το μυαλο που ταξιδευει σε εκεινον, Τιμη απο ολους μας σε εναν υπεροχο ανθρωπο σε εναν αληθινο ελληνα

Το τραγούδι ηχούσε όλο και πιο ανάλφρα στα αυτιά του, κυλώντας μέσα στο μυαλό του ρυθμικά. Δεν είχε στίχους μόνο μελωδία. Ηταν ένας από τους κύριους λόγους να επισκεφτεί την Ελλάδα, αυτή η μελωδία δίχως λόγια. Τα πόδια του σταυρωτά κινούνταν ρυθμικά πάνω, κάτω και το χαμόγελο του εμφανιζόταν ανα τακτά διαστήματα ανάμεσα στα χείλη του, ενώ το βλέμμα του εξουθενωμένο ατένιζε τα σύννεφα. Βλέπεις μια πτήση από την Κίνα στην Ελλάδα δεν ήταν και από τα πιο γρήγορα ταξίδια που 'χε πραγματοποιήσει στη ζωή του, μα ήταν η θέλησή του τόσο ισχυρή..

Στην πραγματικότητα δεν τον είχε συναντήσει ποτέ μα είναι ένας άνθρωπος που ολόκληρος ο κόσμος τον γνωρίζει, το είδωλό του. Θα στεκόταν, έλεγε, κοντά στην γνωστή πλατεία της Αθήνας που εκείνο το πρόσωπο σύχναζε, μπόλικη ώρα μέχρι να φανεί. Το είχε δηλώσει άλλωστε, δε θα γυρνούσε πίσω αν δεν τον συναντούσε. Είχε μεγαλώσει με τα τραγούδια του, όσο περίεργο κι αν αυτό ακούγεται, τραγούδια μοναδικά τόσο γλυκά για να ωριμάσει ομαλά ένα μυαλό. "Αν θυμηθείς το όνειρό μου σε περιμένω να 'ρθεις, μ' ένα τραγούδι του δρόμου να ρθεις όνειρό μου" μουρμούριζε μοναχός του.

Και άλλα πολλά θυμόταν κι αναστέναζε, μα ένα είχε καθηλώσει τη μνήμη του "της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη συ δοξαστική μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!" Αυτό στοίχειωνε το κεφάλι του κι η περηφάνια του εκφραζόταν όλο και πιο έντονα στο πρόσωπό του καθώς σκεφτόταν ότι θα ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με εκείνον. Τα είχε φανταστεί όλα πώς θα τον προσέγγισε, πώς θα του μιλούσε όλα το μόνο που έλειπε ήταν το βλέμμα του να αντικρίσει το δικό του. Κι ήταν εκείνου το βλέμμα τόσο ξεκάθαρο και τόσο λαμπερό τόσο σπουδαίο κι ευρηματικό τόσο δημιουργικό τόσο μεγαλειώδες. Ηταν και είναι και θα είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένας Μεγάλος Ελληνας. Ηρωας Μεταξύ Ηρώων.

Καθώς σκεφτόταν τη μορφή του τα χέρια του άπλωσε στον τύπο να διαβάσει… Γράμματα μικρά μα ευανάγνωστα, ήξερε ευτυχώς ελληνικά, ο τίτλος έλεγε: Κίνημα ίδρυσε και ο Μίκης. Προχώρησε γοργά η ματιά του προς τα κάτω: «Μιλώντας 2,5 ώρες αδιάκοπα, μπροστά σε ένα κοινό 300 ατόμων εντός αιθούσης και εκατοντάδων άλλων που είχαν κατακλύσει τους τρεις ορόφους του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη έως και το κλιμακοστάσιο, ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε χθες την Ίδρυση ενός Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών, τη «Σπίθα». Πολίτες που καλούνται -μακριά και έξω από κόμματα- να αντισταθούν στη λαίλαπα των ξένων κέντρων εξουσίας που σφετερίζονται τις τύχες της χώρας και του λαού της.
Μετά από 70 χρόνια παρουσίας στους αγώνες του τόπου τούτου, με νότες, ήχους, μελάνι, ο 85χρονος σήμερα Μίκης, παιάνισε εθνικό εμβατήριο αντικαθιστώντας την παρτιτούρα με λέξεις.»

Το βλέμμα του έλαμψε από συγκίνηση. Δεν είναι κομματικό μα αφυπνιστικό και μόνο αυτό θέλησε να πετύχει. «Το μοναδικό μου κίνητρο είναι να βοηθήσω να δημιουργηθεί ένα κίνημα και μια ζύμωση ιδεών, ανεξάρτητα και μακριά από το υπάρχον πολιτικό κομματικό κατεστημένο με επίκεντρο των ανεξάρτητο πολίτη, που αισθάνεται την ανάγκη να αντιδράσει στο σημερινό αδιέξοδο και να συμβάλει με τις όποιες δυνάμεις του στην έξοδο της πατρίδας μας από την βαθιά κρίση», είπε ο Μίκης Θεοδωράκης σηκώνοντας την αυλαία της ομιλίας του. Αργότερα, στις 48 σελίδες της, ξεδίπλωσε τον μίτο της πνευματικής, ηθικής, εθνικής συρρίκνωσης του τόπου. Με όραμα το τρίπτυχο « Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία – Πατριωτική Αναγέννηση» κάλεσε χθες τους Ανεξάρτητους πολίτες σε «ανυπακοή» στα κυβερνητικά σχέδια: «Αντιτάσσουμε το όπλο της Ανυπακοής στις ηθικά, εθνικά, δημοκρατικά και ιστορικά παράνομες αποφάσεις της κυβέρνησης», είπε.

Μεσούσης της ομιλίας του ο κ. Θεοδωράκης κάλεσε στο βήμα τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Γ. Κασιμάτη, ο οποίος είπε για το Μνημόνιο: «Θα αναφερθώ μόνο σε έναν όρο, από τους πολλούς που εξευτελίζουν την Ελλάδα, τον όρο παραίτησης από την εθνική κυριαρχία σε περίπτωση που δεν θα μπορέσει η χώρα να πληρώσει το χρέος της».

Έκλεισε το φύλλο της εφημερίδας και η μόνη αντίδραση του ήταν ένα χαμόγελο με σκυμμένο το κεφάλι. Ίσως μια ένδειξη υπόκλισης σε έναν Μεγάλο Έλληνα, σε ένα σπουδαίο μυαλό που δεν σταματά να σκέφτεται. Το αεροπλάνο είχε αρχίσει να προσγειώνεται, εκείνος κατενθουσιασμένος πήρε το δίσκο με τα τραγούδια το τοποθέτησε στη μηχανή αναπαραγωγής τους και δυνάμωσε τον ήχο τόσο πολύ που και οι γύρω του έστρεφαν το κεφάλι να το δουν.. Το τι άκουγε; Κάτι πολύ απλό δίχως στίχους μα τόσο φημισμένο, σε όλον τον κόσμο ξακουστό το όνομά του συνάλληλο με την Ελλάδα μας όπως θέλουμε να είναι, με τον πολιτισμό μας. Ένα τραγούδι άκουγε το όνομα του Ζορμπάς, δεν υπάρχουν και δεν χρειάζονται παραπάνω λόγια…