκελα, αναγκάζοντας την παλάμη της, που έκρυβε το χαρτάκι με το
νούμερο της, να μαρτυρήσει το μυστικό της στους υπόλοιπους τριγύρω. Σκυμμένη
όπως ήμουν πάνω από τον Ζαχάρ, ευδιάκριτα το μυστικό της. Ήταν το νούμερο της.
Με αυτή συμπληρωνόταν το 360 για σήμερα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Είσαι καλά;» Τσίριξε ο Τσεν, ενώ το
χέρι του κανάκευε το νέγρο παιδάκι, που συνέχιζε κουλουριασμένο να πονάει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Τι σου κάνανε;» Προσέθεσα έντρομη εγώ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Το
κοριτσάκι, που φορούσε τη μαντήλα, παραμένοντας ανάσκελα, ανασαίνοντας βαριά
και ανήμπορη ακόμα να κινήσει το κορμί της, άφησε το στόμα του να πλέξει
λέξεις, όσες χρειάζονταν για να καταλάβουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Με σκότωσαν για μια χούφτα δολάρια,
μαζί με την αδερφή μου, που είναι στο απέναντι ασανσέρ». Δεν αντέδρασε κανείς μας,
σα να μην ειπώθηκε τίποτα, ποτέ. Μείναμε να χαζεύουμε τη φωτεινή ένδειξη να
μετράει ανοδικά τα νούμερα των ορόφων, καθώς ανηφορίζαμε μαζί προς τα πάνω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Μην ανησυχείτε θα μας ταΐσουν» διέκοψε
τη σιγή το νέγρικο αγόρι, ο Ζαχάρ, όχι γιατί ήθελε κάτι ουσιαστικό να πει, ούτε
για να δώσει κουράγιο, μα επειδή τον φόβιζε η σιωπή. Πάντα τρόμαζε με αυτό, που
η σιωπή κι η αδράνεια των ανθρώπων δημιουργούσε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Ναι» χαμογέλασα αμήχανα κι εγώ «Όλα
στην ταράτσα θα ‘ναι καλύτερα. Μας περιμένουν με τα νούμερα μας σήμερα, με τη
σειρά». Δεν το πίστευα κι αυτό φαινόταν στο ψεύτικο χαμόγελό μου. Ο Τσεν,
αντέδρασε σε εκείνη την στιγμή, ως άλλος σωματοφύλακας, βοηθώντας με να κρύψω
την αμηχανία μου: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Εσάς πώς έγινε;», ρώτησε, μη σταματώντας
να κοιτά το κοριτσάκι με τη μαντήλα να έχει παραδώσει το σώμα του πάνω στο
παγωμένο πάτωμα του ασανσέρ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«-Πόλεμος, φρικιαστικός πόλεμος στη Συρία»
φώναξε το κοριτσάκι, καθώς το νέγρικο κουλουριασμένο ακόμα, έβηχε δυνατά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Κάθισα
δίπλα του οκλαδόν και αναφώνησα, κοιτώντας ψηλά:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Εμένα κρίση οικονομική, τα αναθεματισμένα
λεφτά τους. Με πέταξαν στα σκουπίδια στην Αργεντινή. Έγινα σωρός για
πολτοποίηση με τα υπόλοιπα». Καμιά αντίδραση. Μονάχα ο Ζαχάρ συνέχιζε να βήχει
«Εσύ;» ρώτησα τον Τσεν «Σειρά σου».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Παιδική εργασία σε βιοχημικά εργοστάσια
στην Κίνα. Για να φτιάχνουμε ό,τι χρειάζεστε εσείς στη δύση. Σιχτιρισμένη μαύρη
εργασία» ούρλιαξε, σα να θέλει να φτύσει από μέσα του, κάθε υπολειπόμενο της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Ο Ζαχάρ δεν αντιδρούσε, δε σήκωνε το
κεφάλι, όμως, σκυμμένος στο πάτωμα έβηχε δυνατά και τα χέρια του μελανιασμένα,
πρόδιδαν εκείνα, που δεν ήθελε να πει. Η γλώσσα του κινήθηκε και προσπάθησε να
εκμαιεύσει κάτι: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Πε» έβηξε πάλι «πετρέλαια, καταραμένα
πετρέλαια στην Αφρική», αναστέναξε, με μια ανάσα τόσο βαθιά, σα να εξωτερίκευσε
ένα πολύ μεγάλο βάρος κι έχασε τις αισθήσεις του, λιποθύμησε. Τα χέρια μας
εμένα και του σκιστομάτη Τσεν ταρακουνούσαν τους ώμους του να συνέλθει. Να
επανέλθει στον κόσμο μας για να αντικρίσει την ταράτσα μαζί μας, ενώ η κοπέλα,
το κοριτσάκι από τη Συρία ανάσκελα κοιτούσε τα νούμερα των ορόφων να
αυξάνονται, καθώς ανεβαίναμε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«-Τι τον κουνάτε;» φώναξε «Αφήστε τον
να ηρεμήσει, όλα νεκρά είμαστε, τέσσερα νεκρά παιδιά ανάμεσα στα τόσα άλλα
σήμερα. Εγώ είμαι ήδη το 360ηκοστό κι ακόμα δεν έχει ξημερώσει. Αφήστε τον να
ηρεμήσει, νεκρά είμαστε τι παραπάνω να πάθει». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Παγώσαμε, ενώ κοιτούσαμε τα χαρτάκια
με τα νούμερά μας και νιώθαμε να ανηφορίζουμε. Αισθανόμασταν να φτάνουμε στην
ταράτσα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Είχα καταλάβει όμως ότι του λιπόθυμου
Ζαχάρ δεν του άρεσε η σιωπή και άρχισα να τραγουδώ μονάχη μου: «Αν όλα τα παιδιά
της γης πιάναν’ γερά τα χέρια, κορίτσια, αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό…»
και τότε με ακολούθησαν η κοπέλα κοριτσάκι με τη μαντήλα και ο σκιστομάτης
Τσεν. Κι οι τρεις μαζί κρατώντας το λιπόθυμο νέγρικο αγκαλιά, πιαστήκαμε μεταξύ
μας και ξορκίζαμε τη σιγή τραγουδώντας:<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #0d72a5; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><br />
<span style="background: #F3F7FE;">ο κύκλος θα γινότανε</span><br />
<span style="background: #F3F7FE;">πολύ πολύ μεγάλος</span><br />
<span style="background: #F3F7FE;">κι ολόκληρη τη Γη μας</span><br />
<span style="background: #F3F7FE;">θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.</span></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Η
αντίστροφη παιδική τσουλήθρα (ασανσέρ) τους σταμάτησε απότομα στην ταράτσα, σηκωθήκαμε
κι οι τρεις μας, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κρατήσαμε τα χαρτάκια
μας σφιχτά, ελπίζοντας για εκείνο, που θα φανερώσει το έξω, ενώ κοιτούσαμε τον
νέγρο Ζαχάρ λιπόθυμο στην άκρη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«Ξύπνα, πάρε το χαρτάκι με το νούμερό
σου και ξύπνα», τον σκούντησε ο Τσεν, «Φτάσαμε στον Παράδεισο. Μ’ ακούς; Κι εδώ
θα σου δώσουν όση τροφή θες».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">«Ελάτε» φώναξα ενθουσιασμένη «Πάρτε τα
νουμεράκια σας και πάρτε σειρά. Τώρα για μας ξεκινά η ζωή μας».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">ΒΓΗΚΑΜΕ όλοι πλην του νέγρικου αγοριού. Ο Ζαχάρ χρειαζόταν
χρόνο ακόμα.<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-67416445683098956152018-07-01T13:26:00.003+03:002018-07-01T13:26:58.665+03:00{H'} ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΑΜΟΣ - ΝΕΟΙ</div>
<div>
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ</div>
<div>
</div>
<div>
«Ένας γάμος είναι επιλογή μέχρι εκεί, που δεν προσβάλει τον άλλον η απόφασή σου». Κάπως έτσι ο νεαρός εντεταλμένος του κράτους θέλησε να ξεκινήσει να βαδίζει στο μονοπάτι της επιχειρηματολογίας του και συνέχισε, καθώς διέκρινε τα μάτια του ιερέα απορημένα «Μη διστάζετε να συμφωνήσετε. Γενικά εσείς οι ιερείς το κάνετε αυτό. Είστε τόσο πεπεισμένοι για αυτά που γράφουν τα Ιερά Κείμενα, που σα να κρατάτε παρωπίδες».<br />
<a name='more'></a></div>
<div>
«-Δεν ήθελα να διαφωνήσω» ξεπέρασε τη φωνή του συνομιλητή του ο ιερέας «απλά είναι μια χαλαρή δήλωση, χωρίς δικαιολογία και στήριξη, περιμένω να μου εξηγήσεις το γιατί, το γιατί το λες αυτό». Το σώμα του έγειρε μπροστά τα μάτια του κάρφωσαν στα μάτια τον νεαρό και τα δάχτυλά του μπλέχτηκαν σαν πλεξούδες. Ήταν έτοιμος να δικαιωθεί σε αυτό, που έπραξε καθώς ήταν νέος, με τα λόγια αυτά του νεαρού. Όποιος δεν θέλει να παντρευτεί και πιέζεται, δεν παντρεύεται. Έτσι θα το εννοεί σκέφτηκε και περίμενε ακίνητος να λάβει με θέρμη την επιβεβαίωσή του.</div>
<div>
«- Οι περισσότεροι λένε ότι τους προσβάλει η ιδέα του γάμου και της συνύπαρξης, μα εγώ θέλω να φέρω και στο τραπέζι το άλλο ζήτημα. Δηλαδή, θέλω να πω, απ’ την άλλη μεριά γιατί να μην προσβάλλεται και αυτός, που θέλει γάμο και του έχει προκληθεί μια άλφα κατάσταση, όταν ο σύντροφος του ατόμου αυτού δε δέχεται να το παντρευτεί και εξαφανίζεται». Τα μάτια του φλόγισαν και ο τόνος της φωνής είχε υψωθεί παρά τη θέλησή του.</div>
<div>
Ο ιερέας κατάλαβε ότι η κατάσταση είχε φτάσει σε ευαίσθητο σημείο. ¨Ηξερε, το ήξερε πολύ καλά. Αν συμφωνούσε, θα σήμαινε ότι κοροϊδεύει τον εαυτό του με αυτό, που είχε από μόνος του πράξει στα 20 του, μα αν έλεγε όχι, θα έπρεπε να το στηρίξει με επιχειρήματα τις τύψεις, που τόσα χρόνια πλάθονταν μέσα του, γιγαντώνονταν και πολιορκούσαν τον εσωτερικό του κόσμο τόσα πολλά χρόνια, μέχρι σήμερα. Μα ήταν περίεργο. Είχε μπροστά του έναν κατά πολλά χρόνια νεαρότερο του και η σκέψη του προσπερνούσε το συνηθισμένο, το προφανές. Φοβόταν, όμως, έτρεμε να συνεχίσει τη συζήτηση και αφού η ψυχή του δεν ηρέμησε με την απάντηση του νεαρού συμφώνησε με το μυαλό και σχέδιο μηχανεύτηκε το θέμα να γενικεύσει. «Και για όλα αυτά τα ζευγάρια, που δε θέλουν να παντρευτούν, που το βλέπουν απλά ως παραπάνω έξοδα και απλά μένουν μαζί χωρίς ευλογία, ποια η γνώμη σου;» </div>
<div>
«-Για ποια; Για τα νέα ζευγάρια, που τα σκαλιά της εκκλησίας δεν ανεβαίνουν και απλά ένα σύμφωνο συμβίωσης κάνουν για τα τυπικά συμφωνηθέντα στη δική τους επιμέρους συμβίωση; Ε για αυτά είναι επιλογές είναι πιστεύω. Για μένα η συμφωνία ενώπιον ενός δημάρχου είναι αρκετή. Τα παραπάνω έξοδα είναι περιττά».</div>
<div>
Εκεί, όμως, σε αυτά τα λόγια ο ιερέας είχε να απαντήσει, είχε μιλιά να ορθώσει. </div>
<div>
«-Παιδί μου ξέρω πως τον γάμο πολυέξοδο τον βλέπετε τον θρησκευτικό και ως κοινωνική δεξίωση και πάρτυ τον λογίζετε, μα για μένα και για όλους εμάς, που πιστεύουμε στον Έναν και Κύριο και Θεό μας, με τη Λειτουργία του γάμου κηρύσσεται το αδιάσπαστο της Ένωσης ανδρός, γυναικός και με όλη την ιεροτελεστία τονίζεται η σοβαρότητα της πράξεως. Όλα αυτά με 2 υπογραφές ενώπιον του Δημάρχου δεν τα βγάζουν. Και καθόλου σοβαρό το βήμα αυτό, από αυτούς που το κάνουν δεν εκπέμπεται. Άρα για μένα αν θες με έναν άνθρωπο να είσαι μαζί καλύτερα να λάβεις αυτή την ευλογία πρώτα για να το σκεφτείς και εσύ πιο σοβαρά το μεταξύ σας, όσο του είναι, όσο του πρέπει να είναι». </div>
<div>
«Δέχομαι τα λόγια σας αυτά, μα ο γάμος δεν είναι μόνο μια ιεροτελεστία είναι και έξοδα».</div>
<div>
«-Μπορείς να τα περιορίσεις, ακόμα και στα τρία άτομα, το ζεύγος και ο κουμπάρος μα την ευλογία και την ευχή, που θα πάρεις για το ζεύγος σας, δε θα στη δώσει κανένα Δημαρχείο, παρά μόνον στην εκκλησία, ο Θεός». Το βλέμμα του ήταν τόσο σταθερό και οι κινήσεις του τόσο στοχευμένες, που κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει ότι πιστεύει τα λεγόμενα. Μα η σταθερότητά του τρεμόπαιξε σε δέκατα δευτερολέπτου με την επόμενη ερώτηση του νεαρού.</div>
<div>
«- Καλά, μα δε μου είπατε εσείς πιστεύετε ότι αν ο σύντροφός σας ερχόταν σε μια δεινή κατάσταση και χρειαζόταν στήριξη θα προχωρούσατε σε γάμο ή θα προσέβαλε την ανεξαρτησία σας;»</div>
<div>
Το πνεύμα του κέρωσε, τα χέρια του λύθηκαν από πλεξούδα και τα πόδια του τεντώθηκαν μπροστά. «- Τώρα ναι, κάποτε όχι». Για να μην σχολιαστεί παραπάνω η δήλωσή του αυτή έστρεψε τη συζήτηση στον συνομιλητή του. «Μα εσύ πώς ενδιαφέρεσαι τόσο;»</div>
<div>
Επικράτησε σιγή. Είχαν φτάσει στο τέλος της συζήτησης για την ημέρα, είχαν φροντίσει να πλουτίσουν τον ουρανίσκο τους με γεύσεις από φρούτα εποχής και τα σώματά τους με άνεση χύνονταν στον χώρο χορτάτα από φαγητό, συζήτηση και νέες απόψεις. Οπότε ήταν εύλογο ότι ο ιερέας έπρεπε να επαναλάβει τη συζήτηση για να βρει αντίκρισμα στα λόγια του συνομιλητή του.</div>
<div>
«-Λοιπόν εσύ πώς ενδιαφέρεσαι τόσο αν κάποιος θα άφηνε τη σύντροφό του σε μια δεινή κατάσταση μόνη της ή θα την παντρευόταν;» επανέλαβε στον νεαρό την ερώτηση.</div>
<div>
«-Γιατί κάπως έτσι έκανε στη μητέρα μου ο πατέρας μου, που, μάλιστα, ακούγεται πως έγινε και παπάς».</div>
<div>
Τα μάτια του γούρλωσαν μα δεν ήθελε να προδοθεί καθόλου «-Βλέπεις, όλοι άνθρωποι είμαστε, παιδί μου» πρωτη φορά δεν ήξερε πώς εννοεί τη λέξη παιδί Ω Θεέ μου σκέφτηκε και συνέχισε «και πάντα υπάρχει χρόνος για μετάνοια. Όλοι άνθρωποι, μα η μετάνοια…». Ανασκουμπώθηκε για να το αναλύσει. Έπρεπε τόσα να εξηγήσει και μόλις άρχιζε. Μόλις ξεκινούσε, μα ήθελε τόσα να πει…</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Διαβάστε περισσότερα: https://www.arthro-13.com/news/h-rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron/</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-16289765007418346622018-07-01T13:25:00.002+03:002018-07-01T13:25:48.722+03:00{Z'} ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: center;">
<strong>ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΖΩΗΣ </strong></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: center;">
<strong>ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ</strong></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Τα κύματα μιας θάλασσας, που απλωνόταν αδιάκοπα στο τέλος των ματιών του, έλουζαν τα γυμνά πόδια του, υπενθυμίζοντας ότι οι ώρες περνούν ανεξάρτητα από τις δικές του αμυδρές σκέψεις. Μόλις στα 19, με μια πορεία αξιοθαύμαστη στα μαθητικά του χρόνια, πέρασε με σπουδαία επιτυχία στις πρώτες θέσεις των Πολιτικών Μηχανικών του Μετσοβείου Πολυτεχνείου και τώρα αυτό. Ένα απερίσκεπτο βράδυ με την παρέα, από κείνα που όλοι τα θυμούνταν με γέλια στα χείλη τους, έκανε μια βεβιασμένη κίνηση και υπέκυψε στον ερωτικό του πόθο αγνοώντας παντελώς ότι στο μετέπειτα κάδρο τέτοιων αυθόρμητων παρορμήσεων κοσμείται σαν ακούνητη έγχρωμη φωτογραφία ένα μωρό. «Ω Θεέ μου» αναφώνησε μετά από μια γρήγορη σκέψη των γεγονότων «τι κάδρο; Τι μωρό; Θα καταστρέψει την πορεία μου, θα με … θα με… θα με κα.. τα … στρέ… ψει» στρέβλισε «Μα μήπως;» Σήκωσε το χωμένο στην άμμο δεξί του χέρι και το βούτηξε στην τσέπη του, ψαρεύοντας το αιματολογικό τεστ της κοπέλας εκείνης της μοιραίας νύχτας. «Όλα στα ύψη, όλα στα ύψη! Μα πώς γίνεται με μια φορά μόνο. Με μια φορά έγκυος;».<br />
<a name='more'></a><img alt="" src="https://arthro-13.com/_files/system_preview_detail_200001257-c86cdc9685/NAOS-006%20(Small).jpg" style="float: right; height: 247px; width: 350px;" /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Η θάλασσα αέναη στης σκέψης τις σκοτούρες ανανέωνε τα κύματα όπως το μυαλό του τις έγνοιες, τα προβλήματα και όλες τις δυσκολίες, που θα άρχιζαν μόλις με αυτό το ατόπημα. Κι ήταν μόλις 19. Μόλις 19. Σηκώθηκε και περπάτησε όλο τον δρόμο προς το σπίτι του, ένα κλάμα μωρού ξαπλωμένο μέσα στο βρεφικό του καρότσι τον τρόμαξε, τον φόβισε, τον ταρακούνησε. Έβγαλε από την τσέπη του το αιματολογικό τεστ της κοπέλας και με τα νύχια του, με την ορμή ενός γύπα, που εντοπίζει θήραμα το έκανε κομματάκια, τα έσφιξε στην παλάμη του και τα κομμάτιαζε σε κάθε δυνατή κίνηση των δαχτύλων του. Στον πρώτο κάδο, που βρήκε όρμησε ωσάν κλέφτης, που τον κυνηγούσε η αστυνομία και αφαίρεσε από πάνω του το ενοχοποιητικό αποδεικτικό του στοιχείο. Ήξερε ότι ήδη θα 'χαν μιλήσει οι οικογένειες. Ίσως το γάμο να είχαν ορίσει και ημερομηνία και το γλέντι να 'ταν μονάχα κάτι τελευταίες λεπτομέρειες μη έτοιμες. Έτρεμε, καθώς το κατώφλι του σπιτιού του περνούσε. </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“-Μαμά γύρισα” ψέλλισε με τρεμάμενη φωνή, μη θέλοντας να δηλωθεί ούτε η ύπαρξή του.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Η χαμογελαστή απάντηση της μητέρας του μόνο άγνοια μπορούσε να σημαίνει. “Να δεις που δε μίλησε η Μαρία, η σύντροφος μου” σκέφτηκε και μια ανακούφιση γέμισε την καρδιά του. Τα μάτια της τον παρακαλούσαν σχεδόν να την εμπιστευτεί και εκείνος συνέχισε “-Μαμά υποθετικά αν τώρα στη νιότη μου έκανα μια ατασθαλεία και έμενε έγκυος μια κοπέλα τι θα μου πρότεινες;” </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“-Τι λες παιδί μου; Ένας εκκλησιαστικός γάμος να ενώσει τις ψυχές σας να δέσει την αγάπη σας, να φροντίσει και να βοηθήσει ο Θεός για το μέλλον σας θα ήταν το πρώτο, που θα σκεφτόμουν”. Τα μάτια του γούρλωσαν, δεν έπρεπε να της το πει ποτέ, δεν έπρεπε να το μάθει ποτέ. Κολλημένο το μυαλό του από την πίεση που ένιωσε μονάχα με αυτή την απάντηση της μητέρας του έσυρε τα πόδια του στο μπάνιο, έγραψε σε ένα χαρτάκι 3 λέξεις, 3 λέξεις μόνο και το έβαλε ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου στατιστικής της κοπέλας. Κατέβηκε γρήγορα τις σκάλες,</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“-Μαμά, θα φύγω για καλοκαιρινή κατασκήνωση το πρωί. Άμα περάσει μια κοπέλα, Μαρία, μπορείς να της το δώσεις; Είναι δικό της”. Το θετικό νεύμα της μητέρας του ίσα που καθησύχαζε το περίπλοκο σχέδιο φυγής του, το οποίο τον κύκλωσε ολότελα από το επόμενο κιόλας πρωινό.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Τόσα χρόνια στο Άγιον Όρος να ενημερώνει μονάχα τη μητέρα του για την πορεία του και το κύριο που τον απασχολούσε ήταν εκείνο το τεστ. Με τύψεις στρεφόταν στον Κύριο προς συγχώρεση και ταγμένος να Τον υπηρετεί για μια ζωή συνέχισε έτσι. Έτσι, όπως αυτός ο κρίνος πάνω στο γραφείο του τώρα, που εδώ και πολύ καιρό αντέχει τις κακουχίες και δεν παραδίδεται στου μαρασμού τη δόξα. Μάταια ο εντεταλμένος του Κράτους του διάβαζε τις λεπτομέρειες για τη συμφωνία του Κράτους με την Εκκλησία. Η σκέψη του ήταν εντελώς αλλού.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“-Με ακούτε τι σας διαβάζω;” Τον διέκοψε από την πολύωρη σκέψη του ο εντεταλμένος.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“-Ναι βέβαια μα επίτρεψε μου να σε ρωτήσω κάτι, που ήθελα να δω πώς σκέφτεσαι ως νέος.” Η απορία στο πρόσωπο του συνομιλητή του έκανε τον ιερέα να επιταχύνει τα λόγια του “Για πες μου εσύ πώς θα αντιδρούσες τώρα, αν κάποιος σου έλεγε πρέπει να παντρευτείς;”</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Ο εντεταλμένος του κράτους κέρωσε. Ουδεμία σχέση είχαν με τα προλεχθέντα. “-Ας μιλήσουμε για αυτό λίγο τότε”, συμφώνησε, ίσως έτσι έπειτα να συγκεντρωνόταν στο κείμενο συμφωνίας τους “Εκκλησιαστικός γάμος και σήμερα, εκκλησιαστικός γάμος και νέοι. Μα πώς σας ήρθε αυτή η σκέψη;” ρώτησε τον ιερέα και ακούμπησε το στυλό κλειστό στην ξύλινη επιφάνεια του γραφείου.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“Ήμουν κι εγώ νέος και θέλω να δω αν συμφωνει η δική σου γνώμη με την τότε δική μου άποψη”.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“-Και ποια ήταν αυτή;” συνέχισε απτόητος ο εντεταλμένος του κράτους.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“- Αυτή, που ελπίζω να μην κατέχεις. Εκκλησία, γάμος και νέοι λοιπόν. Σε ακούω όσο ποτέ άλλοτε. Είχες καμια τέτοια ιστορία να στηρίξεις την γνώμη σου;” </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
“-Ιστορία δεν το λες, ζωή μου ίσως”, άπλωσε ένα διπλωματικό χαμόγελο και ετοιμάστηκε για να απλώσει τα πέπλα της άποψής του, “για να δούμε αν συμφωνούμε”.</div>
