Πέρασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων, του Νέου Έτους και των Φώτων. Κουρασμένοι από τη συζήτησή τους για τη μισθοδοσία των κληρικών και το κατά πόσο αυτό πρέπει να μπαίνει στον κρατικό προϋπολογισμό, άρχισαν να συζητάνε για τις οικογένειές τους. Ο ιερέας, παντρεμένος με 3 τέκνα και ο εντολέας του κράτους αρραβωνιασμένος με τη γυναίκα του έγκυο, είχαν πολλές ευχάριστες μνήμες να μοιραστούν. Όταν, όμως, το θέμα ερχόταν στη μεταξύ τους λεκτική διαμάχη το χαμόγελο πάγωνε και οι εγκάρδιες ευχές σα να μην ειπώθηκαν ποτέ λογίζονταν.
«Κι αν πράγματι, όπως ισχυρίζεστε, μπαίνει στο στόχαστρο η εκκλησία για συγκεκριμένες σκοπιμότητες του κράτους, εσείς γιατί..» το βλέμμα του χάθηκε μες στην τσάντα του, ψάχνοντας απεγνωσμένα το στυλό του «γιατί δεν κάνετε τίποτα για να δείξετε καλή διαγωγή και να μην έχει πατήματα να στηρίξει το κράτος;» συνέχισε.
«Γιατί και η εκκλησία είναι θεσμός, θεσμός με απλούς ανθρώπους, που διαχειρίζονται τα πράγματα και προφανώς γίνονται λάθη και λάθη, που δεν μπορούν να διορθωθούν τόσο εύκολα πια δηλαδή…».
«Δε νομίζω να χρειάζεται επεξήγηση, καταλαβαίνετε, φαντάζομαι ότι δεν είστε ένας απλός φορέας ή ένας απλός θεσμός, αλλά εκπροσωπείτε κάτι ανώτερο, οπότε και η προσοχή σας πρέπει να ‘ναι τριπλάσια από του μέσου κρατικού φορέα». Η φωνή του σοβάρεψε απότομα «Το κράτος έχει περισσότερες απαιτήσεις από ‘ σας».
«Ο παραλογισμός του κράτους δεν είναι πρωτότυπο φαινόμενο. Αλλά δεν μπορείς να ξεχωρίζεις τους φορείς κατά το δοκούν. Όλοι από τους ανθρώπους διοικούνται και όλοι με τη βοήθεια του Κυρίου. Τι να κάνουμε; Η εκκλησία είναι και θεσμός πλην της Οικίας του Θεού και διοικείται από ανθρώπους, σαν κι εμένα κι εσένα. Άρα, η οποιαδήποτε διάκριση είναι ουτοπική».
«Με αυτόν τον τρόπο αχρηστεύετε τον έλεγχο του κράτους εκμηδενίζοντας τη σειρά, που έχει βάλει, για να γίνει ο έλεγχος. Αν, λοιπόν, θεωρείτε ότι κακώς ξεκινάμε με σας ή σκοπίμως όπως λέτε, υποδείξτε μας από πού να ξεκινήσει ο κρατικός έλεγχος. Αλλά βλέπω δεν μπορείτε να πείτε ούτε αυτό και με τέτοιες αδυναμίες η χώρα δεν προοδεύει».
«Δεν μπορώ να υποδείξω κανέναν τομέα» το ράσο του ακουμπούσε το πάτωμα και με το δεξί του χέρι το τραβούσε διακριτικά προς τα πάνω «και δεν μπορώ να υποδείξω, όχι επειδή θεωρώ όλους εξίσου αθώους, αλλά όλους εξίσου να έχουμε υποβληθεί στα ίδια λάθη, ακόμα και μας με το ζήτημα της μισθοδοσίας, μπορεί να έχουμε κάνει λάθος, και με τον λόγο αυτό αν αρχίσεις να τιμωρείς δε θα βρεθεί σε αυτή τη χώρα πυθμένας του χάους, σωτήρια λέμβο για να επιβιώσει η κοινωνία. Πώς το σκέφτεσαι δηλαδή το τέλος;»
«Όταν είσαι στην αρχή δεν σκέφτεσαι το τέλος γιατί το τέλος θα ναι μονάχα αποθαρρυντικό με τα δεδομένα, που τώρα σου δίνονται. Με τον καιρό, παρ’όλ’ αυτά, νομίζω θα φτιάξει και θα γίνεται όλο και πιο φωτεινό. Λέω να αρχίσουμε, όμως με κάτι πιο ευχάριστο και παιδικό στην όψη από το ζουμί της μισθοδοσίας, τι λες να πούμε για το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και τι ισχύει εκεί;» Ήθελε τα πνεύματα λίγο να κατευναστούν και να καταλάβει κι αυτός κάποια πράγματα ως ένδειξη καλής επικοινωνίας «Ε, τι λες;» επανέλαβε.
«Για τον παλαιοημερολογιτισμό δηλαδή, βεβαίως, μα επίτρεψε μου πρώτα να κανονίσω κάποιες υποχρεώσεις μου και τα λέμε μετά», απάντησε ο ιερεύς και του πλάσαρε με το δάχτυλό του τα φρούτα προς το μέρος του.
«Τα λέμε σε λίγο, μα φέρε μου τα πάντα για τη διαφορά Ιουλιανού και Γρηγοριανού Ημερολογίου, με την ελπίδα κάποια πράγματα να κατανοήσω, πώς λειτουργείτε». Επόμενη στάση, παλαιοημερολογίτες, λοιπόν. Τσίμπησε ένα κομμάτι μήλου και άφησε το βάρος του να χυθεί στο μαξιλάρι της κουνιστής καρέκλας, περήφανος για την ομιλία του και ακόμα σίγουρος πως δεν έμεινε πολύ για να υπογραφούν οι προτεινόμενες από το κράτος υποχωρήσεις της εκκλησίας. Και ακόμα σίγουρος…
*ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ... ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΕΔΩ, ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΜΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΥΡΙΟ*
**Το κείμενο αποτελεί μυθοπλασία της αρθρογράφου και σκοπό δεν έχει την αναλυτική εξέταση των νομικών ζητημάτων που είναι διάχυτα στο περιεχόμενό του.
Πηγή: https://www.arthro-13.com/news/rogmi-schesi-kratoys-ekklisias-mesa-apo-enan-diigimatiko-dialogo-ton-dyo-antirropon-pleyron-g/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου