Κι αν ολα στο σκακι, το πιονι σου δειχνουν...

                  

Κι αν όλα στραβό τον δρόμο σου δείχνουν
αν κλείσεις τα μάτια εδώ να γυρίσεις,

 μιας αγκαλιάς τη θέρμη να πάρεις 

και σε μιας παρτίδας στο σκάκι,

 να βγάλεις το πιόνι μπροστά. 

Μη διστάσεις μπροστά στη βασίλισσα 

ορθός να σταθείς 

με ύψος μικρό, μ' ανδρεία μεγάλη, 

με τόλμη και θάρρος παιδί μου λεπτό,

 ορθά να την βλέπεις εσένα να βάλλει... 

Κι εκεί,
στο μαύρο τετράγωνο στητός σαν σταθείς, 

το βήμα προς πίσω το ξέρεις δεν πάει,

 σαν πιόνι που είσαι μπροστά θα μπορείς. 

Το σώμα σαν στρίψεις το παιχνίδι χαλάει....

 Τολμάς να το παίξεις το πιόνι μονάχα;

Και αν το τολμήσεις τη δόξα δε θα βρεις,

 μην περιμένεις καμιά κολασία,

 ένας αντίπαλος θα λέει ρε βλάκα 

θα χάσεις στο σκάκι και ποιά η ουσία;! 

Κι εκεί που θα παίζεις με μόνο τα πιόνια,

 εκείνος θα βγάλει τα πάντα στη φόρα, 

εσύ με τα πιόνια μπορείς να νικήσεις

 στρατιώτες και πύργους και άλογα τώρα; 

Θα σε φάν και θα διώξεις 

σαν πόλεμος θα ναι, 

με άνισα μέσα 

κακούργα αστεία, 

αντέχεις 

για πες μου, 

να μείνει μονάχο 

ένα πιόνι στο πλάνο 

μ' εχθρούς τα θηρία; 

Μονάχα η σκέψη σου να ναι καθάρια 

και να μη σε νοιάζει το πιόνι πού πάει. 

Οι αντίπαλοι 

ξέρω, 

κακά τα μαντάτα, 

μα μονάχα αν βγάλεις τα μάτια απ' τον στόχο, 

θα νιώσεις το φόβο, θα χάσεις τα νιάτα...

Το σκάκι θα γίνει η ελευθερία με ένα πιόνι να κράζει για ιδανικά...  Τι κι αν χάσεις... το παιχνίδι δεν κρίνεται στο τέλος, το παιχνίδι δεν είναι καν το τέλος...