<span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px;"><br /><br />Διαβάστε περισσότερα: <a href="https://www.arthro-13.com/news/z-rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron/?utm_source=copy&utm_medium=paste&utm_campaign=copypaste&utm_content=https%3A%2F%2Fwww.arthro-13.com%2Fnews%2Fz-rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron%2F" style="color: #4cb8d2;">https://www.arthro-13.com/news/z-rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron/</a></span></div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-59404466945524571502018-07-01T13:24:00.001+03:002018-07-01T13:25:39.186+03:00ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ {ΣΤ΄} <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: center;">
<strong>ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ</strong></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: center;">
<strong>ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΝΗΣΤΕΙΑ</strong></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px;">
</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«- Και πώς πέρασε η 25η Μαρτίου και πώς φάγαμε τον μπακαλιάρο μας και πώς έχουμε μονάχα 1 βδομάδα για την αναστάσιμο μέρα, δεν μπορεί στον νου μου να χωρέσει». Το χέρι του σκούπισε το ιδρωμένο του μέτωπο και κοίταξε τον απεσταλμένο του κράτους με μια ζωγραφισμένη στο ύφος του απορία «Πώς περάσατε την εορτινή μέρα της εθνικής ανεξαρτησίας;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Σίγουρα δεν έφαγα μπακαλιάρο, αφού ούτε μια πλούσια από σαλάμια και τυριά πίτσα δε με χόρτασε χτες. Ένας μπακαλιάρος το μόνο, που θα κατάφερνε είναι να με κάνει να λιμοκτονήσω». Έκοψε με το μάτι του στιγμιαίως το απογοητευμένο βλέμμα του ιερέα και δίχως να προλάβει το συναίσθημά του να αντιδράσει, κοίταξε επίμονα στα μάτια του συνομιλητή του: «Τι αλήθεια τώρα; Πιστεύατε πως νήστευα;»<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Το πιστεύω παιδί μου είναι μια αρετή για τους ανθρώπους, μα το ελπίζω είναι μια κατάκτηση κι εγώ μέσα μου πιστεύω στον Κύριο και ελπίζω σε πολλά, μέσα σε αυτά και στη νηστεία σου». <img alt="" src="https://arthro-13.com/_files/system_preview_detail_200001257-c86cdc9685/NAOS-006%20(Small).jpg" style="float: right; height: 318px; width: 450px;" /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Δεν είναι παράλογο νομίζεις αυτό; Για κάτι, που δημιουργήθηκε τα αρχαία χρόνια και καλά προς τιμήν των Θεών, μα στην πραγματικότητα είναι απόρροια έλλειψης πόρων, η οποία οδήγησε τους αρχηγούς του κράτους να διατάξουν νηστεία, για να έχουμε ελάττωση κατανάλωσης κρέατος μέσα στη χρονιά. Δεν είναι παράλογο, λοιπόν, κάτι τέτοιο να συνεχίζει να δρα στις μέρες μας; Μέρες αφθονίας τροφής;» Ανακάτεψε τα χαρτιά του, προσπαθώντας να τα βάλει σε μια τάξη, αποφεύγοντας να ενωθεί το βλέμμα του με του συνομιλητή του.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Δεν υπάρχουν μέρες αφθονίας τροφής και δεν πιστεύω αυτή την φθηνή δικαιολογία ότι μόνο από έλλειψη κρέατος και τροφίμων καθιερώθηκε η νηστεία. Και ξέρεις γιατί παιδί μου; Γιατί για να δείξεις την αγάπη σου κάνεις θυσίες. Θυσίες, που σου στερούν κάτι και η πίστη του ανθρώπου στον Θεό, αντίστοιχα στα αρχαία χρόνια στις ανώτερες δυνάμεις τον έκανε να θέλει να δείξει την αγάπη και τον σεβασμό του και τι πιο ισχυρό από την έλλειψη μιας βασικής του ανάγκης, όπως το κρέας και τα γαλακτοκομικά για να δείξει στον Θεό μας πόσο σημαντικός είναι για τον άνθρωπο. Σίγουρα καταλαβαίνεις τι εννοώ, δηλαδή αν…».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Κι αν δεν πιστεύεις στην ανώτερη δύναμη;» τον διέκοψε ο συνομιλητής του «Τότε τι;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Τότε το ερώτημα είναι πιο βαθύ απ’ τη νηστεία. Τότε εκφεύγει του θέματος. Τότε η απορία που γεννάται δεν είναι γιατί δε νηστεύεις, αλλά πόσο ανθρωποκεντρικός είσαι! Γιατί είναι επιλογή του καθενός να μην πιστεύει, αλλά το να μην απέχεις κάποιες μέρες από το κρέας δείχνεις πως δε σέβεσαι τη γη, που σε ταΐζει και τα ζώα, που συνυπάρχετε μαζί πάνω σε αυτήν. Και τώρα μετά από τόσες μας συνομιλίες, που έχουμε κάνει, θα μου επιτρέψεις να τολμήσω την ερώτηση: Πιστεύεις;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Το βλέμμα του νεαρού έμεινε παγωμένο πάνω στα χείλη του ιερέα. Το να μιλήσει ειλικρινά ήταν κάτι, που ποτέ δε συνήθιζε σε τέτοιες ερωτήσεις, αν και δεν του φάνηκε ανακριτική η διάλεκτος του άλλου, τρόμαξε περισσότερο με τη δική του απάντηση.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Αν πιστεύω τον Θεό δείχνω αλλιώς την αγάπη μου. Εξάλλου και οι δυο πιστεύουμε ότι η τροφή δεν είναι η μόνη νηστεία. Νηστεία είναι να στερείσαι πράγματα, που δίχως τους δυσκολεύεις τη χαρά στη ζωή σου. Άρα ακόμα και υλικά αγαθά πλην του φαγητού ή ακόμα και σε σωματικές απολαύσεις να μην υποκλίνεσαι για κάποιες μέρες, είναι και αυτό ένα είδος τιμής προς τον Θεό. Γιατί να στερηθώ το κρέας;» Τα χέρια του ίδρωσαν, ήξερε ότι η απάντησή του ήταν πολύ διπλωματική, τόση όση χρειαζόταν για να μην αποκαλύψει τον ψυχισμό του.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«- Δέχομαι προσωρινά την απάντησή σου. Γι΄ αυτό ακριβώς η τροφή, επειδή είναι από τα πιο σημαντικά που ελέγχεις για τη χαρά της ζωής σου είναι το πρώτο, που περιορίζουμε στη νηστεία προς τιμήν του Κυρίου μας. Ωστόσο παιδί μου νιώθω πως κάτι σε βασανίζει και μέσα σου βλέπω την ευγενική πίστη για τον Θεό. Θες να το μοιραστείς μαζί μου; Σίγουρα θα σε βγάλει από δύσκολη θέση της αμηχανίας που βρίσκεσαι τώρα». Τα χέρια του τεντώθηκαν στο ύψος του ώμου του συνομιλητή του. «Θέλω να ξέρεις ότι μπορείς να ανοιχτείς».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Το ήρεμο μισοανακουφισμένο από τη διπλωματική απάντηση ύφος του είχε μετατραπεί σε σκληρό και απρόσιτο. Ένας βαθύς αναστεναγμός πήρε τη θέση της σιωπής, που επικρατούσε. </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Λέω να μείνουμε στη νηστεία και σε ό,τι αυτή πρεσβεύει. Ίσως μια μέρα να απαρνηθώ κι εγώ το κρέας, μα θα ναι εκείνη η μέρα, που θα ‘χω πιστέψει στην αλλαγή, την καλοσύνη και το θαύμα. Ίδωμεν».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Στο χέρι σου είναι» απάντησε ο ιερέας με χαμηλή φωνή και πρόσφερε στον συνομιλητή του μια μπουκιά από ένα κομμάτι χαλβά, που στόλιζε το γραφείο «Στο χέρι σου είναι και η νηστεία και η πίστη και το θαύμα, φτάνει μονάχα εσύ να τα δεις, φτάνει μονάχα εσύ να τα μυρίσεις στο χώρο. Θα μου πεις, όμως, το βάσανο που στην καρδιά φυλακισμένο έχεις;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Μόλις τελειώσει η νηστεία θα το πω. Δεν είναι τώρα η ώρα. Ας είναι εκείνος ο καιρός για αποκαλύψεις. Εκείνος ο καιρός να ειπωθεί το μυστικό μου. Μέχρι τότε ας πράξει ο καθείς, που πιστεύει τη δική του νηστεία για τιμή». Γύρισε και κοίταξε το ιερό να στέκει αγέρωχο στου χρόνου την τριβή. «Μέχρι τότε νηστεία, λοιπόν, ως προτείνετε, ακόμα και στα μυστικά μας ». </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Ευλογημένη Ανάσταση, λοιπόν,» συμπλήρωσε ο ιερέας, απορημένος για αυτά τα λόγια, που έρχονται</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Ευλογημένη Ανάσταση στα μυστικά και στις ψυχές μας». </div>
<span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px;"><br /><br />Διαβάστε περισσότερα: <a href="https://www.arthro-13.com/news/rogmi-%e2%80%93-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-%7bst%ce%84%7d/?utm_source=copy&utm_medium=paste&utm_campaign=copypaste&utm_content=https%3A%2F%2Fwww.arthro-13.com%2Fnews%2Frogmi-%25e2%2580%2593-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-%257bst%25ce%2584%257d%2F" style="color: #4cb8d2;">https://www.arthro-13.com/news/rogmi-%e2%80%93-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-%7bst%ce%84%7d/</a></span></div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-46560801324309213672018-03-07T20:58:00.003+02:002018-03-07T20:58:38.457+02:00ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ {E'} ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΑΠΟΚΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://arthro-130.webnode.gr/_files/200001536-cc6fbcd6da/apokria-800x479.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" src="https://arthro-130.webnode.gr/_files/200001536-cc6fbcd6da/apokria-800x479.jpg" style="height: 299px; width: 500px;" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Ένα μικρό στολίδι μιας νεκροκεφαλής, σαν κονκάρδα να κρέμεται άτσαλα από το λευκό σιδερωμένο του πουκάμισο πρόδιδε την επιθυμία του να δηλώσει καθαρά τη θέση του να καρναβαλιστεί όλο το βράδυ. Τα χέρια του έβγαλαν απαλά τα έγγραφα του κράτους για να αναλυθούν τα στατιστικά στοιχεία επιδοτήσεων προς την εκκλησία, αλλά βλέποντας τον συνομιλητή του, τον ιερέα αυτής της εκκλησίας, να έχει κλειδώσει το βλέμμα του πάνω στην κονκάρδα νεκροκεφαλής, επανατοποθέτησε με προσοχή τα έγγραφα στη θήκη της τσάντας του και γύρισε προς το μέρος του απέναντι του.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Δε σας αρέσει ο θάνατος;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Όχι, είναι μια πορεία προς τον παράδεισο, μα πού κολλάει αυτό;» ρώτησε ο ιερέας, χωρίς να αποχωρίζονται τα μάτια του την κονκάρδα.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Τότε γιατί κοιτάτε τη νεκροκεφαλή τόσο έντονα; Δε θέλετε…»<a name='more'></a></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Είστε υπέρ των εθίμων της αποκριάς.», τον διέκοψε ο ιερεύς και συνέχισε «Από ό,τι βλέπω γιορτάζετε ξέφρενα, όταν ψέλνονται οι τρεις ωδές στην εκκλησία».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Οι ποιες; Για τι πράγμα μιλάτε; Εγώ καρναβάλι γιορτάζω».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Για το ίδιο πράγμα μιλάμε. Το τριώδιο ετυμολογικά είναι οι 3 ωδές, που ψέλνει η εκκλησία μας, όπως και η αποκριά, ετυμολογικά είναι η αποχή από το κρέας. Εκείνες οι 3 βδομάδες πριν τη Μ. Σαρακοστή, που αρχίζει από την Κυριακή του Τελώνου».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Και τι με ενδιαφέρουν όλα αυτά τα τυπικά; Φυσικά και ντύνομαι και γλεντάω, για αυτό είναι η ζωή, για αυτό ζει ο άνθρωπος, για το γέλιο την έξαψη έρωτα και χαράς. Και η αποκριά σε βοηθά να το ακουμπήσεις». Ο δείκτης του χεριού του κουνιόταν επιδεικτικά, έναντι στον συνομιλητή του.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«- Νομίζω απλά έχει φτάσει η κατάσταση των αποκρεών σε τέτοια αισχρότητα, όπως και η εκκλησία μας πιστεύει, που η γύμνια και η ξετσιπωσιά έχει προσπεράσει το αθώο γέλιο, που υπερασπίζεσαι. Οι βωμολοχίες, τα πορνικά άσματα και θεάματα και τα σαρκικά αμαρτήματα, φυσικά καταδικάζονται από την εκκλησία. Τι περίμενες να γίνει; Είναι το προφανές».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Προφανές θα ήταν να μην ήσασταν και παντελώς κάθετοι στις ιδεολογίες σας. Πόσο κατά δηλαδή μπορεί να είναι μια ενδυμασία στο χριστιανισμό;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Είναι, είναι» επανέλαβε με πιο εδραιωμένη φωνή «Και ξέρεις γιατί; Γιατί προσβάλει άμεσα τις αρχές του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας, γιατί το άτομο πίσω από αυτό το προσωπείο, κρύβεται και απελευθερώνεται από ηθικές αρχές και δρα έξω από την πίστη, που προτάσσει η Μ. Σαρακοστή. Κατάλαβες παιδί μου;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Τα μάτια του εντεταλμένου του κράτους κοίταξαν το γυαλισμένο μαρμάρινο πάτωμα και έβγαλαν έναν αναστεναγμό «Ίσως αυτό το θέμα μείνει πάντα μια διαμάχη και η μεγαλύτερη απόρριψη αρχής της εκκλησίας από τον κοινό κόσμο και ίσως πάντα η εκκλησία άτυπα να το ανέχεται».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Μάλλον πρέπει να βάλεις ένα ταφ στο ρήμα σου και ένα αρνητικό πρόσημο παιδί μου, με τη Βοήθεια του Θεού προχωράμε όμως μαζί».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Δηλαδή;» ρώτησε ο συνομιλητής του, μαζεύοντας τα πράγματά του.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Δεν το αντέχει» ένωσε τα δάχτυλα του, σχηματίζοντας έναν σταυρό, με ευλαβικό ύφος «δεν το αντέχει».</div>
<span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px;"><br /></span>
<span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px;">ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ........</span><br />
<span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px;"><br /></span>
<span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px;">Πηγή: <a href="https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-e/?utm_source=copy&utm_medium=paste&utm_campaign=copypaste&utm_content=https%3A%2F%2Fwww.arthro-13.com%2Fnews%2Frogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-e%2F" style="color: #4cb8d2;">https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-e/</a></span></div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-72402600518553719412018-03-06T21:57:00.001+02:002018-03-06T21:57:21.588+02:00ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://arthro-13.com/_files/system_preview_detail_200001257-c86cdc9685/NAOS-006%20(Small).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" src="https://arthro-13.com/_files/system_preview_detail_200001257-c86cdc9685/NAOS-006%20(Small).jpg" style="height: 283px; width: 400px;" /></a></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Αν και το θέμα δεν απασχολεί την κοινωνία τόσο πολύ, αλλά ως μια προσωπική μου διαμάχη εσωτερική με αυτό που λέγεται εκκλησιαστική οργάνωση θα σας ρωτήσω κάτι ευθέως: Γιατί τόσος διχασμός για ένα ημερολόγιο;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Ο ιερέας μόλις είχε ακουμπήσει τον ώμο του πάνω στο τραπέζι και τα μάτια του χαμένα στις σελίδες της Καινής Διαθήκης. Θα έλεγε κανείς πως άκουγε τα μισά από αυτά που φώναζε ο συνομιλητής του. Έγειρε το σώμα του προς αυτόν και κάνοντας μια κίνηση να διορθώσει το ράσο του, που παραδινόταν στη βαρύτητα αποφάσισε να σχολιάσει: </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Το θέμα παιδί μου είναι ότι η οργάνωση της εκκλησίας έχει κάποιους κανόνες. Με ρωτάς γιατί επιλέξαμε το Γρηγοριανό ημερολόγιο; Θα σου πω πως η πολιτεία το επίτασσε να γίνει η αλλαγή. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι ημερολογιακό είναι πιο πολύ να τηρείται η τάξη στην εσωτερική της ενότητα. Και αυτοί οι παλαιοημερολογίτες αυτό δε σεβάστηκαν».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«- Και έπρεπε να γίνουν αφορισμοί; Δηλαδή να γίνουν σωματικές διαπλοκές και ύβρεις; Εννοείται προάγετε την αδελφοσύνη και την αγάπη». Το ύφος του μόνο φιλικό δε χαρακτηριζόταν. Ο ίδιος είχε διαβάσει πολλές ιστορίες, πολλά γεγονότα, που μιλούσαν για διωγμούς, όσοι δε συμμορφώνονταν με την αλλαγή τους ξύριζαν και αποσχηματίζονταν, πολλές συμπλοκές με την ανάμιξη της αστυνομίας, ενώ και κάποιες φορές οι συγκρούσεις κατέληξαν με θύματα και από τις δύο πλευρές. Ήταν τόσο σίγουρος ότι υπήρχε λάθος διαχείριση από την εκκλησία, που είχε καταδικάσει τον συνομιλητή του πριν αυτός εκφέρει τη δική του άποψη.</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«-Κανείς δεν ήθελε να ωθηθούν τα πράγματα στα άκρα, ξέραμε ότι με αυτή την αλλαγή η Εκκλησία μας θα προκαλέσει το μένος σε πολλούς, που πίστευαν ότι οι σωστές ημερομηνίες των γεγονότων είναι αυτές με το Ιουλιανό ημερολόγιο και ότι το γρηγοριανό παραποιεί τα γεγονότα, μόνο και μόνο για να συμβαδίσουμε με την καθολική εκκλησία, χαρακτηρίζοντάς μας ως Παπικούς». </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Δεν το ξέρατε;» Τον ξανά διέκοψε ο απεσταλμένος του κράτους «Δεν το γνωρίζατε ότι θα προκληθεί τόσος μεγάλος πανικός μεταξύ σας; Ακόμα κι ο κόσμος διχάστηκε και αυτός αντέδρασε αλλά εσείς δεν κάνατε βήμα πίσω».</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Τα τρία δάχτυλα του ιερέα ενώθηκαν ευλαβικά και αφού αργά σχημάτισαν τον σταυρό, κάνοντας μια γρήγορη μουρμουριστή προσευχή κοίταξαν τον συνομιλητή του με συμπόνια:</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«- Μερικές φορές ο δρόμος της προσευχής, της ζωής και των γεγονότων σε οδηγεί στο να μην κάνεις βήματα πίσω, αλλά μόνο μπροστά, δεν ξέρω γιατί εφαρμόστηκε αποκλειστικά τότε, 23 Μαρτίου 1924, αλλά είμαι σίγουρος ότι ήταν τόσο αναγκαίο να γίνει, όσο τίποτα άλλο, γιατί αλλιώς κανείς δε θα ήθελε να προκαλέσει τόσο μεγάλο διχασμό στα εσωτερικά της εκκλησίας». </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Και, πριν βάλουμε πλώρη για θέμα με κρατική διαφορά προς την εκκλησία. ποια δηλαδή η γνώμη σας για το σωστό ημερολόγιο; Ποιο είναι το σωστό; Θα επανέλθουμε στο θέμα αλλά θέλω τώρα να μου πείτε αφού το Άγιον Όρος διατηρεί το παλιό, που αυτό το μέρος θεωρείται το μεγαλύτερο ευλαβικό προσκύνημα, εσείς υποστηρίζετε το νέο;»</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Ξέρεις παιδί μου», πήρε μια βαθιά ανάσα ο ιερέας, «τα ημερολόγια δε δημιουργούν χάσμα πίστης, ο καθένας μπορεί να εφαρμόζει αυτό, που θεωρεί σωστό. Εγώ υπηρετώ την εκκλησία της Ελλάδος οπότε προσαρμόζομαι με το καινούριο, μα δεν επικρίνω αυτούς που λειτουργούν με το παλιό έξω από την Εκκλησία της Ελλάδος, επικρίνω όμως πολύ αυτούς, που χρησιμοποιούν βία και ύβρεις εναντίον μας. Η πίστη παιδί μου είναι ανώτερη από θεσμούς και ακόμα και άλλες ημερομηνίες να έχουμε το νόημα της πίστης είναι το ίδιο, οι ευλαβικοί μας ύμνοι το ίδιο. Οι ημερομηνίες είναι ένα πλαίσιο, που απλά συγχρονίζει τις καρδιές των ανθρώπων να γιορτάζουν το ίδιο γεγονός την ίδια μέρα. Τίποτα άλλο από το γεγονός δεν αλλάζει». Κοιτάχτηκαν και ανανέωσαν το ραντεβού για την επόμενη φορά, αυτή τη φορά με θέμα τις αποκριές. </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Έσκυψε ο ιερέας να μαζέψει ένα κερί, που είχε κρυφτεί κάτω από το τραπέζι όταν άκουσε τον συνομιλητή του, που απομακρυνόταν, μέσα από τα δόντια του να σιγομουρμουρίζει: </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Ας ήσασταν όλοι ένα. Ο διχασμός μόνο διχασμό φέρνει». </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: left;"><br /><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: <span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: left;">: <a href="https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-d/?utm_source=copy&utm_medium=paste&utm_campaign=copypaste&utm_content=https%3A%2F%2Fwww.arthro-13.com%2Fnews%2Frogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-d%2F" style="color: #4cb8d2;">https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-d/</a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ... ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΕΔΩ, ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΜΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΥΡΙΟ*</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
**Το κείμενο αποτελεί μυθοπλασία της αρθρογράφου και σκοπό δεν έχει την αναλυτική εξέταση των νομικών ζητημάτων που είναι διάχυτα στο περιεχόμενό του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-67357776332815420092018-03-05T22:19:00.001+02:002018-03-05T22:19:38.473+02:00ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ {Γ'} ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ή ΘΕΙΟ ΟΡΓΑΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<img height="225" src="https://arthro-130.webnode.gr/_files/200001524-109b011960/article_29948.thb.jpg" width="400" /></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πέρασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων, του Νέου Έτους και των Φώτων. Κουρασμένοι από τη συζήτησή τους για τη μισθοδοσία των κληρικών και το κατά πόσο αυτό πρέπει να μπαίνει στον κρατικό προϋπολογισμό, άρχισαν να συζητάνε για τις οικογένειές τους. Ο ιερέας, παντρεμένος με 3 τέκνα και ο εντολέας του κράτους αρραβωνιασμένος με τη γυναίκα του έγκυο, είχαν πολλές ευχάριστες μνήμες να μοιραστούν. Όταν, όμως, το θέμα ερχόταν στη μεταξύ τους λεκτική διαμάχη το χαμόγελο πάγωνε και οι εγκάρδιες ευχές σα να μην ειπώθηκαν ποτέ λογίζονταν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Κι αν πράγματι, όπως ισχυρίζεστε, μπαίνει στο στόχαστρο η εκκλησία για συγκεκριμένες σκοπιμότητες του κράτους, εσείς γιατί..» το βλέμμα του χάθηκε μες στην τσάντα του, ψάχνοντας απεγνωσμένα το στυλό του «γιατί δεν κάνετε τίποτα για να δείξετε καλή διαγωγή και να μην έχει πατήματα να στηρίξει το κράτος;» συνέχισε.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br /><br />
<div style="text-align: justify;">
«Γιατί και η εκκλησία είναι θεσμός, θεσμός με απλούς ανθρώπους, που διαχειρίζονται τα πράγματα και προφανώς γίνονται λάθη και λάθη, που δεν μπορούν να διορθωθούν τόσο εύκολα πια δηλαδή…». </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Δε νομίζω να χρειάζεται επεξήγηση, καταλαβαίνετε, φαντάζομαι ότι δεν είστε ένας απλός φορέας ή ένας απλός θεσμός, αλλά εκπροσωπείτε κάτι ανώτερο, οπότε και η προσοχή σας πρέπει να ‘ναι τριπλάσια από του μέσου κρατικού φορέα». Η φωνή του σοβάρεψε απότομα «Το κράτος έχει περισσότερες απαιτήσεις από ‘ σας».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Ο παραλογισμός του κράτους δεν είναι πρωτότυπο φαινόμενο. Αλλά δεν μπορείς να ξεχωρίζεις τους φορείς κατά το δοκούν. Όλοι από τους ανθρώπους διοικούνται και όλοι με τη βοήθεια του Κυρίου. Τι να κάνουμε; Η εκκλησία είναι και θεσμός πλην της Οικίας του Θεού και διοικείται από ανθρώπους, σαν κι εμένα κι εσένα. Άρα, η οποιαδήποτε διάκριση είναι ουτοπική».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Με αυτόν τον τρόπο αχρηστεύετε τον έλεγχο του κράτους εκμηδενίζοντας τη σειρά, που έχει βάλει, για να γίνει ο έλεγχος. Αν, λοιπόν, θεωρείτε ότι κακώς ξεκινάμε με σας ή σκοπίμως όπως λέτε, υποδείξτε μας από πού να ξεκινήσει ο κρατικός έλεγχος. Αλλά βλέπω δεν μπορείτε να πείτε ούτε αυτό και με τέτοιες αδυναμίες η χώρα δεν προοδεύει».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Δεν μπορώ να υποδείξω κανέναν τομέα» το ράσο του ακουμπούσε το πάτωμα και με το δεξί του χέρι το τραβούσε διακριτικά προς τα πάνω «και δεν μπορώ να υποδείξω, όχι επειδή θεωρώ όλους εξίσου αθώους, αλλά όλους εξίσου να έχουμε υποβληθεί στα ίδια λάθη, ακόμα και μας με το ζήτημα της μισθοδοσίας, μπορεί να έχουμε κάνει λάθος, και με τον λόγο αυτό αν αρχίσεις να τιμωρείς δε θα βρεθεί σε αυτή τη χώρα πυθμένας του χάους, σωτήρια λέμβο για να επιβιώσει η κοινωνία. Πώς το σκέφτεσαι δηλαδή το τέλος;»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Όταν είσαι στην αρχή δεν σκέφτεσαι το τέλος γιατί το τέλος θα ναι μονάχα αποθαρρυντικό με τα δεδομένα, που τώρα σου δίνονται. Με τον καιρό, παρ’όλ’ αυτά, νομίζω θα φτιάξει και θα γίνεται όλο και πιο φωτεινό. Λέω να αρχίσουμε, όμως με κάτι πιο ευχάριστο και παιδικό στην όψη από το ζουμί της μισθοδοσίας, τι λες να πούμε για το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και τι ισχύει εκεί;» Ήθελε τα πνεύματα λίγο να κατευναστούν και να καταλάβει κι αυτός κάποια πράγματα ως ένδειξη καλής επικοινωνίας «Ε, τι λες;» επανέλαβε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Για τον παλαιοημερολογιτισμό δηλαδή, βεβαίως, μα επίτρεψε μου πρώτα να κανονίσω κάποιες υποχρεώσεις μου και τα λέμε μετά», απάντησε ο ιερεύς και του πλάσαρε με το δάχτυλό του τα φρούτα προς το μέρος του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Τα λέμε σε λίγο, μα φέρε μου τα πάντα για τη διαφορά Ιουλιανού και Γρηγοριανού Ημερολογίου, με την ελπίδα κάποια πράγματα να κατανοήσω, πώς λειτουργείτε». Επόμενη στάση, παλαιοημερολογίτες, λοιπόν. Τσίμπησε ένα κομμάτι μήλου και άφησε το βάρος του να χυθεί στο μαξιλάρι της κουνιστής καρέκλας, περήφανος για την ομιλία του και ακόμα σίγουρος πως δεν έμεινε πολύ για να υπογραφούν οι προτεινόμενες από το κράτος υποχωρήσεις της εκκλησίας. Και ακόμα σίγουρος…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ... ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΕΔΩ, ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΜΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΥΡΙΟ*</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
**Το κείμενο αποτελεί μυθοπλασία της αρθρογράφου και σκοπό δεν έχει την αναλυτική εξέταση των νομικών ζητημάτων που είναι διάχυτα στο περιεχόμενό του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-g/</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-38698454655168416072018-03-04T19:35:00.001+02:002018-03-04T19:41:48.617+02:00Ρωγμή: Σχέση Κράτους - Εκκλησίας μέσα από έναν διηγηματικό διάλογο των δύο αντίρροπων πλευρών {Β} ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΚΛΗΡΙΚΩΝ (Α’ ΜΕΡΟΣ) ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="234" src="https://arthro-130.webnode.gr/_files/200001094-4610b470a7/%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20(Small).jpg" width="400" /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα χέρια του ενός σφιγμένα πάνω στο τυπωμένο νομοθέτημα, ενώ τα χέρια του άλλου κυκλωμένα γύρω από την Καινή Διαθήκη, δεν έκαναν κίνηση να κλείσουν τις πηγές γνώσης τους. Δύο οφθαλμοί να προσπαθούν να περάσουν σε επεξεργασία όλα τα τυπικά στοιχεία του νομοθετήματος για τη μισθοδοσία, για να μπορούν να τα επιβάλουν με την γλώσσα καθοριστικά στον συνομιλητή τους, ενώ οι δύο αντίκρυ τους οφθαλμοί να προσπαθούν να γευτούν το Θείο δώρο της λύτρωσης, βάσει της Καινής Διαθήκης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μισθοδοσία, λοιπόν» διέκοψε τη σιγή ο εντεταλμένος από το κράτος, αφού πλέον ένιωσε σίγουρος ότι είχε έτοιμη τη ροή του λόγου του για αυτό το ζήτημα «να ξεκινήσουμε;»</div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Νομίζω είναι η κατάλληλη στιγμή». Τα χέρια του ιερέα σταυρώθηκαν πάνω στα γόνατά του και τα δάχτυλα του έσπρωξαν το εξώφυλλο της Καινής Διαθήκης αποκόπτοντας τον από το να διαβάσει άλλη μια σελίδα της «Πες μου».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Λοιπόν μετά τον Ν. 469/1968 εξομοιώθηκε μισθολογικά ο κληρικός με τον δημόσιο υπάλληλο, οπότε οι κρατικοί πόροι χρηματοδοτούν αποκλειστικά τον μισθό των κληρικών, ενώ συμμετέχουν στον ειδικό εκκλησιαστικό λογαριασμό κατά ποσοστό 75% με το 35% να ισοδυναμεί με την εισφορά των εσόδων των Ναών, όπως παγκάρια και.. ξέρετε…»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Το λειτούργημά μας δε μετριέται με αριθμούς ξέρετε, είναι κάτι, που είναι πάνω από ανθρώπινη υπόσταση και κρατικούς υπολογισμούς..» Τον διέκοψε ο ιερέας, ο οποίος μη προλαβαίνοντας να τελειώσει τον λόγο του διεκόπη από τον συνομιλητή του με ένα δυνατό :</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Ε! Αυτό είναι γνωστό τοις πάσι» διατηρώντας ο εκ του κράτους φερόμενος ένα καθαρό ύφος ηγέτη της συζητήσεως, που λαμβάνει χώρα και συνέχισε: «η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, άλλωστε, αύξησε τις οργανικές θέσεις σε 8.000 το 1970, γεγονός που ενέπιπτε για τη μισθοδοσία τους στη ρύθμιση του Ν. 469/1968, ακόμα και αν υπερέβαιναν κατά 2.000 άτομα απ’ ό, τι προβλεπόταν στον Α.Ν. 536/1945. Και μάλιστα και οι Αρχιερείς (Μητροπολίτες, τιτουλάριοι – βοηθοί επίσκοποι) της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και της Δωδεκανήσου μισθοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ποια η γνώμη σας για όλα αυτά;»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το ύφος του συνομιλητή του, παντελώς ήρεμο έδειχνε ότι όλη την προσοχή του την έστρεφε σε ένα μαύρο μικρό κομποσκοινάκι ανάμεσα στα δάχτυλα του, τα οποία μετρούσαν σχεδόν αυτοματοποιημένα τους κόμπους του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μου μιλάς για πράγματα εφήμερα, που παρά τα τόσα πτυχία, που ξέρεις ότι διαθέτω, δεν μπορώ να τα απαντήσω χωρίς να επικαλεστώ τη Βοήθεια του Λειτουργού μας». Γύρισε άλλον έναν κόμπο από το κομποσκοίνι του και συνέχισε: «Εξάλλου γνωρίζεις ότι εκείνη την περίοδο το κράτος ήταν σε καθεστώς αναπτυξιακής ασυδοσίας. Γιατί παραμερίζεις την εκκλησία ως φταίχτη, αφού σε όλα τα άλλα το ίδιο το κράτος άνοιγε δίχως νόμους τα χέρια του; Όταν σκεφτείς αυτό. Γιατί δηλαδή στο στόχαστρο μπαίνει η Εκκλησία, τότε θα σου απαντήσω, με τη βοήθεια πάντα του Κυρίου ημών, για τις τότε νέες παράτυπες οργανικές θέσεις, που άνοιξαν».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο συνομιλητής του έψαχνε στα χαρτιά του να παρομοιάσει αυτήν τη νομική ατασθαλία με άλλες, αλλά καθώς δεν έβρισκε κάτι να έχει φέρει μαζί του, με αυθόρμητο τρόπο σχεδόν με αγανάκτηση φώναξε: «μα πρέπει από κάποιου να ξεκινήσεις, αν ο καθένας λέει δεν φταίω, τότε όλοι είμαστε αγγελάκια του φταίχτη γείτονα».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«-Και πιστεύεις ότι πράγματι είναι αυτή η σωστή σειρά να ξεκινήσει κανείς; Να προσβάλεις το θρησκευτικό εκκλησιαστικό αίσθημα του λαού πρώτα; Πιστεύεις δηλαδή, παιδί μου, ότι είναι τυχαία η επιλεγείσα σειρά ή μήπως θα γίνει για να εξασφαλίσει την έλλειψη πίστης στον Κύριο και μετά θα σταματήσει κάθε άλλου είδους έρευνα σε άλλους τομείς;»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είχε ήδη πέσει το σκοτάδι, το σκοτάδι και στα μυαλά των συνομιλουμένων, αφού με βαθιά σκέψη ανέλυαν την κατάσταση, τόσο, που φως δεν έλαμπε στο τέλος του μαύρου μονοπατιού της δεδομένης κατάστασης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Να φέρω καφέ το πρωί και νηστίσιμο κουλούρι, μιας που διανύουμε νηστεία, για να ξεκουραστούμε λίγο απόψε;» Συνέχισε ο ιερέας, καθώς ήταν πεπεισμένος ότι οι δυνάμεις του εξαντλούνταν σε αυτό το σημείο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Θα φέρω ζαμπονοτυρόπιτα ευχαριστώ!» Ο συνομιλητής χαιρέτησε με ένα νεύμα τον ιερέα και χάθηκε πίσω από τη βαριά πόρτα της εκκλησίας στον δρόμο. «Ραντεβού αύριο» ψιθύρισε μόνος του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ... ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΕΔΩ, ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΜΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΥΡΙΟ*</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
**Το κείμενο αποτελεί μυθοπλασία της αρθρογράφου και σκοπό δεν έχει την αναλυτική εξέταση των νομικών ζητημάτων που είναι διάχυτα στο περιεχόμενό του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron1/</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-30416695406799663342018-03-03T14:29:00.001+02:002018-03-03T14:53:27.128+02:00Ρωγμη: Σχεση Κρατους - Εκκλησιας μεσα απο εναν διηγηματικο διαλογο των δυο αντιρροπων πλευρων ΠΡΟΛΟΓΟΣ – ΓΝΩΡΙΜΙΑ – ΒΑΣΕΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://arthro-130.webnode.gr/_files/system_preview_detail_200001075-70308712ab/unnamed%20(Small).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img alt="" border="0" src="https://arthro-130.webnode.gr/_files/system_preview_detail_200001075-70308712ab/unnamed%20(Small).jpg" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Κουρασμένος, καθισμένος σε μια καρέκλα πλαστική στο προαύλιο του ναού κοιτούσε ένα ιπτάμενο κίτρινο φύλλο, που μάταια προσπαθούσε να προσγειωθεί μπροστά του. Μια είδηση για μια ανάγκη να αποτυπωθεί η δεδομένη κατάσταση της εκκλησίας τον είχε προβληματίσει. Όλα τα δεδομένα έπρεπε να τα περάσει από κόσκινο και να βγάλει μια σωσίβια λέμβο, που θα σώσει την σχέση εκκλησίας κράτους, πριν βουλιάξει στα άδυτα της παλαιάς εποχής για πάντα. Τα χέρια του κρατούσαν τους νόμους, που το κράτος θέσπισε για την εκκλησία και μια τα έγερνε πάνω μια κάτω σα να ήθελε με την κίνηση να ξεδιαλυθεί το χλωμό μπερδεμένο πεδίο μιας πολυκαιρισμένης συννεφιάς, αλλά τα χαρτιά, άψυχα ως ήταν δεν του έκαναν τη χάρη.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Είστε ο κρατικός αναλυτής της κατάστασης;» Τον πλησίασε σκυμμένος ένας ιερέας. Το θετικό του νεύμα έδωσε παραπάνω από έναυσμα στον συνομιλητή του να ανοίξει τα χέρια και να ακουμπήσει τον νεαρό με τις παλάμες του στα δύο του μπράτσα: «Πάμε έχω τόσα να σου δείξω, θα ναι μακρύ αυτό το ταξίδι».<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Ο ναός μια ηλιόλουστη μεσημεριανή ώρα στέγαζε μόνο τους δυο τους και ο νεαρός άντρας κρατώντας σφιχτά τον φάκελο με τα χαρτιά του κοιτούσε τον ιερέα με επιφυλακτικότητα. Δεν ήξερε τι θα άκουγε και ήταν πεπεισμένος από τον κρατικό φορέα να σφίξει τον κλοιό στην εκκλησία, οπότε το οποιοδήποτε άνοιγμα αισθημάτων θα επέφερε μόνο κακό στη μεταξύ τους κουμπωμένη σχέση.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Δε θα ανάψεις κεράκι; Νομίζω ξε…» Παρατήρησε ο ιερέας, καθώς ο νεαρός απομακρυνόταν από την υποδοχή με γοργό ρυθμό να μπει μέσα στο γραφείο των κληρικών.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Δεν ξέχασα, είναι από ιδεολογία. Έτσι κι αλλιώς μη μου πείτε ότι η εκκλησία δεν έχει λεφτά για την προμήθεια στα κεράκια». Η φωνή του δυνάμωσε απότομα «Να βάλω και ψιλά μέσα; Γιατί; Εμένα μου περισσεύουν; Θέλετε να μου πείτε ότι εσείς δε διαθέτετε;»<br />
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Παιδί μου δε θα στο πω, θα στο δείξω» Παρά τη δυνατή φωνή του συνομιλητή του ο παπάς είχε διατηρήσει μια χαμηλόφωνη χροιά, που έπρεπε να είσαι και συγκεντρωμένος στον διάλογό τους για να τον ακούσεις. «Αλλά» συνέχισε «ακόμα και αυτό να θεωρείς γιατί δεν πήρες απλά ένα κεράκι να το ανάψεις με μια ευχή να ελπίσεις για κάτι δικό σου να πραγματοποιηθεί;»<br />
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Γιατί δεν…δεν…δεν… γιατί έτσι». Τα μάτια του στραμμένα προς τον στόχο, που ήταν το γραφείο με την οικονομική ανάλυση γερά δεμένη στο στήθος και τη συνείδησή του, όδευε προς την υπογραφή της εκκλησίας έναντι στις υποχρεώσεις, που της επέβαλε το κράτος, αποφασισμένος.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Χρειάζεται παιδί μου μεγάλη βάρκα να πλεύσουμε από το έτσι σου στον πραγματικό λόγο και αυτό σκοπεύω να κάνουμε» κοίταξε με το άκρο της ματιάς του το παγερά αδιάφορο βλέμμα του συνομιλητή του και δίχως καν να το λογίσει συνέχισε «άλλωστε μας έχρησαν οι δύο πλευρές: κράτος εσένα και εκκλησία εμένα να βρούμε την χρυσή τομή και θα απασχοληθούμε με αυτό για μήνες. Θα έχουμε χρόνο για το δικό σου έτσι. Λοιπόν πέρνα». Ξεκλείδωσε το δωμάτιο των κληρικών και τον προσκάλεσε να κάτσει στην καρέκλα. «Θέμα πρώτο;» είπε λίγο πιο δυνατά ο ιερέας για να σηματοδοτήσει την αρχή.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
«Μισθοδοσία κληρικών» απάντησε ο νεαρός με τα μάτια του χαμένα στους νόμους, που έγραφαν τα χαρτιά του και με το χέρι του άνοιξε το στυλό για να σημειώνει αυτά που υπογράφει η αντίθετη μεριά, προσκαλώντας τον συνομιλητή του σιωπηρώς να πάρει θέση. </div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
Το ράσο του ιερέα χύθηκε στην άνετη πολυθρόνα του γραφείου και με τη δεξιά του παλάμη σκούπισε το μέτωπό του «Ας το κάνουμε».<br />
<br />
<br />
*ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ... ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΕΔΩ, ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΜΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΥΡΙΟ*</div>
<div style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px; text-align: justify;">
</div>
<span style="background-color: #dadada; font-family: sans-serif; font-size: 16px;">Πηγή: <a href="https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron/?utm_source=copy&utm_medium=paste&utm_campaign=copypaste&utm_content=https%3A%2F%2Fwww.arthro-13.com%2Fnews%2Frogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron%2F" style="color: #4cb8d2;">https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron/</a></span></div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-73917153069203413452017-05-14T15:32:00.001+03:002017-05-14T15:32:26.425+03:00Σωτηρες ή παρασιτα της ζωης σου;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/GyfXySEw27g" width="560"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Ξεκίνησες το τέλος να διηγείσαι και την αρχή λησμόνησες να πεις. Φοβήθηκες τον δρόμο που περπάτησαν πολλοί , μα σκιάχτηκες και τον δικό σου δρόμο και βήμα μπρος να κάνεις δεν μπορείς και σκυφτός το τέλος για αρχή παρομοιάζεις. Μη! πόσες φορές για λάθος λόγο επιφορτώθηκες τη λέξη και τρομαγμένος ακολούθησες άλλο μονοπάτι για να μη νιώσεις την κόντρα και τη δίψα για θυμό. Μη! μια λέξη μισή που δεν προσδιορίζει ποιο είναι το σφάλμα σου, μα σε αποτρέπει απ' τα πάντα που θυμάσαι να έχεις στη ζωή σου ενδοιασμούς. Την πράξη δεν τόλμησες, τη λέξη σεβάστηκες και το σώμα σου κύρτωσες να υπακούσεις το μη! Το δικό τους μη! Και έτσι σε βρίσκω τώρα να διαβάζεις αυτές τις γραμμές και να αρνείσαι πως ταυτίζεσαι με αυτές τις λέξεις. Μα για πες μου πόσο κρυφά έχεις βάλει τον θησαυρό εαυτό σου, που καλά καλά και εσύ δε θυμάσαι αν υπάρχει; Και σε ρωτώ δε σου θυμίζει τίποτα το μη; Αυτό το μη; Ναι αυτό που σκέφτεσαι; Το μη τους!</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Ξεκίνησες να λες την ιστορία του θαύματος, απ' τη μέρα, που πέθανε και εκεί σταμάτησες τη διήγησή σου. Γιατί πια δε θυμάσαι το θαύμα, παρά μονάχα το τέλος του. Και ξέρεις πολύ καλά τον λόγο. Επειδή εσύ σταμάτησες το θαύμα, εσύ και την πειθώ του. Εσύ για αυτούς τους δικούς σου "σωτήρες", που σου ζωγράφιζαν τον δρόμο σου, σου καθόριζαν τα βήματά σου, σου σχεδίαζαν το χαρτί της ζωής σου και στο παρέδιδαν με τόση "ευλογημένη καλοσύνη" που σε έπειθαν ότι είναι το σωστό βήμα το δικό τους για δικό σου. Στο ακουμπούσαν το σκίτσο στα χέρια και με ένα στημένο χαμόγελο στο κατάκλυζαν στο μυαλό σου και έβαλαν με τέχνη αυτούς τους εαυτούς τους στην καρδιά σου, τελείως αρρωστημένα, σαν πράσινα ανθρωπάκια που χαμογελάνε την άνοιξη και την αγάπη, ενώ κάτω από το πράσινο πλουτίζει η καταιγίδα και o εγωισμός. Εγωισμός και κινήσεις που με ένα κομμάτι σκίτσο που σου απλώνουν πάνω σου, ζωντανεύουν μέσα από σένα και αυτοί ικανοποιημένοι δεν πεθαίνουν παρασιτούν πάνω σου κι εσύ νιώθεις πολύτιμος και ζωντανός, μα παραδέξου πόσο άδειος, φαγωμένος απ' τα ίδια τα παράσιτα είσαι όταν μονάχος πια και ήρεμος στο τέλος της μέρας το ταβάνι σου θαυμάζεις. Και ξέρεις γιατί είσαι άδειος, το ξέρει το σεντούκι του εαυτού σου, μέσα βαθιά σου, εκεί κάτω από το απλωμένο σκίτσο των "δικών σου", το σεντούκι του εαυτού σου. Πώς να σε καλύψει η χαρά στα πρόσωπα των δικών σου "σωτήρων", αφού δεν παλεύεις για αυτά, που στο σεντούκι σου αγαπάς, μα για αυτά που το σκίτσο γράφει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι έτσι περνάνε οι μέρες σου και για πες μου πόσο ολόκληρος νιώθεις; Με τα μη τους και τα σκίτσα τους αγκυροβολημένα μέσα σου; Δες τους για μια φορά καθώς αυτές τις γραμμές διαβάζεις. Αυτό το χαμόγελο, που εκπέμπουν είναι το δικό σου χαμόγελο, που δεν εκπέμπει πια πάνω σου, μα δουλεύει για να φανεί σε αυτούς. Και θα μου πεις έτσι να ζω, βοηθώντας να ευδοκιμήσει το σκίτσο, αυτό είναι το σωστό. Μα δε θα διαφωνήσω στο όλο παρά μονάχα σε μια λέξη: ¨ζω" . Δεν ζεις παρασιτώμενος παρά μόνον επιβιώνεις. Γιατί η ζωή σου θέλει τον θησαυρό σου και όχι το σκίτσο τους για να ανθίσει. Είναι δική σου επιλογή αν θα ανακαλύψεις τον θησαυρό σου και αν θα τον αναδείξεις ή αν θα επιλέξεις το σκίτσο τους να εκπληρώνεις και αν θα το υιοθετήσεις. Και όποιο φως και να διαλέξεις να θυμάσαι πως πάντα το δικό σου θησαυροφυλάκιο κρυφά μέσα σου θα λάμπει περισσότερο αν και κλεισμένο, παρά κάθε δικό τους ζωγραφισμένο σκίτσο γιατί ο άνθρωπος έχει δύο επιλογές μόλις γεννηθεί να ζει ή να επιβιώνει . Κάποιοι ζουν πάνω στους άλλους, μα εσύ, που χεις τόσους να ζουν πάνω σου τι θες να κάνεις; Κρύψε το προσωπό σου, μάζεψε τα χέρια σου γροθιά, ακούμπησε τα γόνατά σου μεταξύ τους, σκίρτησε το κορμί σου για ακόμα μια φορά και σκέψου: "Θες να ζήσεις εσύ ή να συνεχίσεις τη ζωή των άλλων;". Δεν υπάρχει λάθος και σωστό, το μόνο που υπάρχει είναι τι θες για τη δική σου επίγεια ύπαρξη και στο κάτω κάτω για πόσο τον εαυτό σου έχεις. Και το γνωρίζεις πολύ καλά το πόσο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κρύψε για λίγο ακόμα το κεφάλι σου και σκίρτησε για λίγο ακόμα το σώμα σου και άσε τους να ανέβουν πάνω σου να ζήσουν για λίγο ακόμα, μέχρι να βρεις την τόλμη να τεντωθείς ψηλα, να τινάξεις το σώμα σου και να διώξεις ό,τι βρίσκεται πάνω. Απελευθέρωσε τον θησαυρό σου, αν το θες, μα αν το θες κινήσου γρήγορα, πριν το ρέμα του χρόνου κυλήσει ανεπανόρθωτα στεγνώνοντας το ρυάκι της ζωής σου, για τότε, που ούτε τη δύναμη δε θα χεις να αντισταθείς, μήτε την τόλμη, μήτε τη θέληση, καθώς θα έχει τόσο το σκίτσο τους απορροφηθεί απ' την καρδιά σου, που σαν αυτοσκοπό θα το θωρείς και σαν θέληση θα το γεύεσαι. Πάρε την επιλογή σου και περηφανεύσου για αυτή, όποια κι αν είναι είναι δική σου η ύπαρξη και είναι σεβαστή η επιλογή σου, αρκεί να ξέρεις τι είναι και συνειδητοποιημένος να βαδίζεις. Για δείξε μου λοιπόν δείξε μου, ναι, μη μου πεις με λόγια γιατί λόγια λέγονται πολλά αντίθετα στις πράξεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δείξε μου τι επιλέγεις; Το σκίτσο τους ή τον θησαυρό σου; </div>
</div>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-55317388305432999322017-01-11T20:58:00.000+02:002017-01-11T21:01:41.082+02:00ΤΙ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΟ; ΕΝΑΣ ΚΑΙΡΙΚΟΣ ΠΑΓΕΤΟΣ Η ΕΝΑΣ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/72Pf6sI564g" width="560"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πεταμένος στην άκρη ενός παράταιρου ονείρου του στέκεται με διπλωμένα τα πόδια να κοιτάζει τις νιφάδες που σκεπάζουν τις πολυφορεμένες κάλτσες, ίσως η φύση να ήθελε να τον επιβραβεύσει με ένα φυσικό μπάνιο, έξω από την άδικη καθημερινότητά του. Κανείς δεν τον κοιτούσε μα δεν τον ένοιαζε είχε τις νιφάδες να τον λούζουν τη θεία αγάπη κι αυτό του αρκούσε. Τέταρτη μέρα χιονιά κι ήταν Χριστούγεννα, τα δικά τους Χριστούγεννα με εκείνο το παλαιό ημερολόγιο, που με τα τέσσερα δάχτυλα του αριστερού του χεριού είχε γραπώσει από έναν δικό τους κι είχε βγει στην πόλη. Όχι για κάποιον λόγο, μα για να χαζέψει εκείνους, τους άλλους και τις περίεργες κινήσεις τους στο πλήθος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια όμορφη πόλη με τόση ασχήμια εσωτερική, τόση ψυχική θλίψη, που τον τρόμαζε ο κόσμος, τον τρόμαζε η τόση ελευθερία, τα τόσα "χαμόγελα" στους γύρω, τον φόβιζαν οι σκέψεις τους κι εκεί στον τοίχο ακουμπισμένος με συντροφιά τις νιφάδες, ένιωθε προστασία από το στερεοποιημένο νερό, που πάλευε να τον καλύψει από τα τόσα δήθεν γύρω του, την τόση λεγόμενη τελειότητά τους. Πέρασαν κάμποσα λεπτά να σαρώνουν τα μάτια του εκείνους, μα τίποτα δεν άλλαζε ουσιαστικά, τίποτα εκτός από το χιόνι, που είχε πλέον δώσει μια νόστιμη νότα τριγύρω του, μετατρέποντας όλα τα αμάξια σε κουραμπιεδάκια και όλα τα πεζοδρόμια σε λευκή σοκολάτα. Ήταν πλέον σίγουρος πως έπρεπε να βρει κάτι να γευματίσει, μέχρι ένα φως δυνατό να του κόψει την τόση πείνα του, αφήνοντας την περιέργεια του να πάρει τα σκήπτρα της ζωής του. Πλήσίασε.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια μικρή στοά στο απέναντι πεζοδρόμιο φωτιζόταν από 2 λάμπες δεξιά κι αριστερά της εισόδου κι όλοι περνούσαν μπροστά της ανεπηρέαστοι σαν να μην έβλεπαν τριγύρω από το προκαθορισμένο καθημερινό προγραμμά τους. Μα εκείνος τη μέρα εκείνη, που ήταν τα δικά τους Χριστούγεννα, με ένα ζακετάκι να αφήνει τους μείον έξι να ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του δέρματός του μπήκε στο φωτεινό μέρος, κατέβηκε τα σκαλιά της εισόδου και ώρα τρεις το μεσημέρι άκουσε το ρολόι της στοάς να χτυπάει φορές δώδεκα, δώδεκα, την ώρα των μεσανύχτων. </div>
<div style="text-align: justify;">
"Ζητάτε κάτι; Εδώ δεν είναι λαϊκή να μπαίνετε και να παζαρεύετε τι συμβαίνει", είπε ένα κοντό πλασματάκι ίσα με το ύψος των ποδιών του άντρα και σήκωσε το χέρι του επιδεικτικά προς την έξοδο "Καλή σας νύχτα κύριε μου"</div>
<div style="text-align: justify;">
"Νύχτα; Ποια νύχτα; Έξω είναι 3 το μεσημέρι, πόσο πιωμένοι είστε εδώ κάτω;" πρόφερε χαμηλόφωνα και έσκυψε το κεφάλι του να δει τι γίνεται πιο μέσα, μέχρι που τον διέκοψε η ίδια εκνευρισμένη φωνή με πριν</div>
<div style="text-align: justify;">
"Δε μας ενδιαφέρει τι γίνεται έξω, δεν καταλαβαίνετε, άλλοι κόσμοι, δε συμβαδίζουν οι καρδιές μας κυριέ μου" εμφανώς πιο έντονη φωνή με το χεράκι του σταθερά σηκωμένο προς την έξοδο</div>
<div style="text-align: justify;">
"Τους σιχάθηκα τους έξω, δεν τους μπορώ" τον διέκοψε ο άντρας "άφησέ με να έρθω μαζί σας", φώναξε και χαμήλωσε το ύψος του, μήπως έτσι γίνειεπιθυμητός σε εκείνο το περίεργο πλάσμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εκείνο τον κοίταξε από τα νύχια μέχρι την τελευταία πετούμενη του κεφαλιού του τρίχα, κατέβασε το κεφάλι, γύρισε από την άλλη και κοιτάζοντας το φως που ανοιγόταν άπλετο στο τέλος του δωματίου άφησε τον άντρα να τον ακολουθήσει χωρίς να βγάλει μια άχνα. απλά με μια στάση αμυντική του σώματος ενεργοποιημένη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν περπάτησαν πολύ μέχρι εκείνος να καταλάβει ότι ήταν σε ένα μαγαζί, ένα μαγαζί με λαχανικά ξηραμένα, κρέατα σάπια, ψάρια ξεκοκκαλισμένα χωρίς τα κεφάλια, σε ένα μαγαζί, που είχε δεξιά μια μεγάλη ποικιλία ζυμαρικών, ζυμαρικών, όμως, με κάθε είδους έντομα πάνω τους και μύγες να πηγαινοέρχονται στα προϊόντα σα σε πασαρέλα μεγάλου οίκου Ιταλικής μόδας, έκανε ένα βήμα πίσω και κοίταξε το μικρό πλάσμα, που τον οδήγησε σε εκείνο το δωμάτιο, ήταν ένας από τους έμπορους και πίσω από τον πάγκο του καλούσε τον κόσμο να αγοράσει τα σαπισμένα του μήλα. Ο άντρας τρόμαξε και γυρίζοντας να φύγει, μη αντέχοντας τη μυρωδιά είδε μια ταμπέλα ψηλα, φωτιζόμενη επιγραφή, που τα μισά της λαμπάκια ήταν καμένα να γράφει με κεφαλαία καλλιτεχνικά γράμματα "Ζαχαροπλαστείο". Το ύφος του έμεινε αδρανές και καθώς κούνησε το δεξί του πόδι να φτάσει το πρώτο σκαλοπάτι προς την έξοδο, λογιζόμενος πλέον με σιγουριά ότι πρόκειται για οίκο τρελών, ένιωσε στον ώμο του δυο δάχτυλα να τον γρατζουνάνε απαλά</div>
<div style="text-align: justify;">
"Είναι μεγάλη έκπληξη τελικά ο εαυτός σου" είπε η φωνή πίσω του, τόσο κοντά του, που ακουγόταν πλέον από ένα στόμα, που μέχρι κι ανάσα του ακουγόταν στο αυτί του</div>
<div style="text-align: justify;">
"Ορίστε;"</div>
<div style="text-align: justify;">
"Λέω", επανέλαβε η φωνή, "είναι μεγάλη έκπληξη το πως βλέπεις τον κόσμο που ζεις, με τα δικά σου μάτια. Αυτή είναι η εικόνα, που λαμβάνουν οι οφθαλμοί σου τη ζωή έξω, απόλαυσέ το τι ονομάζουν τα μάτια σου πραγματικότητα" και τα δάχτυλά του άγνωστου άντρα χαίδεψαν το χέρι του, παροτρύνοντάς τον με μια μικρή ώθηση να γυρίσει το βλέμμα του ξανά σε εκείνο το ζαχαροπλαστείο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα μάτια του χόρταιναν εικόνες από χαμογελαστά πρόσωπα με πειθώ να σου πουλάνε προϊόντα χαλασμένα και δεξιά μια τεράστια ταμπέλα να γράφει ότι πρόκειται για γλυκατζίδικο. Ποιο είναι αλήθεια και ποιο αποκύημα της φαντασίας του δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τι γίνεται γύρω του. Τρόμαξε, φοβήθηκε και γύρισε να δει ποιος του είπε αυτά τα λόγια. Ένας άντρας κουκουλωμένος με κασκόλ μαύρο σκούφο και έναν μακρύ χιτώνα, πάνω σε μια καρέκλα σκυμμένος δεν έδειχνε να θέλει συζήτηση. "Τι είπατε; " του απευθύνθηκε, κάνοντας μια κίνηση να κατέβει στο ύψος των ματιών του</div>
<div style="text-align: justify;">
Εκείνος δίχως να υψώσει το βλέμμα, μα μη θέλοντας καν να συναντηθούν οι οφθαλμοί τους ψιθύρισε "ήρθες στο μέρος της ψυχής σου, σε αυτό το υπόγειο εμείς βλέπουμε μέσα μας πως βιώνουμε τον κόσμο και προσπαθούμε να το αλλάξουμε. Έξω αυτή την στιγμή κόσμοςπαγώνει δτο κρύο, ο Δήμος προφασίζεται την έλλειψη αλατιού για να γλιτώσει τις καταστροφές και τα ατυχήματα στο οδόστρωμα κι ο καθένας επιζητεί τη δική του καλύτερη επιβίωση, χωρίς να νοιάζεται αν ο δίπλα έχει νερό και θέρμανση. Μα αυτό είμαστε εδώ να το αλλάξουμε με το να διορθώνουμε την εικόνα μας για τους γύρω. Όταν μάθουμε να νοιαζόμαστε" είπε και κατάπιε στραβά μια γουλιά νερό, που βρισκόταν ανάμεσα στις παλάμες του "θα σταματήσουμε να βλέπουμε τους πάντες είρωνες, υποκριτές και ατομικιστές γιατί θα χαιρόμαστε από την προσφορά μας. Ο κόσμος περνάει μέσα από αυτό" φώναξε δήθεν για δική του επιβεβαίωση δείχνοντας το κεφάλι του "και τα μάτια είναι απλά η φωτοτγραφική μηχανή ενός τεράστιου επεξεργαστή δεδομένων".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Δηλαδή τι μου προτείνεις;" τον διέκοψε ο άντρας κοιτάζοντας ακόμα το ψεύτικο ζαχαροπλαστείο γεμάτο μια σάπια αγορά ειρωνίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
"Δε σου προτείνω τίποτα. Σου δείχνω απλά το μυαλό σου. Όσο βλέπεις συνωμοσίες χρηματικές, εγωιστικές κινήσεις κι ατομικιστικά ψεύδη δε θα βοηθήσεις να αλλάξουν γιατί απλά θα απομακρύνεσαι από τον κόσμο, ενώ εκείνα θα χρειάζονται τη λύση από σένα και ξέρεις πολύ καλά που βρίσκεται η λύση, δεν χρειάζεται καν να σου δείξω με το δάχτυλο , χτυπαει μέσα σου κάθε δευτερόλεπτο, δράσε με εκείνη και το ζαχαροπλαστείο θα γεμίσει καλούδια νόστιμα, όσο φρέσκα μπορείς να τα βρεις στα μεγαλύτερα γλυκατζίδικα του κόσμου".</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο άντρας θεωρώντας ότι όλα αυτά είναι καλοστημένα παραμύθια, παρόμοια με τα γλυκά, τη Χάνσελ και τον Γκρέτελ απομακρύνθηκε από την στοά, φορώντας πάντα τον σταυρό του Χριστού στον λαιμό του και βγήκε στον δρόμο, αντίκρυζε, όμως, πλέον τους ανθρώπους με μια κάποια περιέργεια και σταμάτησε σε ένα παγκάκι να σκεφτεί πού θα πάει, έψαξε στην τσέπη του να βγάλει το κινητό του να μιλήσει με τους δικούς του να ευχηθεί "Καλά Χριστούγεννα" και γλίστρησε από την τσέπη του ένα χαρτάκι.</div>
<div style="text-align: justify;">
"Θα γυρίσεις, το ξέρεις πως θα γίνει μα φρόντισε να βλέπεις γλυκά αντί για σάπια τρόφιμα. Καλή τύχη σε εκείνο, που ονομάζεις ζωή και καλή αντάμωση. </div>
<div style="text-align: justify;">
Με αγάπη, </div>
<div style="text-align: justify;">
ο Οδηγός, καθοδηγητής σου ".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα χέρια του ίδρωσαν, η ανάσα του πάγωσε και φύλαξε το χαρτάκι στην τσέπη του. Ήταν Εκείνος, πόσο χαζός ένιωθε που δεν το αναγνώρισε, που έτσι φέρθηκε, που έτσι ζούσε. Σηκώθηκε και χάθηκε πίσω από τα χιονισμένα δέντρα, που φαίνονταν λευκά καινούρια καθαρά φύλλα μια αλλαγής ζωής, που μόλις ξεκινούσε, μια καινούρια ματιά, που μόλις άνοιγε τα βλέφαρά της. Γεμάτη αγάπη.</div>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-12221568500266830642016-03-23T14:21:00.002+02:002016-03-23T14:57:26.946+02:00Οικουμενικoς Πατριαρχης Γρηγόριος Ε' Μια μορφη της Επαναστασης του 1821<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHHLC69OETYhsi3cuqo8WCxCrExxDNvUaBB0BHDZc_B8ol5BnfgjUISMPuW3-Ni5VpwOWcABXar_FgXQfhu_8z04pMlq28U_onDZkR6W3FBFGik9WlK49HRItZbIRVRhRGd2esgO4dxQKJ/s1600/Untitled1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHHLC69OETYhsi3cuqo8WCxCrExxDNvUaBB0BHDZc_B8ol5BnfgjUISMPuW3-Ni5VpwOWcABXar_FgXQfhu_8z04pMlq28U_onDZkR6W3FBFGik9WlK49HRItZbIRVRhRGd2esgO4dxQKJ/s400/Untitled1.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="CENTER" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
“<span lang="el-GR">Εγώ,
ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος
Ε', βιαζόμενος από της Πόρτας, σας στέλλω
αφοριστικά [...] </span><span style="color: black;"><span style="font-family: "ubuntu" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 10pt;"><span lang="el-GR">Εσείς,
όμως, να τα θεωρείτε αυτά ως άκυρα, καθότι
γίνονται με βίαν και δυναστείαν και
άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου...». Τα
μάτια του καρφωμένα στο χαρτί μήτε ήθελε
να τα σηκώσει, είτε γιατί με άγρυπνο και
επίμονο βλέμμα τον παρακολουθούσε ο
Σουλτάνος Μαχμούτ Β', είτε γιατί με βάρος
στην καρδιά έπλαθε τούτα τα λόγια. Ουδείς
ποτέ δεν ήταν σε δυσχερέστερη θέση από
κείνον σκεφτόταν, ουδείς ποτέ δεν
αναγκαζόταν να αφορίσει τους επαναστάτες
του Έθνους του, τους επαναστάτες της
ελευθερίας... και με τέτοιες σκέψεις το
κεφάλι του όλο και περισσότερο βούλιαζε,
μα εκεί στον βούρκο των σκέψεων του μία
φωτεινή ελπίδα ανέτειλε μέσα του, πως
μονάχα ένα μούδιασμα θα προκαλούσε
στους επαναστάτες και πως δε θα πτοούνταν
ανασταλτικά με αυτόν τον άκυρο, όπως
τον έγραφε αφορισμό για την επανάσταση.
Σήκωσε το κεφάλι αργά και με διστακτικά
τρεμάμενα χέρια παρέδωσε το έγγραφο
για να παραδοθεί στον Αλέξανδρο Υψηλάντη
και η πένα έγραφε 23 Μαρτίου 1821. ήξερε
ότι θα ερχόταν μία αρχή καινούρια στον
ελληνισμό αλλά και ένα τέλος. Το δικό
του το τέλος.</span></span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "ubuntu" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 10pt;">Η
μέρα ξημέρωνε άνοιξη μα το προαίσθημά
του μύριζε χειμώνα. Η επανάσταση είχε
περίπου 20 μέρες, που ήταν σε εφαρμογή
και εκείνος πιο εκτεθιμένος από ποτέ
ήξερε πως όσο με τα νερά τους να πήγαινε,
έστω και για τα προσχήματα, εκείνοι μόνο
ως έτσι, ως εξιλαστήριο θύμα θα τον
έβρισκαν και έτσι σκεφτόταν και με αυτό
βασανιζόταν κι έτσι κι έγινε. Ανήμερα
της εορτής του Πάσχα,σήμερα και τον είδε
να τον πλησιάζει ο Αριστάρχης, μέγας
διερμηνέας της Υψηλής Πύλης. Το ήξερε
πως επρόκειτο για το σουλτανικό φιρμάνι,
που θα τον καθαιρούσε από το αξίωμα.
Ανέγνωσε με τρεμάμενα τα χέρια του 5
μονάχα λέξεις, αυτές αρκούσαν για να
φοβηθεί, μα και να νιώσει ένα γλυκό
χαμόγελο περηφάνιας παράλληλα, 5 λέξεις
μόνο: “Άπιστος προς την Υψηλή Πύλη”.
Έκανε προσπάθεια να αντισταθεί, μα
θαρρείς ανεπαίσθητη φάνηκε, γνώριζε
πολύ καλά τη συνέχεια. Ο ήλιος προχωρούσε
ακάθεκτος την πορεία του στον χρόνο της
μέρας κι εκείνος μετρούσε αντίστροφα
προς το τέλος, μη δίνοντας βάση στους
προπηλακισμούς στον δρόμο. Εκεί εκεί
στη μεσημβρινή πύλη του Πατριαρχείου
ήταν στημένη μια αγχόνη, την έβλεπε και
δάκρυζε, δεν ήταν μία αγχόνη, ήταν η δική
του αγχόνη, η δική του λύτρωση από την
τυραννία. Με μια ευχή πριν κρεμαστεί
στο κενό για το Έθνος καλωσόρισε την
επουράνια βασιλεία, που εκείνος πίστευε.
</span></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "ubuntu" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 10pt;">Για
τρεις μέρες είχαν το λείψανο εκεί να το
λιθοβολούν κρεμασμένο. Κάποιος το
αγόρασε, το έσυρε στους δρόμους και το
έριξε στη θάλασσα με ένα μεγάλο λιθάρι
να βουλιάξει. Μα εκείνο δε βούλιαξε, το
σκοινί, που το συνέδεε το λείψανο με το
λιθάρι, κόπηκε και το άψυχο σώμα επέπλεε
3 μέρες στον Κεράτιο κόλπο. Ένας
Κεφαλλονίτης καπετάνιος του ρωσικού
πλοίου ¨Άγιος Νικόλαος”, περνώντας από
το σημείο, το περισυνέλεξε και το μετέφερε
στην Οδησσό, όπου εκτέθηκε για λαϊκό
προσκύνημα. 100 χρόνια έπειτα από τον
απαγχονισμό του το 1921 ανακηρύχθηκε
Άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 10
Απριλίου.</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "ubuntu" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 10pt;">Ο
Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του
έγραφε: “Αυτός (ο πατριάρχης) έκανεν
ό,τι του έλεγεν ο Σουλτάνος”. Η ανθρώπινη
φύση είναι πάντα αδύναμη σε κάποιους
ανθρώπους πιο πολύ, σε κάποιους πιο
λίγο. Ο καθείς αντιδρά διαφορετικά στην
προσταγή και διαφορετικά στην ευκαιρία.
Ο φόβος για το άγνωστο είναι μεγάλος
και ίσως τεράστιος για κάποιους άλλους.
Η κρίση του χαρακτήρα είναι ανούσια
όταν υπάρχουν τόσες διαφορές του ενός
με τον άλλον. Τι σημαίνει αδύναμος και
τι δυνατός; Τι σημαίνει αντιστάθηκε και
τι σημαίνει υποτάχθηκε; Δεν μπορείς να
ζητήσεις από έναν αδύναμο να σου
κουβαλήσει μοναχός του μια βιβλιοθήκη,
μα μπορείς να αναγνωρίσεις πως κουβάλησε
κάποια βιβλία μέσα απ' αυτή. Γιατί οι
δυνατότητες δεν είναι αντικειμενικές,
οι δυνατότητες εξαρτώνται από τον
άνθρωπο, μα ο θαυμασμός για την προσπάθεια
και το είδος της αντίστασης και του
βασανισμού, που τραβά ο καθείς με αυτά,
που δύναται να αντέξει, είναι επιτακτικός
και έτσι πρέεει να λογάται, ως θαυμασμός.
Θαυμασμός, που ξεπέρασε όχι τη δύναμη
του άλλου, γιατί αυτό μπορεί να μην
επετεύχθη και να τον βλέπει ακόμα αδύναμο
ο πιο δυνατός. Θαυμασμός, που ξεπέρασε
το πιο δύσκολο εμπόδιο στη ζωή, θαυμασμός
που ξεπέρασε αυτά, που ο ίδιος πίστευε
ότι αντέχει και τελικά αποδείχτηκε ότι
μπορεί περισσότερα μέσα στην πειθώ της
αδυναμίας του. Θαυμασμός είναι το
αίσθημα, που πρέπει να έχουμε. Θαυμασμό,
που ξεπέρασε τον εαυτό του. </span></span></span>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-40207442244656952392016-03-07T12:51:00.000+02:002016-03-07T12:52:47.267+02:00Αποκριες και εκκλησια! μια ιδιορρυθμη σχεση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://files.arthro-130.webnode.gr/200000342-97cb999c0d/12834963_10208730052268626_755678160_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" src="http://files.arthro-130.webnode.gr/200000342-97cb999c0d/12834963_10208730052268626_755678160_n.jpg" height="233" style="margin-top: 0px; padding: 0px;" width="400" /></a></div>
</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.8px;">Πίσω από τις μεταξένιες κουρτίνες των ανακτόρων, πίσω από τα άγουρα βλέμματα του λαού, πίσω ακόμα και από την αυγή της άνοιξης πλέκουν μια ιστορία, εκείνοι που η κλεψύδρα της ιστορίας της γης τους έχρισε συγγραφείς της. Ακόμα μια ιστορία για να καθορίσουν ακόμα μία πρακτική, ακόμα ένα ανθρώπινο έθιμο. Οι δείκτες του χρόνου δείχνουν 6η Οικουμενική Σύνοδος και τα βλέφαρά ενός νεαρού άνδρα, που κοιτά τον ουρανό, κλείνουν αργά για να μεταφερθούν ψυχικά σε εκείνη την αίθουσα, εκείνο τον χρόνο, 692 μ.Χ. Βίωμα ή όραμα;</span></div>
<div>
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
Πίσω από μια μαρμάρινη κολόνα με σφιγμένο το σώμα τους παρακολουθούσε. Ήταν εκεί και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και άλλοι περίπου 200 Επίσκοποι. Το ήξεραν, το γνώριζαν καλά πως βρίσκονταν αντιμέτωποι με ένα αρχαίο έθιμο, με μια συνήθεια, που είχε ενσωματωθεί στα πλαίσια της κοινωνικής δομής, ένα έθιμο όμως, που σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, αναπαρήγαγε ειδωλολατρικά έθιμα και αποσυντόνιζε την ηρεμία της κοινωνίας, την Αποκριά. Ο νεαρός άνδρας πίσω από την κολόνα με το δεξί του χέρι ακουμπισμένο στον τοίχο τα όσα υποστήριζαν άκουγε, για τα όσα συγκρούονταν έπαιρνε μες στης σιγής την σκέψη του θέση.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
Ώσπου μια φωνή βροντερή από το τραπέζι ηχηρά είπε: “Δύο είναι οι λύσεις δια το αρχαιοδιονυσιακό έθιμο των Αποκριών και τις 2 θα συζητήσουμε και από τις 2 τη μία μονάχα καθολικά θα εφαρμόσουμε”. Τα βλέμματα όλων στράφηκαν επάνω του, καθώς αυτός έβαζε δύναμη στα πόδια να σηκωθεί όρθιος, ώστε να γίνεται αντιληπτός από το σύσσωμο πλήθος, ακόμα και από τον κρυμμένο νεαρό άνδρα. Πριν καν το στόμα του εκφράσει τις σκέψεις του, οι συνομιλητές με βαβούρα τον παρότρυναν να μιλήσει.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
“Η πρώτη είναι”, ξεκίνησε, κινούμενος αργά προς τον χώρο “να μείνουμε ουδέτεροι και άπραγοι, να αφήνουμε τον όρο Αποκριά να εξελίσσεται και να υπάρχει στον χώρο δίχως να εκφράζουμε άρνηση ή παρότρυνση, φυσικά αυτό που λέω είναι...”. Πριν καλά καλά τελειώσει τον συλλογισμό του διακόπηκε από την έντονη στάση των συνυπαρχόντων του στον χώρο, οι οποίοι καταδίκασαν δίχως δεύτερη γνώμη την πρώτη πρόταση του. “Σε ένα τέτοιο ετήσιο δρώμενο της κοινωνίας η εκκλησία δεν μπορεί επ' ουδενί να είναι απούσα σε γνώμη και συλλογισμό” έλεγαν και ξανά έλεγαν ο ένας με τον άλλον.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
Όταν ένα καμπανάκι ήχησε δυνατά για να επαναφέρει την ησυχία, εκείνος ήταν έτοιμος να παραθέσει τη δεύτερη λύση:</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
“Τότε”, είπε, “να καταδικάσουμε το αποτρόπαιο τούτο έθιμο, που οι άνθρωποι υποδύονται άλλες μορφές και επιδίδονται ακόμα και σε υβριστικές για την ανθρώπινη νόηση πράξεις, όπως γυμνισμό, χυδαιολογία και σεξουαλικά όργια”. Η παύση του ήταν σκόπιμη και ηθελημένη, τα μάτια του περιπλανήθηκαν στον χώρο και συναντήθηκαν με μάτια άλλα, μα πριν σκιαγραφήσει τον ψυχισμό των συνομιλητών τους τον διέκοψαν οι έντονοι επευφημισμοί ότι τούτο τάχα είναι το ορθό, η απαγόρευση και καταγγελία τούτου του αιώνιου εθίμου. Τα χέρια τους χτυπούσαν δυνατά παλαμάκια και έτοιμοι να γράψουν, καθώς ήταν, τη σχετική απαγόρευση, άκουσαν μια φωνή από την άκρη του χώρου “Αυτό που πάτε να εφαρμόσετε είναι ανεφάρμοστο και ο μόνος, που θα ζημιωθεί είναι ο εκκλησιαστικός χώρος” Ο νεαρός άνδρας άφηνε πια να τον λούζει το φως της ημέρας σκιαγραφώντας ακριβώς όλα τα χαρακτηριστικά του και λεπτομερέστατα την αρχαία ενδυμασία του, βρισκόμενος εκτεθειμένος μπροστά στους αποτελούντες την 6η Οικουμενική Σύνοδο.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
“Πώς μπήκες εσύ εδώ; Βγάλτε τον έξω” διέταξε ο αυτοκράτορας, αλλά η φρουρά δεν κουνήθηκε σα να μην άκουσε ποτέ τη διαταγή. Ο νεαρός άνδρας ακούνητος και ανεπηρέαστος με σταθερή χαμηλή φωνή κοίταξε έναν έναν στον χώρο και μίλησε: “Εσείς, σοφοί άνδρες, εκπρόσωποι του Θεού στη γη θα απαγορεύσετε ένα έθιμο, που ο Κύριος σας επέτρεπε επί αιώνες στη γη; Κατανοώ τις τεράστιες άσχημες διαστάσεις που παίρνει ενίοτε αυτή η γιορτή, όταν άνθρωποι γιορτάζοντας την τελευταία μέρα κρέατος (Από + κρέως) περνάνε τα όρια, ακόμα και με σεξουαλικές ανήθικες πράξεις, μα αν το παντελώς απαγορεύσετε θα έρθετε σε αντίθεση με την ίδια την κοινωνία που το ζει τόσους αιώνες και δε θα ναι εύκολο να τιθασσεύσετε ένα ολόκληρο πλήθος σε αυτή τη διαταγή. Σαν το παιδί που επί 18 χρόνια, ως την ενηλικίωση έπαιζε σβόλους και η μάνα του απαγορεύει να παίζει εκείνο θα αντιδράσει και σίγουρα όχι εύκολα, ενδέχεται και οριστικώς καθόλου να εφαρμόσει την επιταγή της μάνας του, έτσι και ο λαός θα αντιδράσει στην επιτακτική απαγόρευσή σας”.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
“Και τι προτείνεις εσύ ξένε;” διέκοψε τον νεαρό άνδρα ένας εκ των επισκόπων.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
“Εγώ προτείνω τούτο” είπε και ύψωσε τα χέρια του προς τον ουρανό “Μόνο με την όλο και περισσότερη καλλιέργεια και πίστη, που θα τους εμπνεύσετε προς τον Κύριο, μόνο τότε υπόκρυφα θα τους αποτρέπετε από αυτό το ειδωλολατρικό έθιμο του Διονύσου, όπως το χαρακτηρίζετε. Με την παρότρυνση για πίστη στον Θεό, υπενθυμίζοντας συνεχώς την παγανιστική του προέλευση. Μόνο έτσι ο λαός ίσως αποκολληθεί. Μόνο έτσι. Και ας συνδέσει ο λαός την Αποκριά με την τελευταία μέρα κρέατος πριν τη μεγάλη νηστεία της Μ. Τεσσαρακοστής. Μια μεγάλη συνήθεια αποκολλάται μόνο με τη δημιουργία μιας καινούριας μεγάλης αγάπης. Και αυτό να επιδιώξετε κι εσείς”.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, Tahoma, sans-serif; font-size: 12.8px; padding: 0px; text-align: justify;">
Στην αίθουσα επικράτησε σιγή και το τελευταίο πράγμα, που θυμάται ο νεαρός άνδρας ήταν η σύνταξη της ιδέας του σε χαρτί και τη μετέπειτα υπογραφή της από όλους τους παρευρισκομένους. Τα βλέφαρά του αποχαιρέτησαν τους άνδρες, καθώς άνοιξαν πια αντικρίζοντας ξανά τον ουρανό, κοίταξε τον εαυτό του και φορούσε την ίδια αρχαία ενδυμασία. Ένα μικρό παιδί τον πλησίασε, ο γιος του και με μια εύθυμη παιδική φωνή, τον παρότρυνε να σηκωθεί “Pater, vide me, Saturnalia sunt”. Ο νεαρός άνδρας του χαμογέλασε, ήξερε πια δε θα χανόταν, μα παράλληλα ήξερε πια πως έπρεπε να βάζει κι εκείνος μέτρο στις καταστάσεις, που έφευγαν από τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο καρναβάλι, εκείνες ακριβώς τις έκρυθμες καταστάσεις. Και το έτος τότε έγραφε 26 π.Χ..</div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , "tahoma" , sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /><br />Διαβάστε περισσότερα: <a href="http://www.arthro-13.com/news/apokries-mia-apotropi-apo-tin-ekklisia/?utm_source=copy&utm_medium=paste&utm_campaign=copypaste&utm_content=http%3A%2F%2Fwww.arthro-13.com%2Fnews%2Fapokries-mia-apotropi-apo-tin-ekklisia%2F" style="color: #871616;">http://www.arthro-13.com/news/apokries-mia-apotropi-apo-tin-ekklisia/</a></span></div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-16572457994316948212016-01-06T20:53:00.002+02:002016-01-06T20:54:30.355+02:00oταν οι Καλλικαντζαροι γυρνανε στη βαση τους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Η
πόρτα του χρόνου δεν κλείνει ποτέ στις καρδιές των ανθρώπων, που αγάπησαν. Η
πόρτα του χρόνου μένει ανοιχτή για να θυμάσαι τις στιγμές εκείνες, που το μυαλό
από άμυνα προσπαθεί μάταια να τις ξεχάσεις. Για κάποιους είναι απλά παραθύρι,
για κάποιους πόρτα κάστρου τον Μεσαίωνα και για κάποιους, δηλαδή για τους
πρωταγωνιστές τούτης της ιστορίας μας είναι διέξοδος, ναι είναι πόρτα διέξοδος
από τη λογική τους και από ό,τι το μυαλό τους επιτάσσει. Μα ας χαμηλώσουμε τη
φωνή μας, σστ γιατί σα να τους βλέπω να πλησιάζουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">“Φέτος
δεν κάναμε πολλά, φέτος τα κάνανε μόνοι τους, μονάχοι κατέστρεφαν τις γιορτινές
τους μέρες”. Το κοντό σώμα ενός ασχημόμορφου πλάσματος, καλικάντζαρου,
εμφανίστηκε στη γωνία ενός δρόμου όταν το φεγγάρι τους καλωσόριζε μισογεμάτο
για το τελευταίο φετινό τους βράδυ στην πραγματικότητα του πάνω κόσμου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">“Είναι
που και οι ίδιοι πια δεν πιστεύουν, δεν πιστεύουν στην αγάπη. Διώχνουν μακριά
τις χαρμόσυνες στιγμές τους. Αλλά αυτό Μανδραγήρα έχει ένα καλό, αυξήθηκε το
πελατολόγιο μας αρκετά, αν και δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μας για να
μουρτζουφλιάσουν στη γωνία του καναπέ τους, εμείς τους βάζαμε και άλλες
τρικλοποδιές”. Τα κοντά του ποδαράκια πήδηξαν πάνω από κολονάκι γερτό στην άκρη
του πεζοδρομίου και απτόητος περπατώντας συνέχισε: “Πού πάμε τώρα;”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">“Στα
καλύτερα” απάντησε ο Μανδραγήρας, ο οποίος προπορευόταν αρκετά. “Αύριο μας
διώχνουν πάλι, καταφτάνει ο παπάς με την αγιαστούρα του και εμείς θα χαθούμε
ξανά, οπότε ποιο είναι το καλύτερο πράγμα να κάνουμε τελευταίο βράδυ της
ύπαρξής μας εδώ;”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">“Όχι
πάλι Μανδραγήρα, όχι και φέτος εκείνη η χρονομηχανή”.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Κρυφτείτε
πίσω από κάθε λογής κρυψώνες και απολαύστε ένα σκηνικό, που όσα χρόνια κι αν το
κάνουν τόσα χρόνια το θες ακόμα να το βλέπεις. Μα να 'τοι είναι έτοιμοι. Ωχ
έρχονται, θα κλείσω τα μάτια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Ο
Μανδραγήρας πλησίασε ένα παράθυρο της μονοκατοικίας, που έβλεπε στην
κρεβατοκάμαρα και μονολόγησε καθώς έστελνε από τη χαραμάδα του μια ζεστή ανάσα
πάνω στο κοριτσάκι, εμένα, που κοιμόμουν εντός. “Ήρθε η σειρά σου μικρή μου,
σειρά σου να το ζήσεις αυτό”. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ο Μανδραγήρας έστρεψε το
κεφάλι του στον φίλο του. “Είσαι έτοιμος να μπούμε στο όνειρο και το
υποσυνείδητό της;” Η πόρτα του χρόνου τους καλωσόρισε και τα έθιμα ανά τους
αιώνες για την επόμενη μέρα εμφανίζονταν μπροστά τους σαν αποκομμένα φύλλα ενός
τεράστιου βιβλίου. Η προσγείωση δεν ήταν απότομη, μα ήταν καίρια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">“Μανδραγήρα
να θυμάσαι πως αυτό που κάνουμε θα μείνει για πάντα στη μνήμη της μικρής.
Προσοχή, προσοχή” και τον απέτρεψε να κλέψει κάτι καρπούς από το δίπλα φύλλο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">“Έλα
έχουμε έναν στόχο να κάνουμε” του απάντησε κοφτά εκείνος και τον τράβηξε από το
χέρι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Μπροστά
τους απλωνόταν ένα δυνατό φως και ακούγονταν ευχολογίες, Εκείνος βαφτιζόταν.
“Φτάσαμε εκεί που θέλαμε κοίτα το περιστέρι, προσοχή το φως, καιρός να μάθει τι
έγινε σαν αύριο πριν κάποιους αιώνες”. Ο Μανδραγήρας κάλυψε το πρόσωπό του με
ένα φύλλο και έστρεψε τον φίλο του προς τον στόχο. Ένα ακόμα τελευταίο βράδυ
στον πάνω κόσμο ξεδιπλωνόταν με την περιπέτεια να τους καλωσορίζει στον κόσμο
της γνώσης. “Πάμε , έχουμε αποστολή, αποστολή να θυμήσουμε κάτι για μας
ανορθόδοξο, την αγάπη”.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Δε
θα το κρύψω, όχι δεν! Ξύπνησα σήμερα με μια αίσθηση, με ένα αίσθημα να κάνω τον
σταυρό μου. Μια φωτεινή ένδειξη πάνω από το παράθυρο πρόδιδε ότι ο ήλιος είχε
δεχτεί τα ηνία της μέρας, μα κάτι πολύ παράξενο συνέβη, σαν για κάτι
δευτερόλεπτα όπως άνοιξα τα μάτια μου να ήταν πάνω από το κεφάλι μου δυο
παρατηρητές, δυο μορφές, που ήθελαν να βεβαιωθούν ότι ξύπνησα και σαν να άκουσα
να λένε “ήταν πάλι μαγεία μα τα καταφέραμε”, σκουντώντας τους ώμους τους και
μετά εξαφανίστηκαν. Σήκωσα και ετοιμάστηκα για την εκκλησία, μα όλα σήμερα,
αυτό, που σα σήμερα συνέβη, η βάφτιση του Κυρίου μου φαινόταν σαν να την είχα
ζήσει σαν να την έβλεπα από κοντά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Μερικές
φορές η αγάπη, που δέχεσαι, το φως που σου δίνει η μέρα τούτη, που άνοιξε ο
ουρανός και το Άγιο Πνεύμα, που εμφανίστηκε, δεν τα λογίζεις, παρά σα
συνηθισμένη αργία την περνάς και μήτε το νόημα δεν επεξεργάζεσαι να βγάλεις κι
αυτό γιατί έτσι συνήθισες να περνάς τη ζωή σου, έτσι! Εν τάχει. Τους
καλλικάντζαρους τους βλέπεις τα ταραχοποιά στοιχεία της ζωής σου, όταν δεν
αναγνωρίζεις πως μέσα σου πληγώνεσαι περισσότερο από αυτά που σκέφτεσαι και σε
βασανίζουν, παρά από το πείραγμα εκείνων των περίεργων μορφών. Οι
καλλικάντζαροι μια κάποια μέρα ίσως φύγουν, σα σήμερα των Θεοφανείων, ή ακόμα
και να τους διώξεις εσύ μπορείς, μα για σκέψου αυτοί τελικά ήταν το εμπόδιο
στην ευτυχία σου; Ή κάπου μέσα σου κρυφά πρέπει να διώξεις ένα μαύρο
σκουριασμένο γρανάζι παλιών στενόχωρων στιγμών, που σε ταράζουν; Γιατί όσο
μένει αυτό εκεί πάντα τους καλλικάντζαρους θα μπλέκεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Άσε
την καρδιά σου ανοιχτή να φορτίσει με αγάπη, αγάπη που δε δέχτηκες, αγάπη που
δεν πήρες, αγάπη, αγάπη. Και θα βιώσεις
το νόημα της μέρας, το νόημα των εορτών, το νόημα της ζωής σου! Κι άσε το
σημερινό άγιο νερό να αποτελεί σαν ιερό ύδωρ, όπως στην Αρχαία Ελλάδα, και σαν
αγιασμός στον Χριστιανισμό, την κάθαρση της ψυχής σου και τον καθαρισμό των
δικών σου πληγών όσο αυτό στο επιτρέπει ο χρόνος! Μόνο έτσι θα ζήσεις γιατί οι άνθρωποι
σμιλεύονται με τον έρωτα και πλάθονται με την αγάπη. Τι γίνεται, όμως όταν οι ίδιοι διώχνουν εκείνη; Όταν διώχνουν την
αγάπη;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">“Μανδραγήρα
λες του χρόνου να τους βρούμε περισσότερους αυτούς, που μπορούμε να πειράξουμε;
Εκείνους που δεν πιστεύουν στη δύναμη της αγάπης; Τους μουρτζούφλους;”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Ο
Μανδραγήρας, καθώς κατέβαιναν το μονοπάτι για τον κάτω κόσμο γύρισε και τον
κοίταξε στα μάτια “Το του χρόνου είναι μαγική στιγμή του μέλλοντος, που δε θα
ξέρουμε αν θα υπάρχουμε, μα θα το δούμε φίλε μου, όταν με το εξπρές τους
ξανασυναντήσουμε του χρόνου”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">“..Του
χρόνου λοιπόν” συμπλήρωσε ο φίλος του, καθώς χανόταν στο σκοτάδι, στο δικό τους
σκοτάδι.... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Πηγή: </span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">http://www.arthro-13.com/news/otan-oi-kalikantzaroi-gyrnane-sti-vasi-toys/</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-72398381768631371502015-12-25T12:56:00.001+02:002015-12-25T12:56:42.733+02:00γεννηση χριστου - εσυ με ποια ματια την βλεπεις;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/tamy_K2jmW0" width="560"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ξυπνήστε, ξυπνήστε”. Η μητέρα πάνω από τα κεφάλια 2 μικρών παιδιών σκουντούσε τους ώμους τους να σηκωθούν, ήταν ειδική μέρα, ήταν γιορτινή μέρα, ήταν μέρα Χριστουγέννων. Ίσα που πρόλαβε το ένα να τραβήξει την κουβέρτα να ξανασκεπαστεί όταν το δεύτερο του την ξαναέβγαλε από πάνω του. “Δεν ακούς τι είπε η μαμά; Κουφό είσαι; Είναι ειδική μέλα, είναι μέλα Χιστουγέννων. Σήκω!” Αυτό ήδη σηκωμένο, που ήταν και το μικρότερο, με το ένα μπατζάκι φορεμένο το καλό παντελόνι και με το άλλο μπατζάκι του να φοράει την πιτζάμα έσπρωχνε τον μεγάλο αδερφό του να ξυπνήσει, ο οποίος αντιστεκόταν σθεναρά στο πολύ πρωινό ξύπνημα. “Σε 20 λεπτά πρέπει να 'μαστε έξω από το σπίτι, για να βλέπω τα αγόρια μου να ετοιμάζονται!” επενέβη η μαμά, ενώ δεχόταν μια μεγάλη αγκαλιά από το ημίγυμνο μικρό αγοράκι της. “Αυτά είναι βλακείες” συμπλήρωσε το μεγάλο και συνέχισε “Αφήστε με να κοιμηθώ και γυρίστε τον κόσμο δε με νοιάζει”. Η μαμά του σούφρωσε τα χείλη της, το πλησίασε και του έπιασε το χέρι, που ίσα ίσα ξεπρόβαλε από την κουβέρτα. “Η εκκλησία παιδί μου δεν είναι όλος ο κόσμος, είναι ένας τόπος προσευχής για τον Χριστούλη μας, που σήμερα γεννάται και όλα τα παιδάκια πάνε να χαρούν τα γενέθλιά του. Εσύ δε θες να τα χαρείς;”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“-Δε θέλω!” απάντησε το μεγάλο αγόρι και γύρισε πλευρό στη μητέρα του “θα τα χαρώ από δω κι εξάλλου εκείνος ήρθε στα δικά μου; Εσύ μου' πες πως ήμασταν οι 2 μας στα δεύτερα γενέθλιά μου”</div>
<div style="text-align: justify;">
“- Ναι αλλά θυμάσαι τι σου' πα; Σου 'πα ότι ήμασταν οι 2 μας, αλλά ότι ο μπαμπάς σου ήταν εκεί παρών, μα απλά δεν μπορούσαμε να τον δούμε.”</div>
<div style="text-align: justify;">
“-Ναι γιατί ο μπαμπάς μου είναι ο καλύτερος μπαμπάς, ο καλύτερος φύλακας και μένει μακριά από δω, αλλά τα βράδια έρχεται και με βλέπει και το νιώθω εγώ μαμά αυτό”</div>
<div style="text-align: justify;">
Η μητέρα σκούπισε για λίγο τα παρολίγον υγρά μάτια της να μη φανούν “Παιδί μου, μερικούς ανθρώπους δεν μπορούμε να τους διακρίνουμε γύρω μας, δε φαίνονται με αυτά τα μάτια...” και ακούμπησε τα ματάκια του αγοριού “...αλλά με αυτά τα μάτια”, τα χέρια της κατευθύνθηκαν νότια και ακούμπησαν ακριβώς το σημείο που βρίσκεται η καρδούλα του.</div>
<div style="text-align: justify;">
“Δηλαδή μαμά, ο Χριστός μένει μαζί με τον μπαμπά μου;”</div>
<div style="text-align: justify;">
“Ναι παιδί μου μένουν μαζί, αλλά όχι για να συντηρούν την ύπαρξή τους, αλλά για να φροντίζουν εμάς, να μας φυλάνε από κάθε κακό. Θυμάσαι εκείνο το παιδικό, που ένας ήρωας γινόταν αόρατος και έσωζε τα παιδάκια το βράδυ από το κακό;”</div>
<div style="text-align: justify;">
“Ναι μαμά, είναι και ο μπαμπάς και ο Χριστός τέτοιοι ήρωες;”</div>
<div style="text-align: justify;">
“Είναι παιδί μου, για αυτό πάμε στην εκκλησία, που είναι το σπιτάκι του να του πούμε χρόνια πολλά και να του πούμε και ευχαριστώ παιδί μου, μην το ξεχνάς αυτό, να του πούμε ευχαριστώ! Ευχαριστώ που μας φυλάει, που μας νοιάζεται και μας έχει καλά και μακριά από το κακό, γιατί σα σήμερα γεννήθηκε και είναι τα γενέθλιά του”</div>
<div style="text-align: justify;">
“Και στον μπαμπά, όμως μαμά, και στον μπαμπά να πούμε ευχαριστώ γιατί κι εκείνος δεν είναι ήρωας μας;”</div>
<div style="text-align: justify;">
“Είναι παιδί μου, είναι ο μεγαλύτερος, που είχα γνωρίσει και έχω γνωρίσει στη ζωή μου, για αυτό σήκω γρήγορα να πάμε να του πούμε ευχαριστώ, χρόνια πολλά και να τραγουδήσουμε, που γεννήθηκε ένας ήρωας, ο ήρωας μας”.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το παιδί τράβηξε την κουβέρτα του και σηκώθηκε, καθώς έβλεπε τον μικρό του αδερφό να παλεύει να περάσει τα μανίκια από το μικρό στενό πουκάμισό του. “Χρήστο έλα εδώ, έλα εδώ χαζό θα πέσεις και θα' χουμε δράματα” και τον τράβηξε κοντά του να τον ντύσει, ενώ εκείνο δεν περίμενε στιγμή για να πει απάντηση “Γήγοα, γήγοα η μαμά λέει θα αγήσουμε και θα τελειώσει και μετά ζε θα μποούμε να του πούμε ευχαιστώ”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο μεγάλος του αδερφός χαμογέλασε γλυκά και πλησίασε το αυτί του μικρού: “Θες να σου πω ένα μυστικό;' όταν ο μικρός έγνεψε καταφατικά συνέχισε “Πάντα θα μπορείς να λες ευχαριστώ και στον Χριστούλη και στον μπαμπά μας, πάντα, κάθε στιγμή, μην το ξεχνάς αυτό, μην το ξεχνάς ποτέ σου”.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα κουμπιά του πουκαμίσου κουμπώθηκαν σωστά και μετά από λίγη ώρα τα δύο αγόρια ήταν έτοιμα, έτοιμα για μια καινούρια μέρα, αλλά όχι για μια οποιαδήποτε, για αυτή τη γιορτινή μέρα, για τη μέρα Χριστουγέννων ή μάλλον καλύτερα, με την αφέλεια, που όλοι γλυκά αναπολούμε “μέλα Χιστουγέννων”. Η μητέρα ήταν περήφανη που είχε αυτά τα 2 παιδιά, μα τα παιδιά ήταν ακόμη πιο περήφανα από κείνη, που είχαν εκείνη, αλλά και 2 ήρωες, 2 άγγελους πάντα κοντά τους να μην πάθουν κακό, να μην πληγωθούν, να μη νιώθουν μόνα, ναι μόνα.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Πολλές φορές στη ζωή μας ό,τι δεν βλέπουμε υποθέτουμε πως δεν υπάρχει ή ειδικότερα πως είναι ψέμα των άλλων για να μας παραπλανήσουν, μα εκείνη τη στιγμή που το νομίζουμε αυτό, μια είναι η λύση, να δούμε με ποια μάτια ψάχνουμε να το βρούμε. Γιατί μπορεί οι κόρες μας να μην το διακρίνουν, μα αν ρωτήσουμε τα μάτια της καρδιάς θα πάρουμε άλλη απάντηση. Κι ας αφήσουμε τη γέννηση του Χριστού να είναι αναγέννηση, αναγέννηση όχι του οπτικού μας πεδίου, μα του ψυχικού μας κόσμου, γιατί κανείς ποτέ δεν απέρριψε ότι η πίστη της καρδιάς κάνει θαύματα. Για να σκεφτούμε τελικά είναι πράγματι εκείνα που βλέπουμε με τα μάτια τα υπαρκτά σημαντικά, ή εκείνα που διακρίνουμε με την καρδιά μας; Μεγάλη αναπτέρωση καρδιάς και ποιος ξέρει τι καινούριο θα μας φανερώσουν οι της καρδιάς οφθαλμοί από σήμερα; Καλά Χριστούγεννα!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτη δημοσίευση: <a href="http://arthro-130.webnode.gr/news/gennisi-christoy-esy-me-poia-matia-tin-vlepeis/" style="text-align: left;">http://arthro-130.webnode.gr/news/gennisi-christoy-esy-me-poia-matia-tin-vlepeis/</a></div>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-63483899309314373462014-12-24T12:31:00.001+02:002014-12-24T12:32:02.358+02:00Τι κι αν δε φαινονται εξω; Ζωντανεψε τα Χριστουγεννα μεσα σου!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/J-8VCL4uSUc" width="560"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;">Λένε ότι κάθε χρόνο υπάρχει
μια εποχή, όπου τα χαμόγελα ανθίζουν και μεταδίδονται, μια εποχή όπου η κρίση,
οι οικονομίες και η μιζέρια εξαφανίζονται κάτω από το πέπλο της αγάπης και της
ατμόσφαιρας... Αυτή η εποχή λένε ότι έφτασε! Και εσύ , πες μου, θα κοιτάς για
πολλή ώρα ακόμα τα απλωμένα στο γραφείο σου χαρτιά, για πόσο ακόμα, πες μου, θα
κάτσεις στη δουλειά σου; Και, όχι, μη μου λες ότι είμαι ρομαντική,
φαντασιόπληκτη και εκτός χρόνου και τόπου, γιατί πολύ καλά το ξέρεις πως αν
πιστέψεις ότι γίνεται, μέσα σου θα αναθερμανθεί, θα φωτίσει και θα ζωντανέψει
το κλίμα των γιορτών γύρω σου... Αρκεί το μυαλό σου να οδηγήσεις σε αυτές τις
σκέψεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;">Τι λέει ο Σαμαράς; Τι
προβλέπει ο ΕΝΦΙΑ; Πού θα κινείται ο νέος ΚΠολΔ; Θα βγει τελικά Πρόεδρος της
Δημοκρατίας; Σκέψεις, βασανισμοί, άγχη και καταστάσεις, που αρρωσταίνουν το
σώμα και την ψυχή σου... Κάνε μου μια χάρη για δυο βδομάδες μόνο γράψε όλες τις
ανησυχίες σε ένα χαρτί, πάρε με το τυχερό σου χέρι ένα κουτί και με ένα λουκέτο
κλείδωσέ τες μέσα. Απελευθέρωσε τον εαυτό σου και ώθησέ τον να χαρεί τις
γιορτές όσο ποτέ, όσο σου επιτρέπει η καθημερινότητά σου, όσο μπορείς. Μπορεί
όλα να σου δείχνουν το μαύρο μονοπάτι, αλλά σκέψου ότι τα δικά σου μάτια
βλέπουν το χρώμα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;">Τι κι αν μείνεις στην
πόλη; Απόλαυσε τις βόλτες σου, άφησε όχι
μόνο τις σκοτούρες σου για λίγο, αλλά βοηθήτε και άλλα άτομα να αποβάλουν τις
δικές τους. Ναι ναι αν θες και μπορείς να συμμετάσχεις και στα λεγόμενα φιλανθρωπικά
μπαζάρ. Υπάρχουν εκδηλώσεις, υπάρχει το κλίμα, όταν κι εσύ το διακρίνεις, όλα
μέσα σου θα αλλάξουν... Μα για να σε βοηθήσουμε ιδού, σου παρουσιάζουμε
επακριβώς το Χριστουγεννιάτικο εορταστικό πρόγραμμα της πρωτεύουσάς μας και
έναν οδηγό για βόλτες με κλίμα φιλανθρωπίας και αλληλοβοήθειας.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i><b>Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Γυμναστήριο Ρουφ<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 Εορταστικό Γεύμα Αστέγων<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><b><i>Σάββατο 27 Δεκεμβρίου<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Παιδική χαρά Θέρμιδας, Ριζούπολη<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 14.00 «Όταν ένας κύκλος συνάντησε
μια..γραμμή!», εικαστικό εργαστήριο με τεχνικές θεατρικού παιχνιδιού! Τι θα
συνέβαινε αν μια κούνια άλλαζε σχήμα; Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να παίξεις με
μια τσουλήθρα; Πόσους κύκλους και πόσες γραμμές μπορείς να ανακαλύψεις επάνω σε
μια τραμπάλα; Η παιδαγωγική ομάδα "Μικρές Ιστορίες" ταξιδεύει στις
παιδικές χαρές της Αθήνας με χρώματα και μουσικές για να δημιουργήσει μαζί με
τα παιδιά τον ιδανικό χώρο παιχνιδιού και χαράς!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πλατεία Κλαυθμώνος<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>11.00 - 13.00 Χριστουγεννιάτικο εργαστήρι:
Φτιάχνουμε γούρια για το 2015!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 13.00 Θεατρική παράσταση «Μήπως
ονειρεύομαι;» από την ομάδα Τελίτσα<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>13.00 - 14.00 Χριστουγεννιάτικο εργαστήρι:
Σελιδοδείκτες χιονάνθρωποι!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>14.00 - 15.00 Θεατρική παράσταση «Δυο συναχωμένοι
πιγκουίνοι» από το Θέατρο Αερόπλοιο<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>14.00 - 17.00 Καλλιτεχνικό εργαστήρι: «Ένα σαπούνι…
γλυπτό!». Ένα σαπούνι γίνεται γλυπτό στα χέρια των παιδιών και μετατρέπεται σε
έργο τέχνης!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>16.00 - 17.00 Θεατρική παράσταση «Πατατατί» από την
ομάδα Ντουθ<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πεδίον του Άρεως<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 Χριστουγεννιάτικος περίπατος της Φιλαρμονικής
του Δήμου Αθηναίων<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πλατεία Πέτρουλα<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 14.00 «Ένα δέντρο στην πλατεία», εικαστικό
εργαστήριο με τεχνικές θεατρικού παιχνιδιού. Τα δέντρα που βρίσκονται στην
πλατεία, στους πεζόδρομους και στους κήπους της πόλης γίνονται το ερέθισμα για
παιχνίδι. Υπάρχουν αρκετοί κήποι στην πόλη; Πως θα μπορούσαμε να φροντίσουμε τα
δέντρα που ήδη υπάρχουν; Γονείς και παιδιά παίζουν θεατρικό παιχνίδι και
δημιουργούν τους δικούς τους φανταστικούς κήπους με παράξενα υλικά!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πλατεία Μοναστηρακίου<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>13.30 - 14.30 Εορταστική συναυλία της Big Band του
Δήμου Αθηναίων<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα, αίθουσα Θεάτρου Σκιών
«Χαρίδημος»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>17.00 - 18.00 «Ο Άγιος Βασίλης στην παράγκα του
Καραγκιόζη», παράσταση από το θέατρο Σκιών Χαρίδημου<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Μουσείο Λαϊκής Τέχνης & Παράδοσης «Αγγελική
Χατζημιχάλη»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>17:00 - 18:00 Χριστουγεννιάτικο εκπαιδευτικό
πρόγραμμα μουσειακής αγωγής για οικογένειες: «Παραδοσιακά Χριστούγεννα - Οι
καλικάτζαροι και το δέντρο της ζωής». Τα παιδιά, μέσα από εκπαιδευτικές και
ψυχαγωγικές δραστηριότητες (αφήγηση παραδοσιακών παραμυθιών, εικαστικές
δραστηριότητες, καθιστικά και κινητικά παιχνίδια) και με την καθοδήγηση
μουσειοπαιδαγωγών, μυούνται στα μυστικά της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και αναβιώνουν
ήθη και έθιμα των Χριστουγέννων. Δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο: 210 3243987.
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Kυπραίου Πόπη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>20.00 Ξενάγηση στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>20.30 Παραδοσιακοί χοροί και κάλαντα από τη Μικρά
Ασία από τον πολιτιστικό Σύλλογο Αργυρούπολης « Η Χοροέκφραση».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Κυριακή 28 Δεκεμβρίου<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Μουσείο Λαϊκής Τέχνης & Παράδοσης «Αγγελική
Χατζημιχάλη»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>11:00 - 12:00 Χριστουγεννιάτικο εκπαιδευτικό
πρόγραμμα μουσειακής αγωγής για οικογένειες: «Παραδοσιακά Χριστούγεννα - Οι
καλικάτζαροι και το δέντρο της ζωής». Τα παιδιά, μέσα από εκπαιδευτικές και
ψυχαγωγικές δραστηριότητες (αφήγηση παραδοσιακών παραμυθιών, εικαστικές
δραστηριότητες, καθιστικά και κινητικά παιχνίδια) και με την καθοδήγηση
μουσειοπαιδαγωγών, μυούνται στα μυστικά της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και
αναβιώνουν ήθη και έθιμα των Χριστουγέννων. Δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο: 210
3243987. Υπεύθυνη επικοινωνίας: Kυπραίου Πόπη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.30 Ξενάγηση στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>13.00 Παραδοσιακοί χοροί και κάλαντα από την ομάδα
ορχηστρικής τέχνης «ΒΑΚΧΑΙ».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Δωδεκανησιακό Σπίτι «Βασίλη και Ειρήνης Μοσκόβη»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>11.00 - 13.00 Κατασκευή Χριστουγεννιάτικων
στολιδιών με ξενάγηση. Δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο: 210 5151541. Υπεύθυνη
επικοινωνίας: Αικατερίνη Τσάμη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 Εορταστικός Περίπατος της Φιλαρμονικής του
Δήμου Αθηναίων<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Παιδική χαρά Λόφου Γιαλούρου, Πολύγωνο<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 14.00 «Όταν ένας κύκλος συνάντησε
μια..γραμμή!», εικαστικό εργαστήριο με τεχνικές θεατρικού παιχνιδιού! Τι θα
συνέβαινε αν μια κούνια άλλαζε σχήμα; Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να παίξεις με
μια τσουλήθρα; Πόσους κύκλους και πόσες γραμμές μπορείς να ανακαλύψεις επάνω σε
μια τραμπάλα; Η παιδαγωγική ομάδα "Μικρές Ιστορίες" ταξιδεύει στις
παιδικές χαρές της Αθήνας με χρώματα και μουσικές για να δημιουργήσει μαζί με
τα παιδιά τον ιδανικό χώρο παιχνιδιού και χαράς!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πάρκο Φιξ<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 14.00 «Παιχνίδια.... στην πόλη!», παράσταση
τσίρκου και εικαστικό εργαστήριο. Πού κρύβεται το... παιχνίδι στην πόλη; Η
ομάδα Circus Days και οι Μικρές Ιστορίες μεταμορφώνουν τον πεζόδρομο σε χώρο
παιχνιδιού και δράσης! Μια παράσταση τσίρκου και εργαστήριο ζογκλέρ για παιδιά
δίνουν την ευκαιρία για πολύ παιχνίδι, ενώ γονείς και παιδιά δημιουργούν έργα
τέχνης με θέμα το παιχνίδι και στολίζουν τον πεζόδρομο!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i><b>Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Παιδική χαρά Αγίου Θωμά, Γουδί<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 14.00 «Όταν ένας κύκλος συνάντησε
μια..γραμμή!», εικαστικό εργαστήριο με τεχνικές θεατρικού παιχνιδιού! Τι θα
συνέβαινε αν μια κούνια άλλαζε σχήμα; Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να παίξεις με
μια τσουλήθρα; Πόσους κύκλους και πόσες γραμμές μπορείς να ανακαλύψεις επάνω σε
μια τραμπάλα; Η παιδαγωγική ομάδα "Μικρές Ιστορίες" ταξιδεύει στις
παιδικές χαρές της Αθήνας με χρώματα και μουσικές για να δημιουργήσει μαζί με
τα παιδιά τον ιδανικό χώρο παιχνιδιού και χαράς!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πλατεία Κλαυθμώνος<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>11.00 - 12.00 Χριστουγεννιάτικο εργαστήρι:
Φτιάχνουμε πρωτοχρονιάτικες κάρτες!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 13.00 Χριστουγεννιάτικο εργαστήρι origami!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>13.00 - 15.00 Καλλιτεχνικό εργαστήρι: «Μια
φωτογραφία… παζλ!». Στιγμιότυπα από σκηνές στην πόλη γεμίζουν χρώμα,
μεταμορφώνονται και γίνονται παζλ στα χέρια των μικρών και των μεγάλων φίλων
μας.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>15.00 - 16.00 Θεατρική παράσταση «Ζητούνται
ξωτικά!» από την ομάδα Paperdollwise<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>16.00 - 17.00 Θεατρική παράσταση «Ζητούνται
ξωτικά!» από την ομάδα Paperdollwise<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><b><i>Τρίτη 30 Δεκεμβρίου<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πλατεία Κλαυθμώνος<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>11.00 - 13.00 Χριστουγεννιάτικο εργαστήρι:
Φτιάχνουμε γούρια για το 2015!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 13.00 Θεατρική παράσταση «Ο Άη Βασίλης και
τα ζωντανά παιχνίδια» από την ομάδα Χρόνος Δράσεις<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>13.00 - 16.00 Εργαστήρι ζαχαροπλαστικής: Ο Matisse
βάζει μαρμελάδα!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>15.00 - 16.00 Θεατρική παράσταση «Ζητούνται
ξωτικά!» από την ομάδα Paperdollwise<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>16.00 - 17.00 Θεατρική παράσταση «Ζητούνται
ξωτικά!» από την ομάδα Paperdollwise<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Αέρηδες, Πλάκα<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 Εορταστικός περίπατος της Φιλαρμονικής του
Δήμου Αθηναίων<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Βαρβάκειος Αγορά (ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ)<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 13.00 Εορταστική συναυλία του Εργαστηρίου
Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 14.00 «Το μαγικό λεωφορείο!», εικαστικό
εργαστήριο με τεχνικές θεατρικού παιχνιδιού. Μα, τι κάνει ένα λεωφορείο στο
κέντρο της πλατείας; Πού μπορεί να μας ταξιδέψει και πόσο μοιάζει με τα μέσα
μεταφοράς που συναντάμε στην πόλη μας; Θεατρικό παιχνίδι με φανταστικά μέσα
μεταφοράς και εικαστικές δράσεις με δημιουργίες από τα παιδιά!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i><b>Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πλατεία Κλαυθμώνος<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>11.00 - 12.00 Χριστουγεννιάτικο εργαστήρι:
Στέλνουμε γράμμα στον Άγιο Βασίλη!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 13.00 Χριστουγεννιάτικο εργαστήρι: Φτιάχνουμε
το δεντράκι των ευχών!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 13.00 Θεατρική παράσταση «Ζητούνται
ξωτικά!» από την ομάδα Paperdollwise<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>13.00 - 15.00 Μουσικό εργαστήρι: Το μουσικό κουτί
της Ανακυκλούπολης!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>14.00 - 15.00 Θεατρική παράσταση «Ο Άη Βασίλης και
τα ζωντανά παιχνίδια» από την ομάδα Χρόνος Δράσεις<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>16.00 - 17.00 Θεατρική παράσταση «Ο Άη Βασίλης και
τα ζωντανά παιχνίδια» από την ομάδα Χρόνος Δράσεις<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πεζόδρομος Πανόρμου & Λαρίσης<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 - 14.00 «Άνθρωποι της πόλης!», εικαστικό
εργαστήριο με τεχνικές θεατρικού παιχνιδιού. Πώς μοιάζουν οι άνθρωποι που ζουν
στην πόλη μας; Πώς περνάνε την ημέρα τους, πως ντύνονται και πως περπατούν;
Χάρτινες ανθρώπινες φιγούρες δίνουν το ερέθισμα για να παίξουμε και να
δημιουργήσουμε τα δικά μας πορτρέτα με μικτές τεχνικές, που θα στολίσουν τον πεζόδρομο!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i><b>Πέμπτη 1 Ιανουαρίου</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Γυμναστήριο Ρουφ<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 Εορταστικό Γεύμα Αστέγων<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i><b>Σάββατο 3 Ιανουαρίου</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πλατεία Κλαυθμώνος<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>11.00 - 14.00 Καλλιτεχνικό εργαστήρι: «Φανταστικά
τοπία». Ανακυκλώσιμα υλικά μετατρέπονται σε μια φανταστική πόλη με χρώματα και
φαντασία.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>14.00 - 15.00 Θεατρική παράσταση
«Καλλικαντζαροζαβολιές!» από την ομάδα Μορφές Έκφρασης<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>15.00 - 16.00 Θεατρική παράσταση
«Καλλικαντζαροζαβολιές!» από την ομάδα Μορφές Έκφρασης<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>16.00 - 17.00 Θεατρική παράσταση «Γιατί χαμογελάει
η Τζοκόντα;» από το Θέατρο Αερόπλοιο<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i><b>Κυριακή 4 Ιανουαρίου</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα, αίθουσα Θεάτρου Σκιών
«Χαρίδημος»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>11.00 - 12.00 «Το τυχερό λαχείο του Καραγκιόζη»
παράσταση από το θέατρο Σκιών Χαρίδημου<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Μουσείο Λαϊκής Τέχνης & Παράδοσης « Αγγελική
Χατζημιχάλη»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>12.00 «Παραμύθια από τις άκρες του κόσμου» για
παιδιά από 5 έως 105 ετών.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Αφηγήτρια: Bέρα Αισώπου<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>13.30 Κάλαντα και χοροί με τη συμμετοχή παιδικού
συγκροτήματος και την ομάδα ορχηστρικής τέχνης «ΒΑΚΧΑΙ».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<b><u><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>ΤΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ BAZAAR<o:p></o:p></i></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Bazaar
Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης<o:p></o:p></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Δωράκια με άρωμα παλιού σχολικού βιβλίου, βιβλία,
κοσμήματα, γούρια, καδράκια, αφίσες και χριστουγεννιάτικα στολίδια θα κοσμούν
τους πάγκους του χριστουγεννιάτικου bazaar που διοργανώνει το εθνικό κέντρο
έρευνας και διάσωσης σχολικού υλικού στο χώρο του μουσείου σχολικής ζωής και
εκπαίδευσης στην Πλάκα.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης Σχολικού Υλικού,
Τα Σαββατοκυριακα από 6/12-4/1 Τριπόδων 23, Αθήνα, 2103250341.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<b><u><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>ΤΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ<o:p></o:p></i></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Το βασίλειο
του Αϊ-Βασίλη στο M.E.C Παιανίας<o:p></o:p></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Ο μαγικός κόσμος του Santa Claus Kingdom του
μεγαλύτερου, θεματικού χριστουγεννιάτικου Πάρκου άνοιξε τις πύλες του, από 29
Νοεμβρίου έως 2 Ιανουαρίου, στο Εκθεσιακό Κέντρο M.E.C. Παιανίας.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Σε έναν τεράστιο εσωτερικό χώρο, 13.000 τ.μ.,
φιλοξενούνται περισσότερα από 40
παιχνίδια, τα παιχνίδια δράσης και χειμερινά σπορ, αλλά και δημιουργικά
εργαστήρια, παιδικές παραστάσεις, αθλητικές επιδείξεις, μαγικά κόλπα, face
painting, μπαλονοκατασκευές...<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Στο Santa Claus Kingdom θα συναντήσετε και το
πραγματικό εργοστάσιο του ΑΪ -Βασίλη, βουνά με τσουλήθρες, χιονοσαμπρέλες και,
το παγοδρόμιο, ένα τεράστιο igloo, μία από τις μεγαλύτερες πίστες Ιce Skating
και τη μοναδική τεχνητή πίστα για σκι (για αρχάριους)!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>The Christmas
Factory στην Τεχνόπολη<o:p></o:p></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Ένα νέο παιχνιδοεργοστάσιο εμφανιστηκε στο κέντρο
της Αθήνας, το “The Christmas Factory”, που απλώνεται σε 25.000 τ.μ. στην
Τεχνόπολη. Μέσα σε ένα ειδικά διαμορφωμένο περιβάλλον, οι επισκέπτες έχουν την
ευκαιρία να απολαύσουν τη μεγάλη αγορά που στεγάζεται μέσα σε ξύλινα
σπιτάκια. 00 αληθινά έλατα θα
μετατρέψουν την Τεχνόπολη σε ένα μαγικό τοπίο. Μετά το τέλος της εκδήλωσης το
“The Christmas Factory” θα αναλάβει να μεταφυτεύσει τα έλατα σε ειδικό χώρο
αναδάσωσης, συμβάλλοντας στην προστασία του περιβάλλοντος. <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Τιμή Εισόδου: 4 €<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Η Snow Land
στο Μαρούσι<o:p></o:p></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Μικροί και μεγάλοι έχουν την ευκαιρία να
στροφιλιστούν στο γεμάτο λαμπάκια carrousel, να αγκαλιαστούν με τον Αγιο Βασίλη, να ακούσουν παραμύθια, να
φτιάξουν τα δικά τους στολίδια και να δουν μοναδικές χριστουγεννιάτικες
ταινίες!<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Σπύρου Λούη
& Κύμης, Ο.Α.Κ.Α. Καλογρέζα, Μαρούσι<o:p></o:p></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Ωρες λειτουργίας: Καθημερινές 15:00 – 21:00,
Σαββατοκύριακα 10:00 – 21:00, Από τις 20 Δεκεμβρίου Καθημερινές
Σαββατοκύριακα από τις 10:00 <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>Εισιτήριο εισόδου 7€</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"> Η Αθήνα
μπορεί να σου προσφέρει τα ερεθίσματα, εσύ αρκεί μόνο να πιστέψεις. Ναι να
πιστέψεις και να τη νιώσεις εκείνη τη χαρά των γιορτών μέσα σου, γιατί σου
αξίζει ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα, θαρρώ. Τι περιμένεις λοιπόν;<o:p></o:p></span></div>
</div>
!</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-24981488112261343492014-11-15T18:14:00.002+02:002014-11-15T18:21:10.558+02:00Αμφιπολη: Μια αρχαιολογικη ανακαλυψη ή μια πολιτικη βομβα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/P3Cw78a7QRY" width="420"></iframe><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/Py4hZMAyRcA" width="560"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
Αμφίπολη: ένα μέρος, μια ιστορία, χιλιάδες ερμηνείες. Ποιος δεν απόρησε για το μυστικό της, ποιος δεν ασχολήθηκε με τον νεκρό της; Ολόκληρη η παγκόσμια κοινότητα παρατηρεί με τα μάτια καθηλωμένα στον επιβλητικό τύμβο τα καινούρια ευρήματα, τις νέες εξελίξεις γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο. Όσα μυστικά δε θέλησαν να αντικρίσουν το φως της μέρας και κρύβονταν χιλιάδες χρόνια κάτω από τα μάτια μας χαιρετίζουν τον σύγχρονο κόσμο, προκαλώντας αναταραχές. Οι φήμες οργιάζουν, τα ενδεχόμενα πληθαίνουν και το μυστικό είναι μόνο ένα. Ένα μυστικό που προκαλεί ισχυρή σεισμική δόνηση, ακόμα και στο πολιτικό ευρωπαϊκό στερέωμα. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXyBajFaxLl7xMd6i0JjGnoVrF5iMWQEOJ166ecqvT9JTj37jNtxc18Gqk5STCqXQdfth45-_jHiioNzauNyz7OUb-6d09J0VZYh8Q7hGbARhAZ5BlU2-NZvWZZLh_k3d3Cd8321tFragQ/s1600/pppppuuuuy.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXyBajFaxLl7xMd6i0JjGnoVrF5iMWQEOJ166ecqvT9JTj37jNtxc18Gqk5STCqXQdfth45-_jHiioNzauNyz7OUb-6d09J0VZYh8Q7hGbARhAZ5BlU2-NZvWZZLh_k3d3Cd8321tFragQ/s1600/pppppuuuuy.jpg" height="239" width="320" /></a> Αν σ' αρέσει η παραφιλολογία βρίσκεσαι στο κατάλληλο θέμα προς διερεύνηση. Από την Ρωξάνη μέχρι την Κλεοπάτρα και από τον Αλέξανδρο Δ' μέχρι και τον Μέγα Αλέξανδρο. Ναι καλά ακούσατε. Και κάπως έτσι δημιουργείται ο πολιτικός τυφώνας. Τι γίνεται αν αποκαλυφθεί ότι σε αυτόν τον χώρο όπου βρίσκονται πολλοί τάφοι, όπως επιβεβαιώνουν οι αρχαιολόγοι, ανακαλυπτόταν με DNA των οστών η ταυτοποίηση του μεγάλου αυτού ηγέτη; Ποια τα Σκόπια μετά από αυτό; </div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://static.guim.co.uk/sys-images/GUARDIAN/Pix/pictures/2011/6/27/1309183841834/Alexander-the-Great-Statu-007.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://static.guim.co.uk/sys-images/GUARDIAN/Pix/pictures/2011/6/27/1309183841834/Alexander-the-Great-Statu-007.jpg" height="120" width="200" /></a><a href="https://turkeymacedonia.files.wordpress.com/2011/06/alexander-the-great-statue-giant.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="143" src="https://turkeymacedonia.files.wordpress.com/2011/06/alexander-the-great-statue-giant.jpg" width="200" /></a> Αν η Ελλάδα έχει 100% αγωνία για τον μυστήριο νεκρό τα γειτονικά της Σκόπια έχουν σίγουρα τη διπλάσια. Η Guardian γράφει: «Ήταν το 2011 όταν ο Νίκολα Γκρουέφσκι τοποθέτησε ένα από τα μεγαλύτερα αγάλματα που έχουν φιλοτεχνηθεί για τον Μέγα Αλέξανδρο στον κόσμο στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων. Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων πλέον έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας εντολή να τοποθετηθούν σε εξέχουσα θέση σε ένα νέο αρχαιολογικό μουσείο κέρινα ομοιώματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Φιλίππου Β' της Μακεδονίας και της Ολυμπιάδας. Το μνημειώδες οικοδόμημα κοστίζει 500 εκατομμύρια ευρώ και πως θα συμβάλει στην ανύψωση του πνεύματος των συμπατριωτών του, το ένα τρίτο των οποίων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και είναι μεταξύ των φτωχότερων ανθρώπων στην Ευρώπη». </div>
<div>
</div>
<div>
</div>
<div>
Ένα όνειρο καταρρίπτεται ή ένας πόλεμος ξεκινάει; Το σίγουρο είναι ότι τίποτα από όλα αυτά δεν περνάει απαρατήρητο από την παγκόσμια κοινότητα. Την στιγμή που τα δύο στρατόπεδα βρίσκονταν ήδη σε όξυνση, η αποκάλυψη του ταφικού μνημείου έφτασε τη λίμπιντο στα ύψη. Η Ελλάδα από την πλευρά της προτείνει το όνομα "Άνω Μακεδονία" χωρίς θετική ανταπόκριση από τη γειτονική χώρα, η οποία δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει σε αυτό. Και κάπως έτσι εισβάλουν στο ζήτημα τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία ανακοίνωσαν πως οι απεσταλμένοι από τα δύο κράτη θα συναντηθούν την Τετάρτη στη Νέα Υόρκη για έναν νέο κύκλο διαπραγματεύσεων. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όποιος και να ταυτοποιηθεί πάντως από τα οστά, που βρέθηκαν, κουβαλάει μαζί του ένα μεγάλο μυστικό, μια καλά κρυμμένη ιστορία, αλλά και από την ταυτότητά του κρέμονται οι τύχες της ευρωπαϊκής σταθερότητας. Ένα ακόμα λιθαράκι στην παγκόσμια και ελληνική σπουδαία κληρονομιά ή μια ακόμα αφορμή για διαπληκτισμούς και εντάσεις; Ο καιρός θα αποκαλύψει τα θελήματα των Μοιρών.</div>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-57418014696981650292014-10-15T17:03:00.004+03:002014-10-15T18:07:46.206+03:00Πυραμιδες και Εξωγηινοι, και Γυνη τριτο μυστηριο;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img src="http://thetravellingtiles.files.wordpress.com/2008/05/6a00e398a64b68000100fa96762f120003.jpg" style="text-align: left;" /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Ουδέν εστι θηρίον γυναικός αμαχώτερον" ( δεν υπάρχει θηρίο πιο δύσκολο να πολεμήσεις από τη γυναίκα), Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ. Και τις κοιτάς καθισμένος στο μετρό στην αποβάθρα, τη μία δεξιά και μία αριστερά, η κάθε μία με τις ασχολίες της και αναρρωτιέσαι τι μπορεί να κουβαλάει μέσα του αυτό το κεφάλι; Και σηκώνεσαι για να επιβιβαστείς και τις βλέπεις με βλέμμα χαμένο να επιβιβάζονται μαζί σου... Τι ύφος, τι βαθυστόχαστες σκέψεις κάνουν και τι αναζητούν...Γυναίκες, γυναίκες, γυναίκες, όμορφες, κοντές, ψηλές, αδύνατες, μελαχρινές, ξανθιές.... Η Μίνι, η Νταίζη, η Χάιντι, η Ραπουνζέλ και η Jessica Rabbit... Όλες τόσο γνωστές, τόσο αγαπητές, μα και τόσο ίδιες; Τι τελικά είναι μεγαλύτερο μυστήριο, ο τάφος της Αμφίπολης ή μια γυναικεία ψυχολογία; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια ζωή παλεύουν να ταυτιστούν με τα παραμύθια κι εσύ ακόμα ψάχνεις τι αναζητούν; Τι; Παραμύθια; Καλύτερα να το ξανακοιτάξεις αυτό. Ποτέ δεν προτάσσεις παραμύθια γιατί όταν εκείνη το καταλάβει ότι ελλείπει το στοιχείο πραγματικότητος, η ζωή σου θα γίνει νυχτερινός εφιάλτης χωρίς την πιθανότητα να τσιμπηθείς για να τελειώσει... Και θα ρωτήσεις... Τότε τι παραμύθια μου ξεστομίζεις πως επιθυμούν; Ας το δούμε μαζί λιγάκι σφαιρικά... </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο πατέρας στην κόρη του - μπέμπα για να κοιμηθεί, της λέει παραμύθια, της διαβάζει ιστορίες με πρίγκιπες, με άλογα, με αγάπη και μίσος, που πάντα,. πάντα και με ένα μαγικό τρόπο θα υπάρχει ένας ευγενικός, γλυκός, καλοκάγαθος άντρας, που θα σώσει την κατάσταση και θα κυριεύσει στο τέλος το καλό. Και μετά τα κοριτσάκια μεγαλώνουν λίγο ακόμα και σαν την τοσοδούλα εμφανίζονται στον έξω κόσμο, στο σχολείο. Κι εκεί αρχίζει το ωραίο. Βλέπουν τα αγοράκια και θυμούνται τα παραμύθια τους. Απορρίπτουν και συμφωνούν ανάλογα με το ποιο αγοράκι προσιδιάζει τον Κεν, τον Χανς, τον πρίγκιπα, τον γλυκό, τον έξυπνο, τον σωσία της.... Από την άλλη οι μπαμπάδες μεγαλώνουν τα αγοράκια με τανκς, με αμαξάκια, με στρατιωτάκια, με μπάλα, κανένας ρομαντισμός, καμία ταύτιση με τον τρόπο που ανατρέφονται τα κοριτσάκια... Και εκεί δημιουργείται το χάος... Πώς θα γίνει πραγματογνώμων αν της μιλάς για βασίλεια και πρίγκιπες ή αντίστοιχα πώς θα πλησιάσει τον χαρακτήρα του πρίγκιπα αν δεν έχει μάθει την ιστορία;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img src="http://www.whenawoman.gr/userfiles/image/whenawoman/viva/fairytale.jpg" /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι γυναίκες δεν είναι φύσει ρομαντικές ψυχές, ούτε ευαίσθητες, ούτε απαιτητικές, ούτε περίεργες, αν εσύ πρώτα δεν τις έχεις μεγαλώσει με πρότυπο τις πριγκίπισσες και τον γιο σου με το πρότυπο ενός με όπλα, ακριβά αμάξια και εργένικη ζωή. Η αντίθεση αυτή λειτουργεί ακριβώς σε όλη την ψυχολογία μιας κοπέλας, που στα μάτια ενός άντρα φαίνεται εξωφρενική. Και μη μου πεις... Οι μπαμπάδες τους φταίνε, γιατί την στιγμή που θα κρατήσεις το μικρό σου κοριτσίστικο πλασματάκι στα χέρια σου, θα εφαρμόσεις ακριβώς την ίδια πολιτική με αυτή του μπαμπά της. Μιλάμε για 2 μαγνητικούς πόλους ανατροφής, αντίθετους ο ένας με τον άλλον. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και θα μου ξαναπεις "Πώς γίνεται με ψυχολογία παραμυθιού να με κάνουν αυτό που θέλουν, όπως λέει κι ο Δημόκριτος να μπορείς να εξουσιάσεις μια ολόκληρη πολιτεία και να μην μπορείς να τιθασεύσεις τη γυναίκα σου"; Γυνή: Το πλάσμα, που μπορεί να φοβηθεί μια κατσαρίδα γιατί από κάποια ιστορία ήτο μοχθηρή και είχε μάθει ότι αυτό το αντιμετωπίζει ένας άντρας και μπορεί να σου οργανώσει έναν ολόκληρο μήνα σε μόλις μία ώρα, όταν εσύ παλεύεις 3 μέρες. Αυτή η σιγουριά ότι μπορούν επειδή αντίστοιχα μπόρεσαν και τα πρότυπά τους, αυτή η πεποίθηση ότι έχουν αυτό, που εσύ δεν έχεις, τις κάνει αποφασιστικές, εξουσιαστικές και αν τους έδινες και εξουσία θα άλλαζαν τον νόμο γιατί αυτό τους έμαθε η πριγκίπισσα Σίσυ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img src="http://cdn.h3sean.com/wp-content/uploads/2009/12/Man-pursuing-woman-300x300.jpg" /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και ναι ερχόμαστε στο ζουμί της κατσαρόλας: "Πώς εξουσιάζουμε μια γυναίκα;"... Σίγουρα, ακόμα και αν δεν της φαίνεσαι ενδιαφέρων αν της φέρεσαι σαν πριγκίπισσα για αρκετό διάστημα, τα μάτια της θα σε μεταμορφώσουν στον Κεν και θα ζήσει το παραμύθι της μέσα από σένα, άρα ένας άντρας, που θα της φέρεται σαν να χει μεγαλώσει για να την συναντήσει, θα της ανοίξει τα μονοπάτια ελέγχου του εγκεφάλου της και θα μπορεί να είναι κυρίαρχος στην σχέση. Και πώς είναι να σαι σωστός πρίγκιπας; Εεε διάβασε και κανένα παραμύθι... Και άσε την ψυχή να δουλέψει αντί το μυαλό, αν τη θες αρκετά, το πριγκιπικό θα σου βγαίνει σχεδόν αυθόρμητα... Αν όχι προσπάθησε στα παραμύθια να μην βλέπεις τα παράλογα: "Χιονάτη σκλάβα ανήλικη, σε ένα σπίτι με 7 βαρβάτους, έκανε one night stand και μετά παντρεύτηκε", αλλά τα γλυκά για να μπεις στην ψυχολογία τους "έφυγε από το κακό της σπίτι, ανεξαρτητοποιήθηκε, βοηθούσε, έκανε φίλους, ήρθε ένας σωσίας, της πρόσφερε την αγάπη και μπλα μπλα μπλα"... Ίσως φαίνεται ξερατό, αλλά φίλε μου όταν παίζεις ένα παιχνίδι για να κερδίσεις, μάθε τους κανόνες . Και μη σ' ακούσει να το θεωρείς παιχνίδι γιατί ποιος είδε τον μαύρο Πητ και δεν τον φοβήθηκε.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Και κάπως έτσι καταλαβαίνεις ότι η γυναικεία ψυχολογία στηρίζεται στον τρόπο, που ανατράφηκε. Αν μεγάλωσε με παραμύθια τότε καιρός να αρχίσεις την ανάγνωση με την καρδιά σου. Κι αν θέσεις σωστά τις κινήσεις σου, θα μείνεις με κάτι παραπάνω από το παραμύθι, που αγόρασες από το βιβλιοπωλείο. Και προφανώς to be continued.... </div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-82583124739834242342014-09-10T20:01:00.001+03:002014-09-11T00:10:52.165+03:00ενα βραδυ μαζι της, στο μουσειο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/I7wN7SEq8co" width="420"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
"Πες μου ποια η πιθανότητα να ζήσω μακριά από αυτό; Πες μου πώς μπορώ να μαι τόσο μακριά από αυτό; Πες μου τι, τι θα κάνω από εδώ , ξέροντας ότι γίνεται κάτι τέτοιο εκεί; Πες μου, σου λέω, πες μου έστω κάτι.... Μη μένεις άλλο σιωπηλός δεν το αντέχω. Δε μ' ακούς; Σου μιλάω δε μ' ακούς;" Καθηλωμένη στη θέση της κοιτούσε ευθεία μπροστά, με το αριστερό της πόδι λυγισμένο, δε γοητευόταν πια από τα βλέμματα του κόσμου, την είχε κουράσει όλο αυτό πολύ καιρό τώρα, αλλά σαν να ξεπέρασε τα όρια πια, σαν να ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής, σαν να απογειώθηκε η πίκρα και να προσγειώθηκε η ελπίδα, τόσο χαμηλά, όσο ακόμα και ο Άδης θα φαινόταν ψηλότερα. Δεν κουνιόταν, μήτε μιλούσε, μήτε τα πόδια τους κουνούσε, απλά σκεφτόταν φωναχτά και περίμενε νοσταλγικά να σβήσουν για ακόμα μια μέρα τα φώτα. Αλλά δεν ήξερε ότι αυτή τη φορά ήμουν κι εγώ εκεί... Είχε επισκέπτες....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κλειδωμένη στο μουσείο, είχα απλώσει το σώμα μου στο πάτωμα και προσπαθούσα να με πάρει ο Μορφέας μέχρι το πρωί, πριν ενεργοποιήσω κανέναν συναγερμό κατά λάθος. Με τη ματιά μου χάζευα την ομορφιά της, καθώς εκείνη ακούνητη έστεκε περίλαμπρη μπροστά μου. Και αυτό ήταν, τα φώτα έκλεισαν και χάνω πια τον πρωταγωνιστικό ρόλο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα μάτια της ανοιγόκλεισαν, έγειρε με μια απαλή κίνηση το κεφάλι της δεξιά για να αποκολληθεί από το άνω μέρος της κολόνας που τη συνέδεε και έκατσε στη βάση, που την έχουν τοποθετήσει. Τρόμαξα. Με μια απότομη κλωτσιά του ποδιού μου στον αέρα χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο. Ο γδούπος ακούστηκε δυνατός, χτύπησα αθόρυβα την παλάμη μου στο μέτωπό μου απογοητευμένη και γύρισα να κοιτάξω. είχε γυρίσει στη θέση της. Όνειρο θα ήταν, σκέφτηκα, μια ουτοπία και ξαναχαλάρωσα. Έκλεισα τα μάτια μου και σκεφτόμουν.....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Την πατρίδα; Αυτό σκέφτεσαι;" Μια γλυκιά γυναικεία κελαηδιστή φωνή αντήχησε στα αυτιά μου, άνοιξα τα μάτια μου και την είδα. Το φόρεμα της είχε αγκαλιάσει το πάτωμα, τα μαλλιά της σγουρά, μα επιβλητικά σε κότσο πίσω έγερναν στο πλάι, καθώς έγερνε το κεφάλι της και με κάρφωνε μες στα μάτια για να πάρει απάντηση. Το σώμα μου τραβήχτηκε ασυναίσθητα πίσω, κουλουριάστηκα στον τοίχο.</div>
<div style="text-align: justify;">
"Ναι αυτό, αυτό σκέφτομαι το κράτος μου, δηλαδή το κράτος μας, την επιστροφή".</div>
<div style="text-align: justify;">
"Πες μου για αυτό, μίλησε μου για τις άλλες. Πώς είναι; Με ξέχασαν;" το σώμα της χύθηκε στο πάτωμα και ακούμπησε δίπλα μου το κεφάλι της στον τοίχο, ενώ οι οφθαλμοί της κοιτούσαν ψηλά. "Έμαθα νέα".</div>
<div style="text-align: justify;">
"-Καλά, καλύτερα από πριν, προστατευμένες! Όχι ποτέ δε σε ξέχασαν, γενικά, θέλω να πω όλοι μας" Μου φαινόταν τρελό ακόμα και τώρα που εμψύχωνα άψυχα πράγματα, μα τα μάτια μου δεν έφευγαν από πάνω της. Κουλουριασμένη ακόμα επεξεργαζόμουν κάθε μικρή λεπτομέρεια που έβλεπα "Τι νέα;" συνέχισα.</div>
<div style="text-align: justify;">
"Βρήκατε κι άλλες ίδιες με μας στην Αμφίπολη, στον τάφο του...." διέκοψε απότομα, "για πες είναι όμορφες;"</div>
<div style="text-align: justify;">
"-Α, άκουσα για αυτό. Ναι πολύ και λένε μπορεί να ναι ολόσωμες, δηλαδή μπορεί και αυτές..."</div>
<div style="text-align: justify;">
"-Να ζωντανεύουν τα βράδια;" με συμπλήρωσε, διακόπτοντας με.... "Εμείς χορεύαμε τα βράδια, μη ξεκολλώντας τα πόδια μας και το κεφάλι μας από τον ναό, όλες μαζί, ρυθμικά. Και οι 6 μαζί. Μπορεί να το συνεχίζουν ακόμα χωρίς εμένα, αλλά το κάνω κάθε βράδυ εδώ για να το νιώθουν ξέρεις. Να νιώθουν ότι δεν τις ξέχασα, ότι τις θυμάμαι. Θες να σου δείξω;" </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν ξέρω αν τα χείλη μου ακουμπούσαν πια μεταξύ τους, εκστασιασμένα τα μάτια μου την κοιτούσαν να πλέει μαζί με τον άνεμο και να γεμίζει τον χώρο ζωντάνια, χωρίς να κουνά τα πόδια της απλά την μέση της, πίσω εκεί στη θέση που την είχαν τοποθετήσει. Απαλές κινήσεις στον αιθέρα, δυνατές ελπίδες για την επιστροφή της. Σαν αιθέρια κουνούσε τη μέση της στο ρυθμό, που η ίδια σιγοτραγουδούσε. Μα ξαφνικά σταμάτησε. Δεν πρόλαβα να υποκλιθώ πριν με κοιτάξει με το πιο θλιμμένο βλέμμα. "Ξέρεις παλιά ατενίζαμε και τα μαλλιά μας στο γλυκό αεράκι της νύχτας στον ιερό βράχο. Τώρα δίχως χέρια δε θα μπορούσα να τα επαναφέρω για το πρωί". Δίχως κανέναν δισταγμό πλησίασα αθόρυβα και με το ένα μου χέρι της έλυσε πίσω τα μαλλιά της κι εκεί. Αυτό είναι ο ορισμός της μαγείας. Ο ορισμός της μαγείας. ένα φουντωτό μπουκλωτό μαλλί ατένιζε στον ρυθμό που η ίδια έδινε. Μου χαμογελούσε και χόρευε, κουνώντας το κεφάλι της επιδεικτικά. Πήγα και ξάπλωσα στην αρχική μου θέση να την απολαύσω, μα σε λίγο πλησίασε κι εκείνη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Σε λίγο ξημερώνει μου λέει και εσύ θα γυρίσεις πίσω. Θα πεις κάτι στις αδερφές μου; Ότι χορεύω κάθε βράδυ, ακριβώς με το τραγούδι, τον ρυθμό και τις κινήσεις του τότε. Κι αν πας στην Αμφίπολη να τους πεις να προσέχουν, μέχρι να γυρίσω κι εγώ. Απελπίζομαι που δεν είμαι εκεί να υπερηφανευτώ μαζί τους, που επιτέλους ανέπνευσαν στον σύγχρονο κόσμο. Μα και μεταξύ μας πόση περηφάνια αποτελεί αυτό". το πρόσωπό της κοίταξε χαμηλά ενώ της έδενα τα μαλλιά πίσω αμίλητη. "ξέρεις συνέχισε είναι δύσκολος ο δρόμος του αποχωρισμού, μα το πιο δύσκολο είναι ο δρόμος του ανεφίκτου. Κι εγώ το ανέφικτο δεν το σκέφτηκα ποτέ, θα γυρίσω. Αυτό που μένει είναι να τους το πεις. Θα το θυμάσαι;" Έγνεψα καταφατικά. "Μπορεί να μη με θυμάσαι σε λίγα λεπτά μα και σαν όνειρο να το θυμάσαι. και να έρθεις να μου πεις τα νέα τους μέχρι να γυρίσω, μέχρι να τις ξαναδω."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε δύο ώρες ήμουν ήδη έξω από το μουσείο. Μα τι όνειρο κι αυτό το σημερινό, τόσο ζωντανό. Σε δύο ώρες έφευγα για Αθήνα. Επόμενος προορισμός μια νύχτα στην Ακρόπολη. Δεν ξέρω γιατί μα είχα μια υπόσχεση να εκπληρώσω.</div>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-49213577238042294912014-06-03T18:14:00.002+03:002014-06-04T11:55:06.930+03:00ΕΝΑΣ ΤΟΠΟΣ, ΣΥΜΒΟΛΟ ΜΙΑΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΕΝΟΣ ΑΛΥΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, ΑΣΚΗΤΑΡΙΑ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/tS-DmhSXL7A" width="420"></iframe>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- "Περπάτα. Μη διστάζεις. Προχώρα. Τι κόβεις τον βηματισμό;" Το πρόσωπό του τρομαγμένο κοιτούσε πίσω του. Τέντωσε το δεξί του χέρι και έσπρωξε τον μπροστινό του, που μήτε μιλιά έβγαζε μήτε ιδρώτα. Παγωμένος έσερνε ένα καρότσι υλικά και υπάκουε, απλά υπάκουε. "Πιο γρήγορα, πιο γοργά, μπορείς! Θα μας φτάσουν, δεν καταλαβαίνεις. Σε λίγο ξημερώνει και θα μας προδώσει το φως".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ήλιος ίσα που ξεπρόβαλε από την άκρη του πελάγους όταν έφτασαν μπροστά από τη μύτη ενός βουνού. Ανακουφισμένοι έκατσαν στην άκρη του κύματος και αγναντεύοντας λιγάκι την ανατολή σχεδίαζαν την ανάβασή τους. Πώς θα ήταν καλύτερο, πιο βολικό, λιγότερο επίπονο με τόσα υλικά, που κουβαλούσαν. Δεν ήταν από τούτο τον τόπο ούτε πολλοί, μονάχα πέντε, μα ήταν αρκετοί να μοιραστούν το βάρος. Ο γηραιότερος έφτιαχνε με τις πέτρες σπίτια και άρχισε να διηγείται μια ιστορία στους υπόλοιπους. Θα περίμεναν λίγο ακόμα να ξεκουραστούν κι έπειτα θα έπαιρναν το δρομάρι για τα απάτητα χώματα του βουνού μπροστά τους. Ήταν μακρύς ο δρόμος από τον Μονόλιθο και ο Άη Γιάννης ήταν βοηθός τους, πίστευαν κι έλεγαν κι έπαιρναν θάρρος.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhltHRS_mLTspDFD0stBLZ0Q0c51-IbWScXlFaw7rXffGj3oNEKPdRxpOBNkm7oUMePOhtdP_wILIypHjq1IXLEUAC8Iy9y_HMazhbcL_MfZsn53_k1unXx_vwDDEWaSwz-Ahxzy5YJ1CG9/s1600/007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhltHRS_mLTspDFD0stBLZ0Q0c51-IbWScXlFaw7rXffGj3oNEKPdRxpOBNkm7oUMePOhtdP_wILIypHjq1IXLEUAC8Iy9y_HMazhbcL_MfZsn53_k1unXx_vwDDEWaSwz-Ahxzy5YJ1CG9/s1600/007.jpg" height="315" width="400" /></a></div>
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μήτε μια ώρα δεν πρόλαβαν να μετρήσουν οι δείκτες, όταν μία δάδα αναμμένη πλησίαζε προς το μέρος τους. "Ποιος είναι εκεί;" Τσίριξε ο ένας, μα ο διπλανός του, του βούλωσε το στόμα. "-Πέτρο, σστ" ψιθύρισε και με απαλές κινήσεις έκανε νεύμα στους άλλους να ετοιμαστούν. Είχε φτάσει η ώρα, η ώρα της ανάβασης. Έπιασαν με μια κίνηση όσα υλικά μπορούσαν, κάποια πετάχτγτηκαν στην άμμο, κάποια διασκορπίστηκαν, μα δε γύρισαν να τα μαζέψουν. Με έναν ταχύ βηματισμό κρύφτηκαν στο βουνό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τρεχαλητά ακούστηκαν στο σημείο, που κάθονταν πριν. Πλήθος κόσμου κρατούσε μια δάδα αναμμένη, μα ανάμεσά τους ένας, ο Παύλος, που σαν ψυχαναγκαστικά να τους ακολουθούσε φώναξε: " Ορίστε! Δεν είναι εδώ, λάθος κάνατε πάλι". Σύσσωμοι κινήθηκαν προς τα πίσω, δίχως να ψάξουν για στοιχεία. Μονάχα εκείνος που φώναξε, όταν πλέον οι άλλοι είχαν απομακρυνθεί αρκετά γύρισε το κεφάλι του στις πέτρες, είδε ένα αυτοσχέδιο σπιτάκι και με μια γρήγορη κίνηση του ποδιού του το γκρέμισε. Σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε το βουνό, ένα κρυφό χαμόγελο ίσα που φάνηκε στα μάτια του και γύρισε ακολουθώντας το πλήθος. Ήταν σίγουρος πως ήταν καλά και αυτό του έφτανε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj50hRO8mVmJLqQwgs-Ydn-yHZFjS8q9nLbyuQDQfLkccmcq2-IDArj1es7dtby8m3i-es90OlOW4qa4jcytBLDKasvc9n-GJfmkaJuLm32xyu2mtTsond-QAcC-a4lbmTqJrGAGRF7mLAA/s1600/21_459.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj50hRO8mVmJLqQwgs-Ydn-yHZFjS8q9nLbyuQDQfLkccmcq2-IDArj1es7dtby8m3i-es90OlOW4qa4jcytBLDKasvc9n-GJfmkaJuLm32xyu2mtTsond-QAcC-a4lbmTqJrGAGRF7mLAA/s1600/21_459.jpg" height="271" width="400" /></a></div>
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θαρρείς πως υπήρχαν στιγμές, ναι στιγμές, που άκουγες χτυπήματα στον βράχο, σαν να χτίζονται οικίες στο βουνό. Θαρρείς πως αν πήγαινες κοντά εκείνες τις μέρες άκουγες προσευχές και τραγούδια χαμηλά, φωνές να μιλάνε μεταξύ τους και λιγοστά γέλια τα βράδια και το πρωί πάλι σιωπή. Πρόσεχαν πολύ, να μην τους δει, να μην τους ακούσει ανθρώπου μάτι. Δεν ήταν και καθημερινοί άνθρωποι,είχαν συγκεκριμένο πρόγραμμα, μια άλλη ζωή, ήταν μοναχοί, ω μα τι λέω όχι, ήταν ασκητές. Ω ναι, ήταν εκεί στα ασκηταριά, όπως ο κόσμος το ονόμαζε και είχαν φτιάξει πολιτεία. Λίγοι από τους ανθρώπους ήθελαν να πλησιάσουν, οι περισσότεροι ήθελαν να τους διώξουν. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Πέντε μόνοι ασκητές σε ένα έρημο μέρος. Κυνηγημένοι να προσπαθούν να επιβιώσουν και να ευζωίσουν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Πέτρος τα σκεφτόταν συχνά και στενοχωριόταν, απορούσε και φοβόταν. Μήτε μην τους κυνηγήσουν πάλι οι ντόπιοι, μήτε μην τους διώξουν. Μονάχα μην τον ανακαλύψουν οι δικοί του και οι άλλοι πως έδινε λεφτά, πως βοηθούσε έναν κάτοικο εκεί. Τον Παύλο. Του είχε πει πως αν μιλήσει στους συγχωριανούς του δε θα του ξαναδώσει τίποτα. Μα είχε μέρες να φανεί και μήνες. Και εκείνος προσευχόταν και προσευχόταν μη γίνει αυτό ακριβώς που δεν ήθελε. Μήπως αυτομόλησε με τους άλλους; Ρωτούσε και το Θεό και τη θάλασσα ακόμα, περιμένοντας κάποιο σήμα του... Μα τίποτα. Μονάχα στο όνειρό του έβλεπε την σκιά του Παύλου να τον πλησιάζει επιθετικά και μετά ξυπνούσε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκείνη την ημέρα δεν ήθελε να ξημερώσει, δεν ήθελε να αντικρίσει τους άλλους για ακόμα μια φορά με τις τύψεις του, επειδή συναναστράφηκε με έναν κάτοικο. Ήταν απαράβατος όρος και αυτός με ευκολία τον καταπάτησε. Όπως και να είχε δικαιολογηθεί στον εαυτό του ότι ο Παύλος πεινούσε και τον βοήθησε, τίποτα δεν ανακούφιζε την σκέψη του. Πήρε μια μεγάλη ανάσα και την κράτησε. Ένιωθε ολοένα και πιο αδύναμος, ήξερε πως είχε φτάσει η ώρα, είχε τη διαίσθηση. Έκανε τον σταυρό του και περίμενε.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOB4NdaFxe6tbbsWKPfVDCtvkXFxhEkmunfLDoo9FMj3nYHwVCqVYoDQ-bEQluoJboNTImDD-Uj9_8aYoelMFnzNzT6A1x9ZluV6YOWwTky-JxwB4cUshv0vi_yszj3ycw-7w7E7IjL9pY/s1600/052+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOB4NdaFxe6tbbsWKPfVDCtvkXFxhEkmunfLDoo9FMj3nYHwVCqVYoDQ-bEQluoJboNTImDD-Uj9_8aYoelMFnzNzT6A1x9ZluV6YOWwTky-JxwB4cUshv0vi_yszj3ycw-7w7E7IjL9pY/s1600/052+%25283%2529.jpg" height="296" width="400" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φωνές άρχισαν να ακούγονται στο μονοπάτι, που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει. Φωτιά σπινθήριζε στον ουρανό, οι εναπομείναντες εκεί άρχισαν να μαζεύουν τα πράγματά τους και πήδηξαν σε μια βάρκα. Σίγουροι πως τους είχαν ανακαλύψει έφευγαν άτακτα και άφηναν πίσω ό,τι δεν μπορούσαν ταχέως να μεταφέρουν ή το ξεχνούσαν. Ένας όχλος έφτασε στο μέρος σε μερικά λεπτά, δεν τους πρόλαβαν, μονάχα κάτι απομεινάρια βρήκαν. Μεταξύ αυτούς και ο Παύλος κρατούσε ένα κερί αναμμένο και έψαχνε σημάδια από τον παλιό του φίλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
"-Παύλο φεύγουμε εμείς, έλα" </div>
<div style="text-align: justify;">
"-Πηγαίντε και έρχομαι" τους είπε "δε θα αργήσω". </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κόσμος ίσα που διακρινόταν πια από την στροφή του βουνού, όταν εκείνος έμπαινε σε μία σπηλιά. Στον τοίχο της ήταν χαραγμένος ένας στρατιώτης. Τρόμαξε, πέταξε το κερί κάτω και το πάτησε να μην πάρει φωτιά. Αυτός στον τοίχο ήταν εκείνος. Η μορφή του του ταίριαζε απόλυτα. Η κάθε λεπτομέρεια. Έκανε ένα βήμα πίσω και έστριψε το κεφάλι του. Ήταν εκεί. Ήταν εκεί ο παλιός του φίλος. Ξαπλωμένος πάνω σε ένα ξύλινο κρεβάτι με διπλωμένα τα χέρια του και τα μάτια του κλειστά. Το ύφος του γαλήνιο και το πνεύμα του σε άλλες πολιτείες πλέον ταξίδευε. Ή ήταν κοντά του; Με βουρκωμένα μάτια τον πλησίασε. Δεν είχε σφυγμούς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με μια απότομη κίνηση έσκυψε το κεφάλι του από πάνω του. Ένιωθε την αύρα του να τον κατακλύζει, τα δάκρυα κυλούσαν αδιάκοπα και άρχισε μονάχος του να ψιθυρίζει "Συγγνώμη, που τους οδήγησα εδώ, συγγνώμη που δε σε άκουσα, συγγνώμη... Εσύ με βοήθησες κι εγώ... Συγγνώμη. Με πίεσαν". Ένα γλυκό αεράκι κύλησε από πάνω του, σαν να του' χε δοθεί η συγχώρεση, σηκώθηκε του φίλησε το χέρι και απομακρύνθηκε κοιτώντας τη θάλασσα. "Θα ξαναρθω" του είπε, σύντομα, "μην ανησυχείς, δε θα σ' αφήσω έτσι. Θα ξαναφτάσω στα ασκηταριά και τότε όλα θα διορθωθούν". Το βήμα του επιταχυνόταν "Στο υπόσχομαι", είπε έντονα, "στην τιμιότητα και στη ζωή μου" και κατέβηκε γοργά τον βράχο κλαίγοντας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Μεγάλο μυστήριο θα' ναι πάντα αυτό το μέρος. Τα ασκηταριά χωριανοί και ποιος ξέρει πόσο καλοί άνθρωποι να' ταν" διαλαλούσε και έλεγε όπου περνούσε και όποιον κι αν έβλεπε. Τι κι αν τον περνούσαν για τρελό, σα μυστήριο πέρασε στις γενιές αυτός ο τόπος και οι άνθρωποί του. </div>
<div style="text-align: justify;">
Δύσκολα πλέον τα φτάνεις, πιο δύσκολα τα περπατάς, μα ακατόρθωτο να νιώσεις την ιστορία τους. Τα Ασκηταριά. Μη φανταστείς! Εκείνα τα βράχια του αρχαίου βασιλιά Θήρα, όπως ο Παύλος προλόγησε, κρυφά θα κρατήσουν τα μυστικά τους εις έτι των αιώνων. Κοίταξα μία το βουνό και μία τη θάλασσα και έκλεισα τα μάτια. Ποιος ξέρει τι άλλα μυστικά μας κρύβει αυτός ο τόπος;<br />
<br />
<b><br /></b>
<b>Πηγή Φωτογραφιών: Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιιτούτο 1896 & Συλλογή Εμμ. Λιγνού</b></div>
</div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4474434279906550699.post-83935276954927629522014-02-08T22:58:00.000+02:002014-02-09T22:02:52.187+02:00ενας κοσμος αντοχων, ανθρωπων σθενος. ξενος κοσμος γνωστικος...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <img class="irc_mut" src="http://www.pureanimegallery.com/d/49841-1/thoughtful-at-the-sea.jpg" height="225" id="irc_mi" style="margin-top: 29px;" width="400" /></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span>
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Στεκόταν στην άκρη του
δρόμου και περίμενε να φανεί. Ποιος
ξέρει το τι ποιος ξέρει το πότε.... Τα
χέρια του μονάχα σφιγμένα σαν γροθιές
τον προδίδαν. Δεν ήταν ο ίδιος και ποτέ
ξανά δε θα ήταν. Το ήξερε... Για ένα λεπτό
τα μάτια του χάθηκαν στο τέλος του
δρόμου. Κανείς δε θα τον ενοχλούσε πια,
κανένα δε θα άφηνε. Ήταν αποφασισμένος.
</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Ένα μικρο κοριτσάκι με
μαγουλάκια ροζ σα να κυλιόταν με τς ώρες
μες στο χιόνι, τον κοίταζε μες στα μάτια
και του έδειχνε το μικρο ποτήρι, που είχε
να ζητά λεφτά στον δρόμο. Για λίγο έφευγε
και μετά πάλι γυρνούσε προς το μέρος
του. Εκνευρίστηκε αυτός. Γύρισε επιδεικτικά
προς την άλλη και το αγνόησε. Μα σαν η
περίσταση το θέλει..... τον πλησίασε
σχεδόν διστακτικά σχεδόν με θράσος! </span></span></div>
<a name='more'></a><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><img class="irc_mut" src="http://www.makeleio.gr/wp-content/uploads/2013/10/zitiana.jpg" height="266" id="irc_mi" style="margin-top: 100px;" width="400" /></span></span> </div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">"-ένα ευρό σας παρακαλώ;"</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">"-όχι" του αρνήθηκε έντονα
εκείνος και έσπρωξε το ποτήρι του
κοριτσιού μακριά. Άλλα εκείνο δεν
πτοήθηκε...</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">"-Κάθεστε πολλή ώρα μόνος
σας και αναρρωτιέμαι τι κάνετε μόνος
σας;"</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">"-Γλιτώνω", της απάντησε
και το βλέμμα του κοιτούσε στην ακριβώς
αντίθετη κατεύθυνση..</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">"-Γλιτώνετε από τι;" το
πρόσωπο του μικρού κοριτσιού άρχισε να
γίνεται όλο και πιο μουρτζούφλικο, ενώ το
μυαλό του γέμιζε απορίες...</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">"-Από σένα φώναξε με ύφος
επιτακτικό και καθώς το έλεγε γύρισε
και το κοίταξε μια στάλα... σα να του 'χαν
πάρει όλα του τα παιχνίδια, σα να 'χε μείνει
μόνο του, σα να του έκλεψαν τα όνειρά του
έβαλε τα κλάματα, μα γοργά σκούπισε τα
μάτια του να μην τα δει εκείνος και
αποχώρησε. "δηλαδή και από τους άλλους"
ψιθύρισε, άλλα μήτε τον άκουσε εκείνο
το κορίτσι μήτε και θα ήθελε κιόλας να τον ακούσει...
</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Δυο ώρες έπειτα σηκώθηκε
αυτός να φύγει, μα ένιωσε στον ωμό του
ένα βάρος . Ώρα τώρα το αισθανόταν, μα
δεν ήθελε μήτε να γυρίσει να δει. Νόμιζε
θα ήταν καμιά σακούλα σκουπίδια, που απλά την άφησαν σε λάθος μέρος. Μα δεν
ήταν αυτό.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> "Ω Θεέ μου", μονολόγησε
τρομοκρατημένος και το σώμα του τινάχτηκε
απέναντι στο πεζοδρόμιο. Ήταν εκείνη,
δηλαδή εκείνο, δηλαδή, σάστισε, το
κορίτσι. Το σώμα του κειτόταν ήρεμο."
Λες; είναι νεκρό;'' Γύρισε και την έπιασε.
Οι μύες δεν αντιδρούσαν, , το πρόσωπό
της παραδομένο στα χεριά του. Την
ακούμπησε κάτω και γονάτισε. Δεν άντεξε
άλλο, κραύγασε, κραύγασε με όλη του τη
φωνή και άφησε το δάκρυ να τρέξει. Είχε
έρθει μια κάποια ανακούφιση με το κλάμα,
τρελό, μα υπήρχε. Γύρισε στο κορίτσι και
το αγκάλιασε, του χάιδεψε το πρόσωπο
και άρχισε να του μιλάει....</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> "Δεν είσαι μονή; μ
ακούς; όχι δεν είσαι. Είμαι εγώ εδώ, θα
σε προστατεύω, τώρα, έστω κι αργά. Παραμιλούσε.
Θα κάτσω εδώ, θα σου κρατώ το χέρι και
θα σου απαντήσω στην ερώτηση που μου 'χεςς0
κάνει. Θυμάσαι; Βεβαία θυμάσαι. Είμαι,
που λες, εδώ μονάχος απ όλους, από επιλογή,
δε μ' άρεσε ο κόσμος τους, διπροσωπίες,
μίση, τρικλοποδιές, να σε πατήσουν να
ανεβούν, να σε λιώσουν και να φτιάξουν
πολτό από σένα, να σε χωρίζουν σε κλίκες
πλουσίων και απένταρων, δε μ' άρεσε μ
ακούς; Μα πάνω απ όλα ξέρεις τι; δε μ
άρεσαν αυτά τα χαρτιά, αυτά τα ελεεινά
χρωματιστά χαρτάκια, που κάποιος ηλίθιος
και χωρίς μυαλό τους έδωσε κι όνομα. Τα
είπε λεφτά. Χρήματα. Και τα παρομοίασε
με τις άξιες. Βαρέθηκα να δείχνω στον
κόσμο το σωστό και να το αρνούνται.
Βαρέθηκα τα "δε γίνονται" και τα "δε
βαριέσαι", βαρέθηκα το δικό τους είναι
να αντικρίζω και απομακρύνθηκα. Εγώ
ξέρεις ήμουν εφοριακός, μα πότε μου δεν
πήρα δραχμή. Μην τους ακούς δεν είναι
τα επαγγέλματα διεστραμμένα, οι άνθρωποι
είναι άπληστοι κι αχόρταγοι και μας
παίρνει όλους το μπαλάκι. Παντού υπάρχουν άπληστοι, από τον ψαρά στον ψήστη
κι από το δικηγόρο στο μάγειρα. Παντού
υπάρχει εκμετάλλευση παντού, παντού.
Το χέρι του χάιδευε το μπράτσο του μικροί
κοριτσιού. Κι εσύ τι έφταιγες; και πως
έγινε; πες μου τι τους έφταιγες εσύ; να
σε βάζουν να ζητιανεύεις στα φανάρια.
Έτσι νομίζουν θα σώσουν τις αναντίρρητες
αηδιαστικές πράξεις τους; Ξέρεις τι μου
έφταιγε τελικά; Δεν άντεχε η καρδιά μου
αυτά, που έβλεπε κι έφυγε κι αφού δε με
χωράει ο κόσμος σκέφτομαι να πετάξω,
εσύ τι λες; πετάμε μαζί;" Γύρισε και το
κοίταξε, το πρόσωπο του έδειχνε τόσο
γαλήνιο. Το έβαλε ανάμεσα στα μπράτσα
του και το αγκάλιασε. Έκλεισε τα μάτια
του, σα να του φάνηκε μια κίνηση να ένιωσε
ανάμεσα στα χεριά, μα δεν έδωσε σημασία. Ήταν πολύ κουρασμένος, αποκοιμήθηκε.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Περάσαν οι μέρες και
μήνες ακόμα, το γυναικείο πλασματάκι
περνούσε απ' το σημείο με το ποτηράκι
του στο χέρι. Περιφερόταν και τον θυμόταν. Ήταν εκεί για τη μνήμη της, στο ίδιο
ακριβώς σημείο, με το ίδιο απλανές βλέμμα
στο τίποτα, μα και στα πάντα. Μια φωνή
θυμάται να μιλά μέσα στον ύπνο της και
κάτι λόγια. Τι να απέγινε άραγε η μορφή
του; Πως να ζούσε;</span></span></div>
</div>
Θαλλέλαιαhttp://www.blogger.com/profile/08808943136438648479noreply@blogger.com0